เดอ ฮาวิลแลนด์ มัสคีโต
ดีเอช.98 มัสคีโต | |
---|---|
![]() | |
มัสคีโต บี เอ็มเค 4 รุ่น ดีเค338 ก่อนส่งมอบให้กับฝูงบินที่ 105 เครื่องบินลำนี้ได้ถูกใช้หลายครั้งในปฏิบัติการเครื่องบินทิ้งระเบิดในเวลากลางวัน ด้วยระดับความสูงจากต่ำ ของฝูงบินที่ 105 ในปี ค.ศ. 1943 | |
หน้าที่ |
|
ประเทศผู้ผลิต | สหราชอาณาจักร |
ผู้ผลิต | เดอ ฮาวิลแลนด์ แอร์คราฟ คอมเพนี |
เที่ยวบินแรก | 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1940[1] |
เริ่มใช้ | 15 พฤศจิกายน ค.ศ.1941[2] |
ปลดระวาง | ค.ศ. 1963 |
สถานะ | ถูกปลดระวางแล้ว |
ผู้ใช้หลัก | กองทัพอากาศสหราชอาณาจักร |
การผลิต | ค.ศ. 1940–1950 |
จำนวนที่ถูกผลิต | 7,781 ลำ[3] |
ค่าใช้จ่ายต่อลำ |
9,100 ปอนด์ (ค.ศ. 1951) [4]
|
เดอ ฮาวิลแลนด์ ดีเอช.98 มัสคีโต เป็นเครื่องบินรบที่สามารถทำภารกิจได้หลายอย่างด้วยเครื่องยนต์ใบพัดบนปีกไหล่ทั้งสองข้างสัญชาติบริติช ถูกนำเสนอในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นที่แปลกตาตรงที่โครงสร้างของมันถูกสร้างมาจากไม้เป็นส่วนใหญ่ มีชื่อเล่นว่า "วูดเด็น วันเดอร์"(ไม้มหัศจรรย์)[5] หรือ "มอสซี่"[6] ลอร์ด Beaverbrook รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการผลิตเครื่องบิน ได้ตั้งชื่อเล่นให้มันว่า "ฟรีแมน ฟอลลี่"(ความโง่เขลาของฟรีแมน) เป็นการพาดพิงถึงพลอากาศเอก วิลฟริด ฟรีแมน ที่ปกป้องจอฟฟรีย์ เดอ ฮาวิลแลนด์ และแนวคิดการออกแบบของเขาจากคำสั่งให้ละทิ้งโครงการ[7] ในปี ค.ศ. 1941 เป็นหนึ่งในเครื่องบินที่สามารถบินปฏิบัติการที่เร็วที่สุดในโลก[8]
แต่เดิมนึกว่าเป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดที่รวดเร็วโดยปราศจากอาวุธติดตั้ง การใช้งานของมัสคีโตได้พัฒนาขึ้นในช่วงสงครามในหลายบทบาท รวมทั้งเครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธวิธีในช่วงเวลากลางวัน ด้วยระดับความสูงจากต่ำถึงปานกลาง เครื่องบินทิ้งระเบิดช่วงเวลากลางคืน ด้วยระดับความสูงจากสูง เครื่องบินขับไล่เบิกทาง ตอนกลางวัน หรือตอนกลางคืน เครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิด เครื่องบินบุกรุก การโจมตีทางทะเล หรือการถ่ายภาพลาดตระเวน มันยังถูกใช้งานโดยคอร์ปอเรชั่นแอร์เวย์สโอเวอร์ซีลส์บริติช เป็นการขนส่งที่รวดเร็วเพื่อบรรทุกสินค้าที่มีมูลค่าสูงขนาดเล็ก ที่สามารถบินไปและกลับจากประเทศที่เป็นกลางโดยผ่านเหนือน่านฟ้าที่ถูกควบคุมโดยฝ่ายข้าศึก[9] ลูกเรือในเครื่องบินลำนี้ประกอบไปด้วยนักบินสองคนและผู้นำทาง ที่นั่งแบบข้างต่อข้าง ผู้โดยสารเพียงคนเดียวที่สามารถนั่งอยู่ในช่องทิ้งระเบิดของเครื่องบินได้เมื่อมีความจำเป็น[10]
มัสคีโต เอฟบี4 มักจะบินในการตีโฉบฉวยพิเศษ เช่น ปฏิบัติการเจริโค (การโจมตีเรือนจำอาเมียงในต้นปี ค.ศ. 1944) และการโจมตีอย่างแม่นยำต่อสถานที่อาคารของหน่วยข่าวกรองทางทหาร หน่วยความมั่นคง และหน่วยตำรวจ (เช่น สำนักงานใหญ่ของหน่วยเกสตาโป) เมื่อวันที่ 30 มกราคม ค.ศ. 1943 งานฉลองครบรอบปีที่ 10 ของการเถลิงอำนาจของนาซี ในช่วงเช้า มัสคีโตได้เข้าโจมตีสถานีวิทยุกระจายเสียงหลักในกรุงเบอร์ลินล้มลง ในขณะที่แฮร์มัน เกอริงกำลังพูดอยู่ ทำให้เสียงพูดของเขาดังออกไปในอากาศ
มัสคีโตได้บินไปพร้อมกองทัพอากาศสหราชอาณาจักร(RAF) และกองทัพอากาศอื่น ๆ ในเขตสงครามยุโรป เมดิเตอร์เรเนียน และอิตาลี มัสคีโตยังออกปฏิบัติการโดย RAF ในเขตสงครามเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และโดยกองทัพอากาศออสเตรียซึ่งตั้งฐานทัพอยู่ในเกาะฮาลมาเฮราและบอร์เนียวในช่วงสงครามแปซิฟิก ในช่วงปี ค.ศ. 1950 RAF ได้แทนทีมัสคีโตด้วยอิงลิช อีเล็คทิก แคนเบอร์รา ที่ขับเคลื่อนด้วยพลังเจ็ท
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Bowman 2005, p. 8.
- ↑ "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 July 2015. สืบค้นเมื่อ 11 July 2015.
{{cite web}}
: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์) - ↑ Bowman 2005, p. 163.
- ↑ Hartley, Keith (2014-11-28). The Political Economy of Aerospace Industries: A Key Driver of Growth and International Competitiveness? (ภาษาอังกฤษ). Edward Elgar Publishing. ISBN 978-1-78254-496-8.
- ↑ Price 2009, p. 3.
- ↑ Hanson, Dave. "deHavilland DH 98 Mosquito." warbirdalley.com.
- ↑ Birtles 2017, ch. 3.
- ↑ Bowman 2005, p. 21.
- ↑ Sharp and Bowyer 1971, p. 338.
- ↑ "BOAC Special". Aeroplane. No. April 2015. Stamford: Key Publishing. pp. 26–49. ISSN 0143-7240.
- เดอ ฮาวิลแลนด์ มัสคีโต
- เครื่องบินเดอ ฮาวิลแลนด์
- เครื่องบินทิ้งระเบิดในสงครามโลกครั้งที่สอง
- เครื่องบินขับไล่ทิ้งระเบิด
- เครื่องบินขับไล่
- เครื่องบินขับไล่ในสงครามโลกครั้งที่สอง
- เครื่องบินขับไล่กลางคืนในสงครามโลกครั้งที่สอง
- เครื่องบินสหราชอาณาจักรในสงครามโลกครั้งที่สอง
- เครื่องบินแคนาดาในสงครามโลกครั้งที่สอง
- เครื่องบินออสเตรเลียในสงครามโลกครั้งที่สอง
- อากาศยานที่บินครั้งแรกในปี พ.ศ. 2483
- บทความเกี่ยวกับ การทหาร ที่ยังไม่สมบูรณ์