เซจิ โอซาวะ
เซจิ โอซาวะ 小澤 征爾 | |
|---|---|
 โอซาวะในปี 1963 | |
| เกิด | 1 กันยายน ค.ศ. 1935 มุกเดน ประเทศแมนจู (ปัจจุบันคือเฉิ่นหยาง ประเทศจีน) |
| เสียชีวิต | 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2024 (88 ปี) โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น |
| อาชีพ | วาทยกร |
เซจิ โอซาวะ (ญี่ปุ่น: 小澤 征爾) เป็นวาทยกรชาวญี่ปุ่นซึ่งมีชื่อเสียงจากการเป็นผู้อำนวยการเพลงให้แก่วงดุริยางค์ชั้นนำ อาทิ ซานฟรานซิสโกซิมโฟนี, โทรอนโตซิมโฟนีออร์เคสตรา, อุปรากรรัฐเวียนนา, บอสตันซิมโฟนีออร์เคสตรา ฯลฯ และยังเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของเบอร์ลินฟิลฮาร์มอนิกตั้งแต่ปี 2016
ประวัติ[แก้]
ภูมิหลัง[แก้]
เซจิ โอซาวะ เกิดเมื่อปี 1935 ในครอบครัวชาวญี่ปุ่นซึ่งประจำอยู่ในนครมุกเดน มณฑลเฟิ่งเทียน ประเทศแมนจู อันเป็นรัฐหุ่นเชิดของจักรวรรดิญี่ปุ่น ต่อมาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ครอบครัวก็เดินทางกลับญี่ปุ่นในปี 1944 โอซาวะในวันเก้าปีเริ่มเรียนเปียโนอย่างหนัก และงานเพลงของโยฮัน เซบัสทีอัน บัค ต่อมาภายหลังจบการศึกษาในระดับมัธยมปลาย โอซาวะก็ทำกระดูกนิ้วหักจำนวนสองนิ้วในการเล่นรักบี้ ส่งผลให้เขาไม่สามารถเรียนเปียโนอีกต่อไป
ฮิเดโอะ ไซโตะ อาจารย์ของโอซาวะ จึงพาเขาไปรับชมการแสดงเปียโนคอนแชร์โตหมายเลข 5 ของเบทโฮเฟิน การได้รับชมการแสดงในครั้งนั้นเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในชีวิตของโอซาวะ เขาเปลี่ยนจากสายทางนักดนตรีเข้าสู่สายทางวาทยกร[1] เขาเข้าศึกษาที่วิทยาลัยการดนตรีโทโฮกะกุเอ็นในโตเกียว และจบการศึกษาในปี 1957[2][3]
ความสำเร็จระดับสากล[แก้]
เกือบหนึ่งทศวรรษหลังจากเล่นกีฬาจนนิ้วหัก โอซาวะได้รับรางวัลชนะเลิศในการประกวดวาทยกรออร์เคสตรานานาชาติที่เมืองเบอซ็องซง ประเทศฝรั่งเศส[4] ความสำเร็จในครั้งนี้นำไปสู่การถูกรับเชิญจากชาร์ล มุนช์ ผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนีออร์เคสตรา ให้เขาเข้ามาฝึกหัดที่ศูนย์ดนตรีเบิร์กไชร์ รัฐแมสซาชูเซตส์ สหรัฐอเมริกา ซึ่งในเวลาไม่กี่ปีหลังมาอยู่ที่นี่ โอซาวะก็ได้รับรางวัลคูเซวิตสกีในฐานะวาทยกรฝึกหัดยอดเยี่ยม ซึ่งถือเป็นรางวัลระดับสูงสุดของสถาบัน
โอซาวะได้รับทุนการศึกษาจากแฮร์แบร์ท ฟ็อน คารายัน วาทยกรผู้ยิ่งใหญ่ของเยอรมนี เขาจึงย้ายไปพำนักในเบอร์ลินตะวันออก และแล้วโอซาวะภายใต้การอบรมของคารายัน ก็เป็นที่เข้าตาของเลนนาร์ด เบิร์นสไตน์ วาทยกรผู้ยิ่งใหญ่ของอเมริกา เขาได้รับแต่งตั้งจากเบิร์นสไตน์ให้เป็นวาทยกรผู้ช่วยของวงนิวยอร์กฟิลฮาร์มอนิกในปี 1961
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Seiji Ozawa at the Kennedy Center Honors". YouTube.
- ↑ Reitman, Valerie (March 9, 2000). "Crash Course in Passion". Los Angeles Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ July 27, 2020.
- ↑ Iuchi, Chiho (December 2, 2017). "Master class: Conductor Seiji Ozawa passes on his knowledge to a new generation". The Japan Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ July 27, 2020.
- ↑ Aaron Green. "Seiji Ozawa – A Profile of the Great Conductor". Classicalmusic.about.com. สืบค้นเมื่อ January 6, 2016.