การเจรจา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก เจรจา)

การเจรจา หรือ การต่อรอง คือการสนทนาที่มีจุดประสงค์เพื่อแก้ไขความขัดแย้ง[1] เพื่อสร้างข้อตกลงระหว่างหลายฝ่าย เพื่อต่อรองเงื่อนไขหรือสนองต่อความพึงพอใจต่างๆ ซึ่งเป็นวิธีหลักเพื่อแก้ไขปัญหาทางเลือก ทั้งนี้หากโต้เถียงยังไม่สิ้นสุดการต่อรองก็ยังดำเนินต่อไป[2] ในขณะเดียวกันการเจรจายังส่งผลต่อคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นอีกด้วย[3]

การเจรจาอาจจะเกิดขึ้นได้ในธุรกิจ องค์กรไม่แสวงหาผลกำไร การประชุมในระดับรัฐบาล การดำเนินงานทางกฎหมาย การเมืองระหว่างประเทศ หรือสถานการณ์ส่วนตัวเช่นการแต่งงาน หย่าร้าง เลี้ยงดูบุตร และทุกสิ่งอย่างในชีวิต การศึกษาเกี่ยวกับการเจรจานั้นเรียกว่าทฤษฏีการเจรจา ผู้เจรจาที่เป็นมืออาชีพนั้นจะถูกเรียกได้มากมากมาย เช่น นักเจรจาของสหภาพ, นักเจรจาสันติภาพ, นักต่อรองตัวประกัน, หรือไม่ก็ไม่มีคำที่เกี่ยวข้องกับการเจรจาโดยตรงที่อยู่ในชื่อเรียกเช่น นักการทูต สมาชิกสภานิติบัญญัติ หรือนายหน้า

  1. ธัศฐ์ชาพัฒน์ ยุกตานนท์, บรรพต วิรุณราช และ ภัทรี ฟรีสตัด. แนวทางการพัฒนาศักยภาพผู้ประนีประนอมในศาลยุติธรรม กรณีศึกษา: ศาลแรงงานภาค 2 เก็บถาวร 2021-07-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. RMUTT Global Business and Economics Review (Online), vol. 12, no. 2 (2017).
  2. Chutinon Putthiwanit. Is only She a Good Bargainer? The Effects of Gender, Bargaining Behavior and Product Expertise on Bargaining Outcomes. International Journal of Management (Online), vol. 30, no. 3 (2013).
  3. Chutinon Putthiwanit & Shu-Hsun Ho. Buyer Success and Failure in Bargaining and Its Consequences. Australian Journal of Business and Management Research (Online), vol. 1, no. 5 (2011).