เซาท์เวสต์แอร์ไลน์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เซาท์เวสต์แอร์ไลน์
IATA ICAO รหัสเรียก
SW SWA SOUTHWEST
ก่อตั้ง15 มีนาคม ค.ศ. 1967
เริ่มดำเนินงาน18 มิถุนายน ค.ศ. 1971 (52 ปี)
AOC #SWAA304A
ฐานการบินแอตแลนตา
บัลติมอร์
ชิคาโก-มิดเวย์
แดลลาสเลิฟฟิลด์
เดนเวอร์
ฮิวสตันฮอบบี้
ลาสเวกัส
ลอส แอนเจลิส

โอ๊กแลนด์
ออร์แลนโด

ฟีนิกซ์สกายฮาร์เบอร์
สะสมไมล์เรพิดรีวาร์ด
ขนาดฝูงบิน737[1]
จุดหมาย121
สำนักงานใหญ่สหรัฐ แดลลาส, เทกซัส
เว็บไซต์https://www.southwest.com/

เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ (อังกฤษ: Southwest Airlines) เป็นสายการบินต้นทุนต่ำสัญชาติอเมริกัน ที่ตั้งอยู่ในเมืองแดลลาส รัฐเท็กซัส ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องค่าโดยสารราคาถูก สายการบินเริ่มดำเนินการในปี ค.ศ. 1971[2] เซาท์เวสต์ให้บริการเที่ยวบินไปยังจุดหมายปลายทางหลายร้อยแห่งในสหรัฐอเมริกา, ทะเลแคริบเบียนและเม็กซิโก[3]

ในวันที่ 28 ธันวาคม ค.ศ. 2013 เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ ได้เข้าซื้อแอร์ทรานแอร์เวย์ก่อนยกเลิกการดำเนินงานทั้งหมดของแอร์ทราน[4][5] หลายปีที่ผ่านมา เซาท์เวสต์เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาโดยพิจารณาจากจำนวนผู้โดยสาร และเป็นสายการบินต้นทุนต่ำที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐในแง่ของจำนวนผู้โดยสาร[6][7]

เซาท์เวสต์แอร์ไลน์มีพนักงานประมาณ 60,000 คนและให้บริการเที่ยวบินประมาณ 4,000 รอบต่อวันในช่วงฤดูท่องเที่ยว[8][9]

สำนักงานใหญ่ของเซาท์เวสต์แอร์ไลน์ ที่แดลลาส, เท็กซัส

ประวัติ[แก้]

เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1966 โดยเฮอร์เบิร์ต เคลเลเฮอร์ และโรลลิน คิง[10][11] และในปี ค.ศ. 1967 สายการบินเซาท์เวสต์ถูกรวมเป็น บริษัท Air Southwest Co. พร้อมกับสายการบินอื่นอีกสามสาย เพื่อดำเนินการทางกฎหมาย ซึ่งคดีความต่าง ๆ ได้รับการแก้ไขในปี ค.ศ. 1970-1971

ในช่วงทศวรรษที่ 80 - 90 เซาท์เวสต์ได้เริ่มให้บริการเที่ยวบินไปยังเมืองต่าง ๆ เพิ่มเติม ทั้งภายในเท็กซัส ,รัฐใกล้เคียง และทั่วทั้งประเทศสหรัฐอเมริกา[12] เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ ทำกำไรเป็นเวลา 47 ปี ติดต่อกันตั้งแต่ ค.ศ. 1973 ถึง ค.ศ. 2019[13]

จุดหมายปลายทาง[แก้]

ณ เดือนตุลาคม ปี ค.ศ. 2021 เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ได้กำหนดเที่ยวบินไปยังจุดหมายปลายทางกว่า 121 แห่งใน 42 รัฐของสหรัฐอเมริกา, ปวยร์โตริโก, เม็กซิโก, อเมริกากลาง, และแคริบเบียน[3]

จุดหมายปลายทางของเซาท์เวสต์แอร์ไลน์ ในปี ค.ศ. 2554

ฝูงบิน[แก้]

ณ เดือนธันวาคม ปี ค.ศ. 2021 เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้[14][15][16]

ฝูงบินปัจจุบันของเซาท์เวสต์แอร์ไลน์
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ที่นั่ง
โบอิง 737-700 461 — 143
โบอิง 737-800 207 — 175
โบอิง 737 MAX 7 — 250 150
โบอิง 737 MAX 8 69 130 175
รวม 737 380
  • 737-700 ในลวดลาย "แคนยอน บลู" ที่เก่ากว่า

    737-700 ในลวดลาย "แคนยอน บลู" ที่เก่ากว่า

  • 737-700 ในลวดลาย "มิสซูรีวัน"[17]

    737-700 ในลวดลาย "มิสซูรีวัน"[17]

  • 737-800

    737-800

  • 737 MAX 8

    737 MAX 8

โบอิง 727 ของเซาท์เวสต์แอร์ไลน์

ฝูงบินในอดีต[แก้]

ฝูงบินของเซาท์เวสต์แอร์ไลน์ในอดีต
เครื่องบิน ทั้งหมด เริ่มให้บริการ ปลดประจำการ อากาศยานทดแทน
โบอิง 727-200 6 1979 1985 โบอิง 737-300
โบอิง 737-200 54 1971 2005 โบอิง 737-700
โบอิง 737-300 195 1984 2017 โบอิง 737-700
โบอิง 737-800
โบอิง 737 MAX 8
โบอิง 737-500 25 1990 2016

ข้อมูล ณ เดือนธันวาคม ปี ค.ศ. 2021

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์[แก้]

เซาท์เวสต์แอร์ไลน์มีอุบัติเหตุ 9 ครั้ง รวมถึงการสูญเสียอากาศยาน 2 ครั้ง สายการบินนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในสิบสายการบินที่ปลอดภัยที่สุดในโลกในปี ค.ศ. 2012[18]

เครื่องยนต์ซ้ายที่เสียหายของเที่ยวบินที่ 1380
  • เที่ยวบินที่ 1455 ในเดือนมีนาคม ปี ค.ศ. 2000 เที่ยวบินที่ 1455 เกิดการไถลออกนอกทางวิ่ง ณ ท่าอากาศยานฮอลลีวู๊ด-เบอร์แบ็งค์ในแคลิฟอร์เนีย ส่งผลให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บ 44 ราย จากผลการตรวจสอบพบว่า สาเหตุของอุบัติเหตุในครั้งนี้เกิดจากความผิดพลาดของนักบินและผู้ควบคุมการจราจรทางอากาศ
  • เที่ยวบินที่ 1248 ในเดือนธันวาคม ปี ค.ศ. 2005 เที่ยบินที่ 1248 ออกเดินทางจากบัลติมอร์ไปยังชิคาโก โบอิง 737-700 ได้ไถลออกนอกรันเวย์ที่ท่าอากาศยานมิดเวย์ ส่งผลห้มีผู้ได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิต สาเหตุเกิดจากสภาพอากาศที่เลวร้ายจากพายุหิมะและความผิดพลาดของนักบิน[19][20][21]
  • เที่ยวบินที่ 1380 ในเดือนเมษายน ปี ค.ศ. 2018 เที่ยวบินที่ 1380 ออกเดินทางไปยังแดลลาส-เลฟฟิลด์ โดยขณะบินอยู่เหนือเพนซิลเวเนีย เครื่องยนต์ของด้านซ้ายระเบิด ทำให้เครื่องบินต้องลงจอดฉุกเฉินที่ท่าอากาศยานนานาชาติฟิลาเดลเฟีย จากการระเบิด ส่งผลให้ผู้โดยสารหนึ่งถูกดึงออกไปภายนอกลำตัวเครื่องบินจากหน้าต่างที่เสียหาย และสุดท้ายแล้ว ผู้โดยสารท่านนี้ก็เสียชีวิตในที่สุด นับเป็นอุบัติเหตุครั้งแรกของสายการบินที่มีผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุบนเที่ยวบิน[22]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Southwest Airlines Fleet Details and History". Planespotters.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-29. สืบค้นเมื่อ 19 October 2021.
  2. ↑ https://www.southwestaircommunity.com/t5/Southwest-Stories/40-Years-in-40-Days-Class-of-1971/ba-p/37924
  3. ↑ 3.0 3.1 "Southwest Airlines - Route Map". www.southwest.com.
  4. ↑ "Southwest Airlines Closes Acquisition of AirTran Holdings, Inc". www.southwestairlinesinvestorrelations.com (ภาษาอังกฤษ).
  5. ↑ "AirTran Acquisition". www.southwestairlinesinvestorrelations.com (ภาษาอังกฤษ).
  6. ↑ Wallace, Gregory (2013-12-08). "American Airlines, US Airways to form largest air carrier Monday". CNNMoney.
  7. ↑ "Low-cost carrier", Wikipedia (ภาษาอังกฤษ), 2022-02-10, สืบค้นเมื่อ 2022-02-13
  8. ↑ "Southwest Corporate Fact Sheet". Southwest Airlines Newsroom (ภาษาอังกฤษ).
  9. ↑ "Southwest Reports Record Third Quarter Net Income And Earnings Per Share". Southwest Airlines Newsroom (ภาษาอังกฤษ).
  10. ↑ "Southwest Airlines - A Brief History". web.archive.org. 2010-08-18. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-18. สืบค้นเมื่อ 2022-01-12.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  11. ↑ "Southwest Airlines Newsroom". web.archive.org. 2018-06-12. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-12. สืบค้นเมื่อ 2022-02-13.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  12. ↑ "Southwest Airlines Co. | American corporation | Britannica". www.britannica.com (ภาษาอังกฤษ).
  13. ↑ "Southwest Airlines posts first annual loss in 48 years, warns revenues will need to double to break even". Dallas News (ภาษาอังกฤษ). 2021-01-28.
  14. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-29. สืบค้นเมื่อ 2022-01-12.
  15. ↑ http://investors.southwest.com/financials/quarterly-results/2020
  16. ↑ https://www.swamedia.com/releases/southwest-airlines-adds-100-firm-orders-for-the-boeing-737-max-7?lang=en-US
  17. ↑ https://community.southwest.com/t5/Blog/Missouri-One-Fun-Facts/ba-p/2586
  18. ↑ "In depth: World's Safest Airlines". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 7, 2012. สืบค้นเมื่อ July 15, 2012.
  19. ↑ "StackPath". www.aviationpros.com.
  20. ↑ "Chicago Tribune: Chicago news, sports, weather, entertainment". chicagotribune.com.
  21. ↑ "NTSB: Pilot erred in runway crash that killed boy - CNN.com". edition.cnn.com.
  22. ↑ "Left Engine Failure and Subsequent Depressurization, Southwest Airlines Flight 1380, Boeing 737-7H4, N772SW, Philadelphia, Pennsylvania, April 17, 2018" (PDF). National Transportation Safety Board. November 19, 2019. NTSB/AAR-19/03. Retrieved December 12, 2019.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เซาท์เวสต์แอร์ไลน์&oldid=10384371"