เซ โชนางง
 | ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
 | บทความนี้อาจต้องเขียนใหม่ทั้งหมดเพื่อให้เป็นไปตามมาตรฐานคุณภาพของวิกิพีเดีย หรือกำลังดำเนินการอยู่ คุณช่วยเราได้ หน้าอภิปรายอาจมีข้อเสนอแนะ |
เซ โชนางง (ญี่ปุ่น: 清少納言; โรมาจิ: Sei Shōnagon, ค.ศ. 966–1017) เป็นกวีหญิงชาวญี่ปุ่นผู้ประพันธ์รวมบทความชื่อ มากูระโนะโซชิ (枕草子, makura no sōshi, หนังสือข้างหมอน) และเป็นนางในราชสำนักสมัยกลางยุคเฮอัง ถวายการรับใช้จักรพรรดินีเทชิ หรือ ซาดาโกะ และเป็นกวีหญิงร่วมสมัยเดียวกับ มุราซากิ ชิกิบุ
ยังไม่เป็นที่ปรากฏว่าชื่อจริงของ เซ โชนางง ชื่ออะไร คำเรียกขานว่า เซ โชนางง มาจากธรรมเนียมหลีกเลี่ยงการเรียกชื่อจริงของสตรีชั้นสูง โดยจะเรียกชื่อแทนตัวจากยศตำแหน่ง ส่วนหนึ่งของชื่อจริง หรือไม่ก็เรียกตามยศของญาติทางฝ่ายชาย สันนิษฐานกันว่า:
เซ (清, Sei) มาจากชื่อตระกูลคิโยฮาระ (清原, Kiyohara)
โชนางง (少納言, Shōnagon) เป็นชื่อตำแหน่งหนึ่งของขุนนางในอำมาตยสภา (太政官, Daijōkan)
ไม่มีหลักฐานว่าญาติคนใดของเธอได้ตำแหน่งโชนางง บรรดานักวิชาการทั้งหลายสันนิษฐานว่าอาจจะเป็นไปได้ที่ชื่อจริงของเธอคือ คิโยฮาระ นางิโกะ (清原 諾子)
หลักฐานรายละเอียดของชีวประวัติของเธอที่นอกเหนืองานเขียนของเธอเอง มีอยู่น้อยมาก กล่าวว่าเธอเป็นบุตรีของ คิโยฮาระ โนะ โมโตสุเกะ (清原 元輔) นักปราชญ์และกวีแบบวะกะ ที่มีชื่อเสียง ปู่ของเธอคือ คิโยฮาระ โนะ ฟูกูยาบุ (清原 深養父) กวีชื่อชื่อดัง แต่พวกเขาก็เป็นเพียงขุนนางชั้นกลางเท่านั้น [1]
เมื่ออายุได้ 27 ปี เธอแต่งงานกับทาจิบานะ โนริมิสึ (橘 則光) เมื่ออายุ 16 ปี และมีบุตรชายด้วยกัน 1 คน หลังจากนั้น เธอแต่งงานใหม่กับ ฟุจิวาระ มุเนโยะ (藤原 棟世) และมีบุตรีให้เขา ราวปี ค.ศ 990 เธอเริ่มเข้าถวายการรับใช้จักรพรรดินีเทชิบุตรีของฟุจิวาระ มิจิทากะ (藤原 道隆) จักรพรรดินีในพระจักรพรรดิอิจิโจและหย่าขาดกับสามี ตำหนักของจักรพรรดินีเทชิในเวลานั้น กลายเป็นศูนย์กลางของกิจกรรมทางวัฒนธรรมในราชสำนักเฮอัน
เซ โชนางง มีชื่อเสียงจาก มากูระโนะโซชิ งานเขียนที่รวบรวมบทความเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องฤดูกาล เรื่องซุบซิบ บทร้อยกรอง การสังเกตการณ์ในเรื่องต่างๆ การบ่นเรื่องที่ไม่ชอบ และเรื่องราวที่เธอคิดว่าสนุกสนานน่าสนใจ ระหว่างช่วงเวลาที่เธอทำงานในราชสำนัก
ในมากูระโนะโซชิยังเขียนถึง เหตุการณ์วิกฤตของจักรพรรดินีเทชิ เมื่อขาดคนมีอำนาจหนุนหลัง หลังจากบิดาเสียชีวิตและพี่ชายถูกเนรเทศ โดยศัตรูทางการเมืองคนสำคัญ อาของเธอ ฟุจิวาระ มิจินางะ (藤原 道長) รวบอำนาจการปกครองในราชสำนักไว้ในมือ ยังได้ส่งบุตรีของเขา โชชิ หรือ อากิโกะ เข้ามาเป็นพระชายาของจักรพรรดิอิจิโจ
ด้วยมีเหตุเพลิงไหม้พระราชวังเฮอันบ่อยครั้ง จักรพรรดินีเทชิจึงถูกส่งไปพำนักชั่วคราวขณะก่อสร้างพระราชวังใหม่ที่ที่ประทับสำหรับจักรพรรดินีนอกพระราชฐาน เซ โชนางง บันทึกไว้ว่า จักรพรรดินีเทชิ เจ้านายของเธอเสียชีวิตจาการคลอดบุตรในปี ค.ศ.1000 ไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับชีวิตของเซ โชนางง หลังปี ค.ศ. 1001 เซ โชนางง เริ่มเขียน มากูระโนโซชิ ในราชสำนักและเขียนจนจบหลังจากการเสียชีวิตของจักรพรรดิเทชิ โดยสันนิษฐานว่า อาจจะเขียนจบในปลายปี ค.ศ. 1010 ซึ่งอาจจะเพื่อเป็นของขวัญให้พระธิดาของจักรพรรดินีเทชิ โดยงานเขียนในมากูระโนะโซชิ จะเขียนถึงบรรยาการอันสนุกสนานหรูหราในวังของจักรพรรดิสาวเป็นส่วนใหญ่ [2]
เช โชนางง ยังเป็นที่รู้กันทั่วไปว่า เป็นคู่แข่งคนสำคัญของ กวีหญิงร่วมสมัย มุราซากิ ชิกิบุ ผู้ประพันธ์ ตำนานเก็นจิ อีกทั้งยังถวายการรับใช้จักรพรรดินีโซชิ ผู้เป็นศัตรูทางการเมืองของจักรพรรดินีเทชิ มุราซากิ ชิกิบุ ได้เขียนถึง เซ โชนางง ในบันทึกของเธอ (มุราซากิโนะนิกกิ) อีกด้วย[3]
ศึกษาเพิ่มเติม[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เซ โชนางง
- Britannica | Sei Shonagon
- The Lists of a Lady-in-Waiting: A Portrait of the Author of The Pillow Book เก็บถาวร 2007-05-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Sei Shogon | Wikiquote