เซาท์เวสต์แอร์ไลน์
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | 15 มีนาคม ค.ศ. 1967 (57 ปี) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เริ่มดำเนินงาน | 18 มิถุนายน ค.ศ. 1971 (52 ปี) | ||||||
| AOC # | SWAA304A | ||||||
| ฐานการบิน | |||||||
| สะสมไมล์ | เรพิดรีวาร์ด | ||||||
| ขนาดฝูงบิน | 815[1] | ||||||
| จุดหมาย | 121 | ||||||
| การซื้อขาย |
| ||||||
| สำนักงานใหญ่ |  ดัลลาส, รัฐเท็กซัส, สหรัฐ | ||||||
| ผู้ก่อตั้ง | |||||||
| รายได้ |  23.814 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[2] | ||||||
รายได้จากการดำเนินงาน |  1.017 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[2] | ||||||
รายได้สุทธิ | 539 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[2] | ||||||
| สินทรัพย์ | 35.369 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[2] | ||||||
| ส่วนของผู้ถือหุ้น | 10.687 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)[2] | ||||||
พนักงาน | 79,564 คน (2023)[2] | ||||||
| เว็บไซต์ | www | ||||||
เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ (อังกฤษ: Southwest Airlines) เป็นสายการบินต้นทุนต่ำสัญชาติอเมริกัน ที่ตั้งอยู่ในเมืองแดลลาส รัฐเท็กซัส ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องค่าโดยสารราคาถูก สายการบินเริ่มดำเนินการในปี ค.ศ. 1971[3] เซาท์เวสต์ให้บริการเที่ยวบินไปยังจุดหมายปลายทางหลายร้อยแห่งในสหรัฐอเมริกา, ทะเลแคริบเบียนและเม็กซิโก[4]
ในวันที่ 28 ธันวาคม ค.ศ. 2013 เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ ได้เข้าซื้อแอร์ทรานแอร์เวย์ก่อนยกเลิกการดำเนินงานทั้งหมดของแอร์ทราน[5][6] หลายปีที่ผ่านมา เซาท์เวสต์เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาโดยพิจารณาจากจำนวนผู้โดยสาร และเป็นสายการบินต้นทุนต่ำที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐในแง่ของจำนวนผู้โดยสาร[7][8]
เซาท์เวสต์แอร์ไลน์มีพนักงานประมาณ 60,000 คนและให้บริการเที่ยวบินประมาณ 4,000 รอบต่อวันในช่วงฤดูท่องเที่ยว[9][10]
ประวัติ[แก้]
เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1966 โดยเฮอร์เบิร์ต เคลเลเฮอร์ และโรลลิน คิง[11][12] และในปี ค.ศ. 1967 สายการบินเซาท์เวสต์ถูกรวมเป็น บริษัท Air Southwest Co. พร้อมกับสายการบินอื่นอีกสามสาย เพื่อดำเนินการทางกฎหมาย ซึ่งคดีความต่าง ๆ ได้รับการแก้ไขในปี ค.ศ. 1970-1971
ในช่วงทศวรรษที่ 80 - 90 เซาท์เวสต์ได้เริ่มให้บริการเที่ยวบินไปยังเมืองต่าง ๆ เพิ่มเติม ทั้งภายในเท็กซัส ,รัฐใกล้เคียง และทั่วทั้งประเทศสหรัฐอเมริกา[13] เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ ทำกำไรเป็นเวลา 47 ปี ติดต่อกันตั้งแต่ ค.ศ. 1973 ถึง ค.ศ. 2019[14]
จุดหมายปลายทาง[แก้]
ณ เดือนตุลาคม ปี ค.ศ. 2021 เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ได้กำหนดเที่ยวบินไปยังจุดหมายปลายทางกว่า 121 แห่งใน 42 รัฐของสหรัฐอเมริกา, ปวยร์โตริโก, เม็กซิโก, อเมริกากลาง, และแคริบเบียน[4]
ฝูงบิน[แก้]
ฝูงบินปัจจุบัน[แก้]
ณ เดือนธันวาคม ปี ค.ศ. 2023 เซาท์เวสต์แอร์ไลน์ให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:[15][16][17]
| เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|
| โบอิง 737-700 | 388 | — | 143 | ลูกค้าเปิดตัวและผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น[18] เครื่อบินที่เก่ากว่าจะทดแทนด้วยโบอิง 737 แมกซ์[19] |
| โบอิง 737-800 | 207 | — | 175 | ผู้ให้บริการที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสาม[20] |
| โบอิง 737 แมกซ์ 7 | — | 302[21] | 150[22] | เริ่มส่งมอบในปี 2024[23] ทดแทนโบอิง 737-700 ที่เก่ากว่า[24] |
| โบอิง 737 แมกซ์ 8 | 220 | 258[21] | 175 | ผู้ให้บริการโบอิง 737 แมกซ์รายใหญที่สุด[25] ทดแทนโบอิง 737-700 ที่เก่ากว่า[26] |
| รวม | 815 | 560 | ||
เซาท์เวสต์แอร์ไลน์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 11.5 ปี
ฝูงบินในอดีต[แก้]
,_Southwest_Airlines_JP5893149.jpg)
เซาท์เวสต์แอร์ไลน์เคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:
| เครื่องบิน | ทั้งหมด | เริ่มให้บริการ | ปลดประจำการ | อากาศยานทดแทน |
|---|---|---|---|---|
| โบอิง 727-200 | 6 | 1979 | 1985 | โบอิง 737-300 |
| โบอิง 737-200 | 54 | 1971 | 2005 | โบอิง 737-700 |
| โบอิง 737-300 | 195 | 1984 | 2017 | โบอิง 737-700 โบอิง 737-800 โบอิง 737 MAX 8 |
| โบอิง 737-500 | 25 | 1990 | 2016 |
อุบัติเหตุและอุบัติการณ์[แก้]
เซาท์เวสต์แอร์ไลน์มีอุบัติเหตุ 9 ครั้ง รวมถึงการสูญเสียอากาศยาน 2 ครั้ง สายการบินนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในสิบสายการบินที่ปลอดภัยที่สุดในโลกในปี ค.ศ. 2012[27]
- เที่ยวบินที่ 1455 ในเดือนมีนาคม ปี ค.ศ. 2000 เที่ยวบินที่ 1455 เกิดการไถลออกนอกทางวิ่ง ณ ท่าอากาศยานฮอลลีวู๊ด-เบอร์แบ็งค์ในแคลิฟอร์เนีย ส่งผลให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บ 44 ราย จากผลการตรวจสอบพบว่า สาเหตุของอุบัติเหตุในครั้งนี้เกิดจากความผิดพลาดของนักบินและผู้ควบคุมการจราจรทางอากาศ
- เที่ยวบินที่ 1248 ในเดือนธันวาคม ปี ค.ศ. 2005 เที่ยบินที่ 1248 ออกเดินทางจากบัลติมอร์ไปยังชิคาโก โบอิง 737-700 ได้ไถลออกนอกรันเวย์ที่ท่าอากาศยานมิดเวย์ ส่งผลห้มีผู้ได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิต สาเหตุเกิดจากสภาพอากาศที่เลวร้ายจากพายุหิมะและความผิดพลาดของนักบิน[28][29][30]
- เที่ยวบินที่ 1380 ในเดือนเมษายน ปี ค.ศ. 2018 เที่ยวบินที่ 1380 ออกเดินทางไปยังแดลลาส-เลฟฟิลด์ โดยขณะบินอยู่เหนือเพนซิลเวเนีย เครื่องยนต์ของด้านซ้ายระเบิด ทำให้เครื่องบินต้องลงจอดฉุกเฉินที่ท่าอากาศยานนานาชาติฟิลาเดลเฟีย จากการระเบิด ส่งผลให้ผู้โดยสารหนึ่งถูกดึงออกไปภายนอกลำตัวเครื่องบินจากหน้าต่างที่เสียหาย และสุดท้ายแล้ว ผู้โดยสารท่านนี้ก็เสียชีวิตในที่สุด นับเป็นอุบัติเหตุครั้งแรกของสายการบินที่มีผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุบนเที่ยวบิน[31]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Southwest Airlines Fleet Details and History". Planespotters.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-29. สืบค้นเมื่อ 19 October 2021.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 "Southwest Airlines 2022 Annual Report" (PDF). southwest.com. Southwest Airlines Co. สืบค้นเมื่อ April 21, 2022.
- ↑ https://www.southwestaircommunity.com/t5/Southwest-Stories/40-Years-in-40-Days-Class-of-1971/ba-p/37924
- ↑ 4.0 4.1 "Southwest Airlines - Route Map". www.southwest.com.
- ↑ "Southwest Airlines Closes Acquisition of AirTran Holdings, Inc". www.southwestairlinesinvestorrelations.com (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "AirTran Acquisition". www.southwestairlinesinvestorrelations.com (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ Wallace, Gregory (2013-12-08). "American Airlines, US Airways to form largest air carrier Monday". CNNMoney.
- ↑ "Low-cost carrier", Wikipedia (ภาษาอังกฤษ), 2022-02-10, สืบค้นเมื่อ 2022-02-13
- ↑ "Southwest Corporate Fact Sheet". Southwest Airlines Newsroom (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Southwest Reports Record Third Quarter Net Income And Earnings Per Share". Southwest Airlines Newsroom (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Southwest Airlines - A Brief History". web.archive.org. 2010-08-18. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-18. สืบค้นเมื่อ 2022-01-12.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์) - ↑ "Southwest Airlines Newsroom". web.archive.org. 2018-06-12. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-12. สืบค้นเมื่อ 2022-02-13.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์) - ↑ "Southwest Airlines Co. | American corporation | Britannica". www.britannica.com (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Southwest Airlines posts first annual loss in 48 years, warns revenues will need to double to break even". Dallas News (ภาษาอังกฤษ). 2021-01-28.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-29. สืบค้นเมื่อ 2022-01-12.
- ↑ http://investors.southwest.com/financials/quarterly-results/2020
- ↑ https://www.swamedia.com/releases/southwest-airlines-adds-100-firm-orders-for-the-boeing-737-max-7?lang=en-US
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อBoeing17dec1997 - ↑ "Southwest Moves For More Boeing 737-700 Retirements After MAX Order". Simple Flying. 29 March 2021.
- ↑ "Which Airlines Operated The Most Boeing 737s?". Simpleflying. 19 January 2021. สืบค้นเมื่อ 1 December 2022.
- ↑ 21.0 21.1 "Southwest Airlines Reports Third Quarter 2023 Results". Southwest Airlines Newsroom (Press release) (ภาษาอังกฤษ). October 26, 2023. สืบค้นเมื่อ October 26, 2023.
- ↑ Josephs, Leslie (2021-03-29). "Southwest Airlines agrees to buy 100 of Boeing's smallest 737 Max model". CNBC (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-12-04.
- ↑ Savyata Mishra (28 July 2023). "Southwest Airlines converts some Boeing 737 MAX 7 orders to MAX 8 amid delays". Reuters (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-07-29. สืบค้นเมื่อ 29 July 2023.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อSFretirements - ↑ "580 Active Aircraft: Which Airlines Fly The Most Boeing 737 MAX?". Simpleflying. 3 January 2022. สืบค้นเมื่อ 1 December 2022.
- ↑ "Southwest accelerates 737-700 retirements". 30 April 2018.
- ↑ "In depth: World's Safest Airlines". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 7, 2012. สืบค้นเมื่อ July 15, 2012.
- ↑ "StackPath". www.aviationpros.com.
- ↑ "Chicago Tribune: Chicago news, sports, weather, entertainment". chicagotribune.com.
- ↑ "NTSB: Pilot erred in runway crash that killed boy - CNN.com". edition.cnn.com.
- ↑ "Left Engine Failure and Subsequent Depressurization, Southwest Airlines Flight 1380, Boeing 737-7H4, N772SW, Philadelphia, Pennsylvania, April 17, 2018" (PDF). National Transportation Safety Board. November 19, 2019. NTSB/AAR-19/03. Retrieved December 12, 2019.