เจ้าชายกะนอง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจ้าชายกะนอง
อุปราชแห่งพม่า
เจ้าชายแห่งกะนอง
ดำรงพระยศ18 กุมภาพันธ์ 1853 – 2 สิงหาคม 1866
อุปราชาภิเษก11 มิถุนายน ค.ศ. 1853
ก่อนหน้าพุกาม
ถัดไปสีป่อ
ประสูติ31 มกราคม ค.ศ. 1820
อมรปุระ
สวรรคต2 สิงหาคม ค.ศ. 1866 (46 ปี 183 วัน)
มัณฑะเลย์
ชายา18 พระองค์
พระราชบุตรพระโอรส 20 พระองค์, พระธิดา 15 พระองค์
ราชวงศ์โก้นบอง
พระราชบิดาแสรกแมง
พระราชมารดาพระนางเมนู
ศาสนาพุทธเถรวาท

เจ้าชายกะนอง (พม่า: ကနောင်မင်းသား; 31 มกราคม 1820 – 2 สิงหาคม 1866) หรือ กะนอง มินธะ พระราชโอรสของ พระเจ้าแสรกแมง กษัตริย์องค์ที่ 8 แห่ง ราชวงศ์โก้นบอง และเป็นพระราชอนุชาของ พระเจ้ามินดง กษัตริย์องค์ที่ 10 ภายหลังจากจบ สงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่สอง เจ้าชายกะนองและ เจ้าชายมินดง ได้ทำการโค่นล้มราชบัลลังก์พระเชษฐาต่างพระมารดา พระเจ้าพุกามแมง กษัตริย์องค์ที่ 9 เจ้าชายมินดงขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นพระเจ้ามินดงส่วนเจ้าชายกะนองได้รับการสถาปนาเป็นรัชทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง

เจ้าชายกะนองได้รับพระสมัญญาว่า เจ้าชายแห่งสงคราม รวมถึงได้รับความนิยมจากประชาชนเนื่องจากพระองค์ได้นำวิวัฒนาการสมัยใหม่ของตะวันตกเข้าสู่พม่ารวมถึงส่งเหล่าบัณฑิตไปยังประเทศในทวีปยุโรปและโปรดให้ตั้งโรงสรรพาวุธขึ้น

เจ้าชายกะนองสิ้นพระชนม์พร้อมกับพระโอรสอีก 3 พระองค์เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1866 ที่ ลุตตอ หรือที่ประชุมสภาขุนนางระหว่างการก่อกบฏภายใต้การนำของ เจ้าชายมยิ่นกุน และ เจ้าชายมยิ่นกุนเดง พระราชโอรสของพระเจ้ามินดงที่ประสูติแต่ พระสนมเอกตองชเวเยที่ 1