เชาหระ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เชาหระของพวกราชปุต ปี 1567 ภาพเขียนโดยแอมโบรส ดัดลีย์ (Ambrose Dudley) ใน ประวัติศาสตร์นานาชาติของฮัตชินสัน (Hutchinsons History of the Nations) ตีพิมพ์ราวปี 1910

เชาหระ (อักษรโรมัน: Jauhar, Jowhar หรือ Juhar)[1][2] เป็นพิธีปฏิบัติของอินเดียในอดีตที่ประกอบไปด้วยการเผาตัวเองถึงแก่ชีวิตในสตรีราชปุต,[3] ลูก และคนรับใช้ของพวกนาง[4] เพื่อป้องกันการถูกจับกุม, จับเป็นทาส[5] หรือถูกข่มขืนโดยกองทัพที่เข้ามารุกราน[6] เมื่อต้องแพ้ในการยุทธ์[7][8][9] รายงานเกี่ยวกับ เชาหระ บางชิ้นกล่าวถึงการทำการเผาตัวเองถึงแก่ชีวิตโดยสตรีไปพร้อม ๆ กับลูกของตน[10][11] การปฏิบัตินี้ปรากฏในอดีต ในแถบตะวันตกเฉียงเหรือของอินเดีย โดยบรรดาเชาหระครั้งที่มีชื่อเสียงที่สุดที่มีบันทึกในประวัติศาสตร์เกิดขึ้นในช่วงสงครามต่าง ๆ ระหว่างอาณาจักรฮินดูราชปุตในราชสถาน กับกองทัพชาวมุสลิมที่เข้ามารุกราน[12][13][14][8]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Margaret Pabst Battin (2015). The Ethics of Suicide: Historical Sources. Oxford University Press. p. 285. ISBN 978-0-19-513599-2.
  2. ↑ Richard Maxwell Eaton (1996). The Rise of Islam and the Bengal Frontier, 1204-1760. University of California Press. p. 166. ISBN 978-0-520-20507-9.
  3. ↑ Eaton, R.M., (2019), India in the Persiante Age 1000-1765, p219. Great Britain: Allen Lane
  4. ↑ Kitts, Margo (2018). Martyrdom, Self-sacrifice, and Self-immolation: Religious Perspectives on Suicide (ภาษาอังกฤษ). Oxford University Press. p. 143. ISBN 978-0-19-065648-5.
  5. ↑ Levi, Scott C. (November 2002). "Hindus Beyond the Hindu Kush: Indians in the Central Asian Slave Trade". Journal of the Royal Asiatic Society. 12 (3): 277–288. doi:10.1017/S1356186302000329. JSTOR 25188289. S2CID 155047611. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 May 2023. สืบค้นเมื่อ 13 September 2020.
  6. ↑ Jayawardena, K.; de Alwis, M. (1996). Embodied Violence: Communalising Female Sexuality in South Asia. ACLS Humanities E-Book. Bloomsbury Academic. p. 120. ISBN 978-1-85649-448-9. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 August 2023. สืบค้นเมื่อ 21 August 2022.
  7. ↑ John Stratton Hawley (1994). Sati, the Blessing and the Curse: The Burning of Wives in India. Oxford University Press. p. 189. ISBN 978-0-19-536022-6.
  8. ↑ 8.0 8.1 Lindsey Harlan (1992). Religion and Rajput Women: The Ethic of Protection in Contemporary Narratives. University of California Press. pp. 160 footnote 8. ISBN 978-0-520-07339-5., Quote: "In this she resembles the sati who dies in jauhar. The jauhar sati dies before and while her husband fights what appears to be an unwinnable battle. By dying, she frees him from worry about her welfare and saves herself from the possible rape by triumphant enemy forces."
  9. ↑ Arvind Sharma (1988), Sati: Historical and Phenomenological Essays, Motilal Banarsidass Publ, ISBN 9788120804647, page xi, 86
  10. ↑ Margaret Pabst Battin. The Ethics of Suicide: Historical Sources. Oxford University Press. p. 285. Jauhar specifically refers to the self-immolation of the women and children in anticipation of capture and abuse.
  11. ↑ Mary Storm. Head and Heart: Valour and Self-Sacrifice in the Art of India. Routledge. The women would build a great bonfire, and in their wedding finery, with their children and with all their valuables, they would immolate themselves en masse.
  12. ↑ Pratibha Jain, Saṅgītā Śarmā, Honour, status & polity
  13. ↑ Mandakranta Bose (2014), Faces of the Feminine in Ancient, Medieval, and Modern India, Oxford University Press, ISBN 978-0195352771, page 26
  14. ↑ Malise Ruthven (2007), Fundamentalism: A Very Short Introduction, Oxford University Press, ISBN 978-0199212705, page 63;
    John Stratton Hawley (1994), Sati, the Blessing and the Curse, Oxford University Press, ISBN 978-0195077742, page 165-166
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เชาหระ&oldid=10982385"