เจ้าฟ้าลิมบิน

เจ้าฟ้าลิมบิน (อังกฤษ: Limbin Prince) หรือ เจ้าฟ้าลีนปีน (Lin Pin Prince) ทรงเป็นโอรสของเจ้าชายกะนอง (Kanaung) แต่ถูกทอดทิ้ง จึงต้องดำรงชีวิตเป็นพ่อค้าขายตุ๊กตาอยู่กับยาย ต่อมา ใน พ.ศ. 2422 ทรงออกจากมัณฑะเลย์ไปอยู่ที่ย่างกุ้ง และได้เป็นตุลาการศาลใน พ.ศ. 2424 ที่ทวาย อีกปีถัดมาได้เป็นมโยโอะ (หัวหน้าเมือง) ที่เฮนซาดา แต่ถูกอังกฤษปลดใน พ.ศ. 2426 เนื่องจากเดินทางเข้าไปในรัฐกะเหรี่ยงโดยไม่ขออนุญาตก่อน หลังจากนั้น จึงไปหางานทำในมะละแหม่ง ขณะที่อยู่ที่มะละแหม่งนี้เอง มีผู้แทนของเจ้าฟ้าไทใหญ่มาทูลเชิญให้ไปเป็นผู้นำในการต่อต้านพระเจ้าสีป่อ พระองค์จึงลอบหนีจากมะละแหม่งไปถึงเชียงตุงในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2428

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ได้เปลี่ยนแปลงไปเมื่ออังกฤษยึดมัณฑะเลย์ได้ กลุ่มต่อต้านพระเจ้าสีป่อจึงกลายเป็นกลุ่มต่อต้านอังกฤษ มีศูนย์กลางที่เมืองเชียงตุง ประกอบด้วยเจ้าฟ้าไทใหญ่หลายเมือง ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2430 อังกฤษได้ส่งทหารไปปราบปราม เกิดการสู้รบอย่างดุเดือด แม้อังกฤษจะรุกไปจนถึงภูกุโจ (Kugyo) แต่ฝ่ายไทใหญ่ก็ยังไม่ยอมแพ้ อังกฤษจึงใช้วิธีเกลี้ยกล่อมเจ้าฟ้าไทใหญ่ว่าถ้ายอมอยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษจะได้คงสถานะเดิม และจะนิรโทษกรรมให้เจ้าฟ้าลิมบิน หลังจากนั้นได้รุกเข้าโจมตีฝ่ายไทใหญ่ทีละกลุ่ม ในที่สุด ฝ่ายต่อต้านที่อ่อนกำลังลงก็ยอมรับข้อเสนอของอังกฤษ เจ้าฟ้าลิมบินเสด็จออกจากไทใหญ่ไปยังย่างกุ้งเมื่อ 13 มกราคม พ.ศ. 2430 แต่เนื่องจากความวุ่นวายของสถานการณ์ พระองค์จึงถูกส่งไปประทับที่อินเดียที่กัลกัตตา ได้กลับมาอยู่ย่างกุ้งอีกครั้งใน พ.ศ. 2464 จนสิ้นพระชนม์ใน พ.ศ. 2476

อ้างอิง

นินิเมียนต์. พม่ากับการต่อต้านจักรวรรดินิยมอังกฤษ ค.ศ. 1885-1893. แปลโดย ฉลอง สุนทราวาณิชย์. กรุงเทพฯ : มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 2543. หน้า 245-247.