เจ้าพระยาสุรบดินทร์สุรินทร์ฦๅไชย (บุญมี)
เจ้าพระยาสุรบดินทร์สุรินทรฦาไชย (บุญมี) | |
|---|---|
| เจ้าเมืองสวรรคโลก | |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| สัญชาติ | สยาม |
| ศาสนา | พุทธ |
| คู่สมรส | ท่านผู้หญิงเจริญ |
| บุตร | เจ้าพระยาพระคลัง (หน) เจ้าพระยาพลเทพ (หลง) |
| บุพการี | พระยาเพชรบุรี (เรือง) |
เจ้าพระยาสุรบดินทร์สุรินทรฦาไชย (บุญมี) เป็นอดีตเจ้าเมืองสวรรคโลก และเป็นบิดาของเจ้าพระยาพระคลัง (หน) กวีเอกคนหนึ่งในสมัยต้นรัตนโกสินทร์
ประวัติ[แก้]
เจ้าพระยาสุรบดินทร์สุรินทรฦาไชย มีนามเดิมว่า บุญมี เป็นบุตรของพระยาเพชรบุรี (เรือง) เจ้าเมืองเพชรบุรีคนสุดท้ายในสมัยกรุงศรีอยุธยา พระญาติในสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีและเจ้าขรัวเงิน พระบิดาของสมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี สมเด็จพระอัครมเหสีในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
ต่อมาได้เข้ารับราชการมีบรรดาศักดิ์ที่ หลวงพิไชยราชา ในช่วงการเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง หลวงพิไชยราชาได้ร่วมกับพระยาตากตีฝ่ากองทัพพม่าหนีพระราชอาญาออกไปทางทิศตะวันออก และได้กลายเป็นแม่ทัพสำคัญของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ได้รับการพระราชทานยศขึ้นเป็น เจ้าพระยาพิไชยราชา รามราชแสนญาธิบดีศรีสัชนาไลย อภัยพิริยบรากรมพาหุ เป็นเจ้าเมืองสวรรคโลก[1] และได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์สุดท้ายที่ เจ้าพระยาสุรบดินทร์สุรินทรฦาไชย
เจ้าพระยาสุรบดินทร์สุรินทรฦาไชย สมรสกับท่านผู้หญิงเจริญ[2] มีบุตรคือเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เสนาบดีจตุสดมภ์กรมท่าในสมัยรัชกาลที่ 1 และกวีเอกในสมัยต้นรัตนโกสินทร์
อ้างอิง[แก้]
- ↑ นิธิ เอี่ยวศรีวงศ์. การเมืองไทยสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี. กรุงเทพ : มติชน, พ.ศ. 2559. 623 หน้า. หน้า หน้าที่ 68. ISBN 9789743230561
- ↑ บทที่ 13 พระราชกรณียกิจด้านศิลปวัฒนธรรม