เซาตูแมอีปริงซีปของโปรตุเกส

จังหวัดโพ้นทะเลเซาตูแมอีปริงซีป Província Ultramarina de São Tomé e Príncipe
ค.ศ. 1485–ค.ศ. 1975
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
เพลงชาติ: "อูอีนูปราเตียติโก" (ค.ศ. 1808–26) เพลงของผู้รักชาติ "อูอีนูดาการ์ตา" (ค.ศ. 1826–1911) เพลงสรรเสริญรัฐธรรมนูญ "อาปูร์ตูเกซา" (ค.ศ. 1911–75) เพลงแห่งชาวโปรตุเกส
สถานะ	อาณานิคมของจักรวรรดิโปรตุเกส (ค.ศ. 1485-1951) จังหวัดโพ้นทะเลของจักรวรรดิโปรตุเกส (ค.ศ. 1951-1975)
เมืองหลวง	เซาตูแม
ภาษาทั่วไป	โปรตุเกส
ประมุขแห่งรัฐ
• ค.ศ. 1470-1481	พระเจ้าอาฟงซูที่ 5
• ค.ศ. 1974–75	ฟรานซิสโก ดา คอสต้า โกเมซ
ผู้ว่าการ
• ค.ศ. 1485-1490 (คนแรก)	ณูเอา เด ไพวา
• ค.ศ. 1974–75 (คนสุดท้าย)	อังตอนียู เอลีซโซ คาเปโล พีซ เวโลโซ
ยุคประวัติศาสตร์	จักรวรรดินิยม
• ก่อตั้ง	ค.ศ. 1485
• การสิ้นสุดของจักรวรรดิโปรตุเกส	12 กรกฎาคม ค.ศ. 1975
สกุลเงิน	เอสคูโดเซาตูแมอีปริงซีป
ถัดไป เซาตูแมอีปริงซีป
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	เซาตูแมอีปริงซีป

หมู่เกาะเซาตูแมอีปริงซีป ตกเป็นอาณานิคมของจักรวรรดิโปรตุเกส นับตั้งแต่ถูกค้นพบใน ค.ศ. 1470 จนกระทั่งมีการมอบเอกราชให้ใน ค.ศ. 1975

ประวัติศาสตร์

ดูเพิ่ม: เส้นเวลาของเซาตูแมอีปริงซีปภายใต้การปกครองของโปรตุเกส

หมู่เกาะเซาตูแมอีปริงซีปถูกค้นพบโดยนักสำรวจชาวโปรตุเกส ณูเอา เด ซังตาไร และเปโร เอสโกบาร์ ในราว ๆ ค.ศ. 1470 ซึ่งพวกเขาพบว่าหมู่เกาะดังกล่าวไม่มีผู้อยู่อาศัย เกาะเซาตูแมได้รับการตั้งชื่อตามนักบุญโธมัสอัครทูต เนื่องจากชาวโปรตุเกสค้นพบเกาะดังกล่าวในวันฉลองของนักบุญองค์นี้ ในขณะที่เกาะปริงซีป (แปลว่า เกาะเจ้าชาย) เป็นชื่อที่ตั้งขึ้นเพื่อถวายพระเกียรติแด่เจ้าชายอาฟงซูแห่งโปรตุเกส พระราชโอรสพระองค์โปรดในพระเจ้าฌูเอาที่ 2

มีความพยายามก่อตั้งนิคมขึ้นบนหมู่เกาะเป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1485 หลังจากราชสำนักโปรตุเกสยกเกาะเซาตูแมให้กับณูเอา เด ไพวา กระนั้น ความพยายามดังกล่าวก็ไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากเหล่าผู้ตั้งถิ่นฐานไม่สามารถผลิตอาหารในสภาพภูมิประเทศและภูมิอากาศอันเป็นเอกเอกลักษณ์ของหมู่เกาะนี้ อีกทั้งยังเป็นเพราะโรคภัยเขตร้อนที่แพร่ระบาดในหมู่ผู้ตั้งถิ่นฐานด้วย การตั้งถิ่นฐานมาประสบผลสำเร็จใน ค.ศ. 1493 เมื่อพระเจ้าฌูเอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส ทรงแต่งตั้งอัลวาโร คามินฮา เป็นผู้ว่าการชั่วคราวของเกาะเซาตูแม ผู้ตั้งถิ่นฐานชุดแรกโดยส่วนใหญ่แล้วเป็นอาชญากรและผู้เป็นกำพร้า รวมถึงยังมีเด็ก ๆ ชาวยิวที่ถูกพรากจากพ่อแม่เพื่อนำมาเข้ารีตเป็นคริสตชนอยู่จำนวนหนึ่งด้วยการตั้งถิ่นฐานบนเกาะปริงซีปตามมาภายหลังใน ค.ศ. 1500

ในช่วงหลายปีให้หลัง ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวโปรตุเกสเรื่มนำเข้าทาสจำนวนมากจากภาคพื้นทวีปแอฟริกา เพื่อนำมาใช้เป็นแรงงานเพาะปลูกอ้อยซึ่งเป็นสินค้ามีราคาในสมัยนั้น บนพื้นดินที่อุดมไปด้วยแร่ธาตุภูเขาไฟของเซาตูแม เมื่อถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 16 เซาตูแมก็สร้างความมั่งคั่งให้กับโปรตุเกสเป็นอย่างมาก เมื่อโปรตุเกสกลายมาเป็นผู้ผลิตน้ำตาลรายใหญ่ที่สุดของโลก

ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 17 การแข่งขันด้านไร่น้ำตาลกับอาณานิคมบราซิล และการกบฎของทาสที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งบนเกาะ เริ่มส่งผลกระทบต่อการเพาะปลูกอ้อยอย่างช้า ๆ ซึ่งส่งผลให้การผลิตน้ำตาลลดลงและทำให้เศรษฐกิจท้องถิ่นหันไปพึ่งพาการค้าทาสแทน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วถูกควบคุมโดยประชากรเชื้อสาย เมสติโซ ในท้องถิ่น ตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของหมู่เกาะนี้ยังทำให้มันกลายเป็นสถานีการค้าสำคัญในเส้นทางการค้าทาสทรานแอตแลนติก โดยหมู่เกาะเซาตูแมอีปริงซีปทำหน้าที่เป็นจุดรวมตัวของเหล่าทาสที่นำมาจากอ่าวกินีและราชอาณาจักรคองโก เพื่อนำไปยังจุดหมายปลายทางในทวีปอเมริกา

เกาะเซาตูแมถูกสาธารณรัฐดัตช์ เข้ายึดครองระหว่าง ค.ศ. 1641 ถึง ค.ศ. 1648 ก่อนที่โปรตุเกสจะกลับเข้ามาปกครองอีกครั้ง กระนั้นเกาะปริงซีปก็ไม่ได้ถูกฝ่ายดัชต์ยึดครองไปด้วยแต่อย่างใด

เนื่องจากเมืองหลวงของอาณานิคมถูกพวกโจรสลัดและคอร์แซร์โจมตี จึงมีการย้ายเมืองหลวงไปยังซังตูอังตอนีอูซึ่งตั้งอยู่บนเกาะปริงซีป ใน ค.ศ. 1753 และหมู่เกาะทั้งสองก็เริ่มถูกปกครองเป็นอาณานิคมเดียวกัน และมีการแต่งตั้งผู้ว่าการเพียงแค่คนเดียว ภายหลังเมืองหลวงของอาณานิคมได้ย้ายกลับไปยังเกาะเซาตูแมดังเดิมใน ค.ศ. 1852

เมื่อถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 ชาวโปรตุเกสได้นำเอากาแฟและโกโก้ มาเพาะปลูกในไร่ขนาดใหญ่เรียกว่า โฮชัช (Roças) ซึ่งช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจเป็นอย่างมาก การผลิตกาแฟยุติลงในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และโกโก้กลายมาเป็นสินค้าหลักของหมู่เกาะแทน จากนั้นเซาตูแมอีปริงซีปจึงกลายมาเป็นผู้ผลิตโกโก้รายใหญ่อยู่หลายชั่วอายุคน และในช่วงแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 20 เซาตูแมอีปริงซีปก็ถือเป็นผู้ผลิตโกโก้มากที่สุดเป็นอันดับหนึ่งของโลกในช่วงเวลานั้น

ใน ค.ศ. 1972 ขบวนการปลดปล่อยเซาตูแมอีปริงซีป พรรคการเมืองชาตินิยม แนวคิดลัทธิมากซ์ได้รับการจัดตั้งขึ้นโดยผู้พลัดถิ่นในอิเควทอเรียลกินี โดยมีจุดประสงค์เพื่อสถาปนาเซาตูแมอีปริงซีปเป็นประเทศเอกราช หลังจากเหตุการณ์การปฏิวัติคาร์เนชัน ใน ค.ศ. 1974 ซึ่งยุติระบอบเผด็จการอึชตาดูโนวูในโปรตุเกส รัฐบาลใหม่ของโปรตุเกสได้ริเริ่มกระบวนการปล่อยอาณานิคมในทวีปแอฟริกาให้เป็นอิสระ และมอบเอกราชให้เซาตูแมอีปริงซีป ในวันที่ 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1975

ธงที่มีการเสนอให้ใช้เป็นธงของเซาตูแมอีปริงซีปภายใต้การปกครองของโปรตุเกส

ระเบียงภาพ

• 
  ขบวบรถไฟของไร่เพาะปลูก ค.ศ. 1910
• 
  ถนนในเซาตูแม ถ่ายใน ค.ศ. 1941-1942
• 
  เซาตูแม ค.ศ. 1941-1942
• 
  ตลาดในเซาตูแม ค.ศ. 1941-1942
• 
  วิลลาตรินิแดด (Vila Trindade) ค.ศ. 1941-1942
• 
  ทิวทัศน์ของเซาตูแม

สถาปัตยกรรมสมัยอาณานิคม

• 
  ป้อมเซาเซบาสเตียว (Fort São Sebastião)
• 
  ศาลสูงสุดของเซาตูแม
• 
  ทำเนียบประธานาธิบดี
• 
  อาคารที่อยู่อาศัย
• 
  โรงเรียนมัธยมศึกษา
• 
  บ้านไร่ (Plantation house) ในเมืองเซาณูเอาดอสแองโกลาเรส (São João dos Angolares)
• 
  อาสนวิหารเซาตูแม
• 
  อาคาร สถานเมตตา (Misericórdia) เก่า

เงินตรา

• 
  เหรียญกษาปณ์ปี 1970 มูลค่า 50 เอสคูโดจากเซาตูแม

ดูเพิ่ม

• รายชื่อผู้ว่าการเซาตูแมอีปริงซีปของโปรตุเกส

บรรณานุกรม

• Jack P. Greene, Philip D. Morgan, Atlantic History: A Critical Appraisal (2008) ISBN 9780199886432
• Richard M. Juang, Noelle Morrissette, Africa and the Americas: Culture, Politics, and History (2008) ISBN 9781851094417
• Louis E. Grivetti, Howard-Yana Shapiro, Chocolate: History, Culture, and Heritage (2011) ISBN 9781118210222
• Albertino Francisco, Nujoma Agostinho, Exorcising Devils from the Throne: São Tomé and Príncipe in the Chaos of Democratization (2011) ISBN 9780875868486
• Amy McKenna, The History of Central and Eastern Africa (2011) ISBN 9781615303229