เคอร์ทิสส์ พี-40 วอร์ฮอว์ค
| พี-40 วอร์ฮอว์ค | |
|---|---|
| |
| หน้าที่ | เครื่องบินขับไล่ |
| ประเทศผู้ผลิต |  สหรัฐ
|
| ผู้ผลิต | เคอร์ทิสส์-ไรท์ |
| เที่ยวบินแรก | 14 ตุลาคม พ.ศ. 2481[1] |
| ปลดระวาง | พ.ศ. 2501 (บราซิล) |
| ผู้ใช้หลัก |  กองทัพอากาศทหารบกสหรัฐ กองทัพอากาศสหราชอาณาจักร กองทัพอากาศออสเตรเลีย กองทัพอากาศแคนาดา
|
| การผลิต | พ.ศ. 2482–2487 |
| จำนวนที่ถูกผลิต | 13,738[2] |
| ค่าใช้จ่ายต่อลำ |
US$44,892 ใน พ.ศ. 2487
|
| พัฒนาจาก | เคอร์ทิสส์ พี-36 ฮอว์ค |
| รุ่น | เคอร์ทิสส์ เอ็กซ์พี-46 |
เคอร์ทิสส์ พี-40 วอร์ฮอว์ค (อังกฤษ: Curtiss P-40 Warhawk) เป็นเครื่องบินขับไล่ที่นั่งเดี่ยวของสหรัฐ ใช้โดยกองทัพอากาศทหารบกสหรัฐในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง
ประจำการ[แก้]
ออสเตรเลีย
บราซิล
แคนาดา
จีน
อียิปต์
ฟินแลนด์
ฝรั่งเศส
อินโดนีเซีย
ญี่ปุ่น
เนเธอร์แลนด์
นิวซีแลนด์
โปแลนด์
แอฟริกาใต้
สหภาพโซเวียต
ตุรกี
สหราชอาณาจักร
สหรัฐ
คุณลักษณะ (พี-40อี)[แก้]
- ผู้สร้าง: เคอร์ทิสส์-ไรท์ (สหรัฐ)
- ประเภท: เครื่องบินขับไล่
- เครื่องยนต์: 1 × Allison V-1710-39
- กางปีก: 11.367 เมตร
- ยาว: 9.665 เมตร
- สูง: 3.25 เมตร
- พื้นที่ปีก: 21.9 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า: 2,686 กิโลกรัม
- อัตราเร็วสูงสุด: 538 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระดับความสูง 4,600 เมตร
- รัศมีทำการรบ: 1,152 กิโลเมตร
- อาวุธ: ปืนกล M2 Browning ขนาด 12.7 มม. 6 กระบอก