เจดี แวนซ์
เจดี แวนซ์ | |
|---|---|
 แวนซ์ในปี 2023 | |
| ว่าที่รองประธานาธิบดีสหรัฐ | |
| ว่าที่ตำแหน่ง 20 มกราคม ค.ศ. 2025 | |
| ประธานาธิบดี | ดอนัลด์ ทรัมป์ (ว่าที่) |
| รับช่วงจาก | กมลา แฮร์ริส |
| สมาชิกวุฒิสภาสหรัฐ จาก รัฐโอไฮโอ | |
| เริ่มดำรงตำแหน่ง 3 มกราคม ค.ศ. 2023 ดำรงตำแหน่งร่วมกับ เชอร์ร็อด บราวน์ | |
| ก่อนหน้า | ร็อบ พอร์ตแมน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | เจมส์ ดอนัลด์ โบว์แมน 2 สิงหาคม ค.ศ. 1984 มิดเดิลทาวน์ รัฐโอไฮโอ สหรัฐ |
| พรรคการเมือง | ริพับลิกัน |
| คู่สมรส | อุชา ชิลูกุริ (สมรส 2014) |
| บุตร | 3 |
| การศึกษา | |
| อาชีพ |
|
| ลายมือชื่อ |  |
| เว็บไซต์ | Senate website |
| ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
| สังกัด | เหล่านาวิกโยธินสหรัฐ |
| ประจำการ | 2003–2007 |
| ยศ | สิบเอก |
| หน่วย | กองบินนาวิกโยธินที่ 2 |
| ผ่านศึก | สงครามอิรัก |
เจมส์ เดวิด แวนซ์ (ชื่อเดิม เจมส์ ดอนัลด์ โบว์แมน;[a] เกิด 2 สิงหาคม ค.ศ. 1984) เป็นนักการเมือง นักเขียน และทหารผ่านศึกชาวอเมริกัน ปัจจุบันดำรงตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐ จากรัฐโอไฮโอ ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ ค.ศ. 2024 แวนซ์ได้รับเลือกให้เป็นคู่ท้าชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีจากพรรคริพับลิกัน หลังจากที่พรรคริพับลิกันชนะในการเลือกตั้ง แวนซ์ได้เป็นว่าที่รองประธานาธิบดีคนที่ 50 ซึ่งจะดำรงตำแหน่งในปี 2025
หลังจากจบมัธยมปลาย แวนซ์เข้าร่วมเหล่านาวิกโยธินสหรัฐ ทำหน้าที่เป็นนักข่าวทหารตั้งแต่ปี ค.ศ. 2003 ถึง 2007 แวนซ์สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโอไฮโอสเตต และคณะนิติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยเยล เขาฝึกฝนเป็นทนายความของบริษัทในช่วงสั้นๆ ก่อนที่จะเริ่มต้นอาชีพในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีในฐานะผู้ร่วมทุน บันทึกความทรงจำของเขาชื่อ Hillbilly Elegy ได้รับการตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 2016 ก่อนดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ในปี ค.ศ. 2020
แวนซ์ชนะการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐในปี ค.ศ. 2022 เอาชนะทิม ไรอัน จากพรรคเดโมแครต โดยก่อนหน้านี้ แวนซ์ออกตัวคัดค้านดอนัลด์ ทรัมป์ในการเลือกตั้งปี ค.ศ. 2016 แต่หลังจากที่ทรัมป์ชนะการเลือกตั้งและดำรงตำแหน่งประธานาธบิดีสหรัฐ แวนซ์ก็กลายเป็นผู้สนับสนุนที่เข้มแข็งของทรัมป์มาโดยตลอด กระทั่งในปี ค.ศ. 2024 ทรัมป์ได้เลือกเขาให้เป็นคู่สมัครลงตำแหน่งรองประธานาธิบดีสหรัฐในที่ประชุมใหญ่ของพรรคริพับลิกัน
แวนซ์มีลักษณะทางการเมืองคือ อนุรักษนิยมทางชาติ[2][3] และประชานิยมฝ่ายขวา[2][4] เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นสมาชิกของลัทธิหลังเสรีนิยม[5][6] จุดยืนทางการเมืองของเขาคือ ต่อต้านการทำแท้ง การสมรสเพศเดียวกัน การควบคุมปืน และการช่วยเหลือทางการทหารในยูเครน แวนซ์เป็นวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับภาวะไร้บุตร และยอมรับว่าเทววิทยาคาทอลิก มีอิทธิพลต่อจุดยืนทางสังคมการเมืองของเขา[7][8][9][10]
หมายเหตุ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ Smyth, Julie Carr (July 26, 2024). "What's in a name? Republican vice presidential nominee JD Vance has had many of them". Associated Press News (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 27, 2024. สืบค้นเมื่อ July 27, 2024.
- ↑ 2.0 2.1 van Zuylen-Wood, Simon (January 4, 2022). "The Radicalization of J.D. Vance". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 4, 2022. สืบค้นเมื่อ August 11, 2024.
- ↑ Orr, James (July 16, 2024). "JD Vance's nomination proves Trumpism is here to stay". The Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 18, 2024. สืบค้นเมื่อ July 17, 2024.
- ↑ Goldman, Samuel (July 15, 2021). "Peter Thiel's implausible populists". The Week. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 27, 2021. สืบค้นเมื่อ September 27, 2021.
- ↑ Zorzi, Graedon H. (July 16, 2024). "J.D. Vance and the Rise of 'Postliberalism'". The Wall Street Journal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 17, 2024. สืบค้นเมื่อ July 17, 2024.
- ↑ Haynes, Gavin (July 17, 2024). "JD Vance has some weird influences". The Spectator. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 18, 2024. สืบค้นเมื่อ July 17, 2024.
Vance says he is 'plugged into a lot of weird, right-wing subcultures'. He draws from a whole new political lexicon, one that would seem baffling to his more starched colleagues in the Congress.
- ↑ Corn, David (August 1, 2024). "JD Vance Attacked AOC for Promoting a 'Sociopathic Attitude' About Children". Mother Jones (magazine). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 8, 2024. สืบค้นเมื่อ August 11, 2024.
- ↑ Sforza, Lauren (July 30, 2024). "Vance: 'Childless people' in US leadership 'more sociopathic'". The Hill. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 31, 2024. สืบค้นเมื่อ July 31, 2024.
- ↑ Smith, Peter; Smith, Michelle R. (September 4, 2024). "Takeaways from AP's report on JD Vance and the Catholic postliberals in his circle of influence". AP News (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ September 4, 2024.
- ↑ Dias, Elizabeth (August 25, 2024). "How JD Vance Found His Way to the Catholic Church". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 5, 2024. สืบค้นเมื่อ September 4, 2024.