จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจ้าอุปราช (ท้าวนอง) เป็นพระราชอนุชาร่วมพระมารดากับพระไชยเชษฐาธิราชที่ 2 ภายหลังได้รับโปรดเกล้าฯ ให้ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอุปราช ต่อมาเจ้าอุปราช (ท้าวนอง) ยึดอำนาจจากเจ้าองค์ลอง พระราชโอรสของพระไชยเชษฐาธิราชที่ 2 จนได้ปกครองนครหลวงเวียงจันทน์ ภายหลังเจ้าพระวอและเจ้าพระตาร่วมมือกับเจ้าสิริบุญสารเข้ายึดอำนาจจากเจ้าอุปราช (ท้าวนอง)[1]
เจ้าอุปราช (ท้าวนอง) มีพระนามตามใบจุ้มเลขที่ 1 ว่าพระโพสาทธรรมิกราชาไชยจักรพรรดิภูมินทราธิราชเจ้า[1] ท้ายหนังสือใบจุ้มเลขที่ 1 ระบุว่า “ศักราช 104 ตัว เดือนยี่ ขึ้น 5 ค่ำ วัน 2 ฤกษ์ 24 ลูก" (ศักราช 104 ดังกล่าวคือจุลศักราช 1104 หรือ พ.ศ. 2285) ใช้ตราจุ้มเป็นรูปนกยูง เหตุที่ใช้ตราจุ้มเป็นรูปนกยูงนั้นก็เพราะว่าบิดาของเจ้าอุปราชนองมีเชื้อสายพวน เมื่อครองราชย์เจ้าอุปราชนองจึงใช้ตรานกยูงซึ่งเป็นสัตว์ที่กลุ่มคนพวนให้การนับถือ และยังใช้เป็นตราจุ้มของอาณาจักรพวน[ต้องการอ้างอิง]
| พงศาวลีของเจ้าอุปราช (ท้าวนอง)
|
|
|
- ↑ 1.0 1.1 1.2 ศรีสำอาง, สุรศักดิ์ (2002), ลำดับกษัตริย์ลาว (2nd ed.), กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ กรมศิลปากร, pp. 229–230, สืบค้นเมื่อ 2025-03-28
