เขตโมรันบง
เขตโมรันบง | |
|---|---|
เขตของเปียงยาง | |
| การถอดเสียงภาษาเกาหลี | |
| • ฮันกึล | 모란봉구역 |
| • ฮันจา | 牡丹峰區域 |
| • อาร์อาร์ | Moranbong-guyeok |
 | |
 ที่ตั้งของเขตโมรันบงในเปียงยาง | |
| ประเทศ | เกาหลีเหนือ |
| นครปกครองโดยตรง | เปียงยาง |
| เขตการปกครอง | 15 ย่าน (ทง) |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 4.8 ตร.กม. (1.9 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2008)[1] | |
| • ทั้งหมด | 143,404 คน |
| • ความหนาแน่น | 30,000 คน/ตร.กม. (77,000 คน/ตร.ไมล์) |
เขตโมรันบง (เกาหลี: 모란봉구역) เป็นหนึ่งใน 19 เขตของเปียงยาง ประเทศเกาหลีเหนือ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของเขตชุง ซึ่งเป็นเขตใจกลางนคร และมีอาณาเขตติดต่อทางทิศเหนือกับเขตซอซ็องและแทซ็อง ทิศตะวันออกติดกับแม่น้ำแทดง และทิศตะวันตกติดกับคลองโพทงกังและเขตโพทงกัง มีชื่อตามเนินเขาโมรัน ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่ทางตะวันตกของเขต (โมรัน ภาษาเกาหลีแปลว่า 'โบตั๋น') ได้รับการกำหนดให้เป็นเขตเมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 1960 โดยคณะกรรมาธิการประชาชนนครเปียงยาง
ภาพรวม
[แก้]พื้นที่ส่วนใหญ่ของเขตถูกใช้เป็นสวนโมรันบง พื้นที่พักผ่อนหย่อนใจที่ใหญ่ที่สุดของเปียงยาง ภายในสวนมีโบราณสถานต่าง ๆ รวมถึงร่องรอยกำแพงปราสาทเปียงยางเก่าและศาลาประดับตกแต่งหลายแห่ง[2] เขตนี้ยังมีสนามกีฬาคิม อิล-ซ็องและสถานที่ที่คิมกล่าวสุนทรพจน์ครั้งแรกหลังการปลดปล่อยเปียงยางเมื่อ 14 ตุลาคม ค.ศ. 1945[3][4][5] ซึ่งมีชื่อว่า "ทุกความพยายามเพื่อการสร้างเกาหลีประชาธิปไตยใหม่"[5] ประตูชัยเปียงยาง ซุ้มประตูขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ก็ตั้งอยู่ในเขตนี้ด้วย[3]
การขนส่ง
[แก้]รถไฟใต้ดินเปียงยางวิ่งผ่านเขตนี้ โดยมีสถานีจอดที่สถานีโมรันบง แคซ็อน ช็อนอู และช็อนซึง[6] เขตนี้เชื่อมต่อกับเกาะรึงราและเขตแทดงกัง (ฝั่งซ้ายของแม่น้ำแทดง) ด้วยสะพานรึงรา[7]
การแบ่งเขตการปกครอง
[แก้]เขตโมรันบงแบ่งออกเป็น 15 เขตการปกครองที่เรียกว่าทง (dong; ย่าน) ย่านที่ใหญ่ที่สุด (อินฮึง พีพา และคินมาอึล) ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนเพื่อวัตถุประสงค์ในการบริหาร[8] ย่านอินฮึงเป็นที่ตั้งของสำนักงานบริหารคุณภาพแห่งรัฐของเกาหลีเหนือ[9]
| ภาษาไทย | โชซ็อนกึล | ฮันจา |
|---|---|---|
| ย่านชังฮย็อน | 장현동 | 長峴洞 |
| ย่านชิลซ็องมุน | 칠성문동 | 七星門洞 |
| ย่านชินฮึง | 진흥동 | 進興洞 |
| ย่านช็อนซ็อง | 전승동 | 戰勝洞 |
| ย่านช็อนอู | 전우동 | 戰友洞 |
| ย่านฮึงบู | 흥부동 | 興富洞 |
| ย่านอินฮึง | 인흥동 | 仁興洞 |
| ย่านแคซ็อน | 개선동 | 凱旋洞 |
| ย่านคินมาอึล | 긴마을동 | 긴마을洞 |
| ย่านมินฮึง | 민흥동 | 民興洞 |
| ย่านพีพา | 비파동 | 琵琶洞 |
| ย่านพุกแซ | 북새동 | 北塞洞 |
| ย่านซอฮึง | 서흥동 | 西興洞 |
| ย่านซ็องบุก | 성북동 | 城北洞 |
| ย่านว็อลฮยัง | 월향동 | 月香洞 |
อ้างอิง
[แก้]- ↑ North Korea: Administrative Division
- ↑ "Cultural Heritage of North Korea" (ภาษาเกาหลี). National Research Institute of Cultural Heritage. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 December 2013.
- ↑ 3.0 3.1 Corfield, Justin (2014). "Moranbong". Historical Dictionary of Pyongyang. London: Anthem Press. p. 146. ISBN 978-1-78308-341-1.
- ↑ Mintjens, Ronny (2013). A Journey through North Korea. Trafford Publishing. p. 55. ISBN 978-1-4907-0176-9.
- ↑ 5.0 5.1 Dae-Sook Suh (1981). Korean communism, 1945–1980: a reference guide to the political system. University Press of Hawaii. p. 27. ISBN 978-0-8248-0740-5. สืบค้นเมื่อ 7 July 2015.
- ↑ Bone, Simon. "Maps". The Pyongyang Metro. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 October 2017.
- ↑ "Doosan Encyclopedia". Encyber.com (ภาษาเกาหลี). สืบค้นเมื่อ 2 July 2010.[ลิงก์เสีย]
- ↑ 중앙일보 - 아시아 첫 인터넷 신문. Nk.joins.com (ภาษาเกาหลี). สืบค้นเมื่อ 15 December 2017.
- ↑ "Euro-Asian Cooperation of National Metrological Institutions". Moscow: CooMet Secretariat. 27 August 2013.
