เขตฝางชาน
ฝางชาน 房山区 | |
|---|---|
 | |
 | |
 ที่ตั้งของเขตฝางชานในปักกิ่ง | |
| พิกัด (สำนักงานเขตฝางชาน): 39°44′52″N 116°08′13″E / 39.74778°N 116.13694°E | |
| ประเทศ | สาธารณรัฐประชาชนจีน |
| เทศบาล | ปักกิ่ง |
| การแบ่งเขตระดับตำบล | 8 แขวง 14 เมือง 6 ตำบล |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 2,019 ตร.กม. (780 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (สำมะโน 2020) | |
| • ทั้งหมด | 1,312,778 คน |
| • ความหนาแน่น | 650 คน/ตร.กม. (1,700 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (มาตรฐานจีน) |
| รหัสพื้นที่ | 010 |
| เว็บไซต์ | www |
ฝางชาน (จีน: 房山区; พินอิน: Fángshān Qū) เขตหนึ่งของปักกิ่ง ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของปักกิ่ง ห่างจากตัวเมือง 38 กิโลเมตร (24 ไมล์) มีพื้นที่ 2,019 ตารางกิโลเมตร (780 ตารางไมล์) และมีประชากร 1,312,778 คน (สำมะโน ค.ศ. 2020)[1]
ภูมิศาสตร์
[แก้]พื้นที่ของแขวงของฝางชาน (ประชากร 187,667 คน) มีพื้นที่ในเขตเมือง ครอบคลุมพื้นที่ 25 ตารางกิโลเมตร (9.7 ตารางไมล์) และมีประชากรโดยประมาณ 200,000 คน[ต้องการอ้างอิง] พื้นที่เมืองหลักอื่น ๆ ได้แก่ เหลียงเซียง (ประชากรประมาณ 110,000 คน, 93,486 คนในตำบล) โจวโข่วเตี้ยน (35,000 คน, 39,877 คนในตำบล) โต้วเตี้ยน (30,000 คน, 25,046 คนในตำบล) และหลิวหลีเหอ (22,000 คน, 37,936 คนในตำบล)[2]
ฝางซานตั้งอยู่ทางตะวันออกของภูเขาไท่หาง โดยพื้นที่ส่วนใหญ่ของเขตนี้อยู่ในบริเวณเนินเขาตะวันตกของปักกิ่ง ทางตะวันออกและใต้ของเขตเป็นที่ราบลุ่มอุดมสมบูรณ์ มีพื้นที่ที่เป็นเนินเขาแคบ ๆ ทอดยาวจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือไปตะวันตกเฉียงใต้ เขตนี้มีแม่น้ำและทะเลสาบมากมาย โดยมีแม่น้ำจูหม่า แม่น้ำต้าฉือ แม่น้ำหย่งติ้ง และแม่น้ำเสี่ยวชิงไหลผ่าน ทำให้มั่นใจได้ว่ามีแหล่งน้ำที่อุดมสมบูรณ์
ทำเลที่ตั้ง ภูมิอากาศ และสิ่งแวดล้อมมีสภาพที่เอื้ออำนวยต่อการเกษตร เขตนี้ผลิตข้าวสาลี ข้าวเจ้า และผลไม้คุณภาพสูงหลากหลายชนิด รวมถึงผลิตภัณฑ์จากสัตว์ในปริมาณมาก ในขณะนี้มีการลงทุนจำนวนมากเพื่อการผลิตแบบเรือนกระจก
ภูมิอากาศ
[แก้]ฝางชานมีภูมิอากาศแบบชื้นภาคพื้นทวีป (การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน Dwa) อุณหภูมิเฉลี่ยต่อปีในฝางชานอยู่ที่ 12.5 องศาเซลเซียส (54.5 องศาฟาเรนไฮต์) ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ 542.6 มิลลิเมตร (21.36 นิ้ว) โดยมีเดือนกรกฎาคมเป็นเดือนที่ฝนตกชุกที่สุด อุณหภูมิโดยเฉลี่ยจะสูงสุดในเดือนกรกฎาคม ประมาณ 26.6 องศาเซลเซียส (79.9 องศาฟาเรนไฮต์) และต่ำสุดในเดือนมกราคม ประมาณ −3.9 องศาเซลเซียส (25.0 องศาฟาเรนไฮต์)
| ข้อมูลภูมิอากาศของเขตฝางชาน, ระดับความสูง 49 เมตร (161 ฟุต), (ปกติ ค.ศ. 1991–2020, สถิติสูง/ต่ำ ค.ศ. 1981–ปัจจุบัน) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 13.6 (56.5) |
24.6 (76.3) |
29.5 (85.1) |
32.9 (91.2) |
39.3 (102.7) |
39.8 (103.6) |
40.3 (104.5) |
38.4 (101.1) |
37.5 (99.5) |
31.0 (87.8) |
23.3 (73.9) |
15.5 (59.9) |
40.3 (104.5) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 2.2 (36) |
6.1 (43) |
13.2 (55.8) |
20.9 (69.6) |
26.9 (80.4) |
30.6 (87.1) |
31.4 (88.5) |
30.3 (86.5) |
26.2 (79.2) |
19.2 (66.6) |
10.2 (50.4) |
3.6 (38.5) |
18.4 (65.12) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | -3.9 (25) |
-0.1 (31.8) |
7.0 (44.6) |
14.8 (58.6) |
20.8 (69.4) |
24.8 (76.6) |
26.6 (79.9) |
25.3 (77.5) |
20.1 (68.2) |
12.8 (55) |
4.3 (39.7) |
-2.1 (28.2) |
12.53 (54.56) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | -8.7 (16.3) |
-5.3 (22.5) |
1.1 (34) |
8.2 (46.8) |
14.1 (57.4) |
19.1 (66.4) |
22.2 (72) |
20.9 (69.6) |
14.9 (58.8) |
7.4 (45.3) |
-0.6 (30.9) |
-6.5 (20.3) |
7.23 (45.02) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | -20.4 (-4.7) |
-17.6 (0.3) |
-11.4 (11.5) |
-3.5 (25.7) |
2.1 (35.8) |
8.8 (47.8) |
14.5 (58.1) |
12.7 (54.9) |
3.4 (38.1) |
-4.4 (24.1) |
-12.3 (9.9) |
-16.7 (1.9) |
−20.4 (−4.7) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 1.8 (0.071) |
5.0 (0.197) |
8.7 (0.343) |
21.5 (0.846) |
34.7 (1.366) |
71.4 (2.811) |
183.9 (7.24) |
117.1 (4.61) |
55.6 (2.189) |
28.3 (1.114) |
12.5 (0.492) |
2.1 (0.083) |
542.6 (21.362) |
| ความชื้นร้อยละ | 50 | 46 | 43 | 47 | 52 | 61 | 74 | 76 | 72 | 66 | 60 | 53 | 58.3 |
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm) | 1.4 | 2.3 | 3.0 | 4.5 | 6.3 | 10.1 | 13.2 | 10.7 | 7.5 | 5.2 | 3.0 | 1.6 | 68.8 |
| วันที่มีหิมะตกโดยเฉลี่ย | 2.3 | 2.2 | 0.8 | 0.1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1.5 | 2.2 | 9.1 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 167.6 | 171.8 | 211.8 | 231.0 | 256.5 | 214.0 | 180.5 | 199.7 | 198.1 | 189.5 | 154.7 | 158.7 | 2,333.9 |
| แหล่งที่มา: China Meteorological Administration[3][4] | |||||||||||||
การขนส่งและโทรคมนาคม
[แก้]ทางรถไฟสายจิงกว่างและจิงยฺเหวียนตัดผ่านเขตนี้ นอกจากนี้ เขตนี้ยังมีทางรถไฟสาขา 4 สายและสถานีรถไฟ 24 แห่ง ทางด่วนจิงฉือก็ตัดผ่านเขตนี้ ถนนสายหลักสี่สาย จิงโจว, จิงเป่า, จิงยฺเหวียน และจิงเหลียง พร้อมถนนสาขาที่เชื่อมต่อไปยังตำบลและหมู่บ้านต่าง ๆ ความยาวของถนนทั้งหมดรวมกันถึง 1,800 กิโลเมตร (1,100 ไมล์) ท่าเรือถังกู่ในเทียนจินอยู่ห่างออกไป 180 กิโลเมตร (110 ไมล์) ระบบโทรศัพท์ควบคุมด้วยโปรแกรมรองรับโทรศัพท์ได้ 128,000 เครื่อง
รถไฟใต้ดิน
[แก้]ปัจจุบันฝางชานมีรถไฟใต้ดินให้บริการสองสาย ดำเนินการโดยรถไฟใต้ดินปักกิ่ง:
Fangshan line - เต้าเถียน, ฉางหยาง, หลีปาฝาง, กว่างหยางเฉิง, มหาวิทยาลัยเหลียนเซียงเหนือ, มหาวิทยาลัยเหลียงเซียง, มหาวิทยาลัยเหลียงเซียงตะวันตก, เหลียงเซียงหนานกวน, ซูจวง, เหยียนชุนตะวันออก- ไฟล์:BeijingMTROA.svg Yanfang line - เหยียนชุนตะวันออก, จื๋อเฉ่าอู้, เหยียนชุน, ซิงเฉิง, ต้าฉือเหอตะวันออก, หม่าเก้อจวง, เหร่าเล่อฝู่, ฝาวชานเฉิงกวน, เยียนชาน
รถไฟชานเมือง
[แก้]ฝางชานยังมีรถไฟชานเมืองให้บริการสายหนึ่ง:
- ข้อผิดพลาด Lua: expandTemplate: template "Beijing Suburban Railway color" does not exist - เหลียงเซียง
การแบ่งเขตการปกครอง
[แก้]ณ ค.ศ. 2025 เขตนี้แบ่งออกเป็น 8 แขวง 14 เมือง และ 6 ตำบล[5]
| ชื่อแขวง | ภาษาจีน (ตัวย่อ) | ฮั่นยฺหวี่พินอิน | จำนวนประชากร (ค.ศ. 2010)[6] | พื้นที่ (ตร.กม.) | |
|---|---|---|---|---|---|
| แขวงก่งเฉิน | 拱辰街道 | Gǒngchén Jiēdào | 132,320 | 24.70 | |
| แขวงเฉิงกวน | 城关街道 | Chéngguān Jiēdào | 96,243 | 51.00 | |
| แขวงซินเจิ้น | 新镇街道 | Xīnzhèn Jiēdào | 8,842 | 1.72 | |
| แขวงซีลู่ | 西潞街道 | Xīlù Jiēdào | 64,757 | 10.40 | |
| แขวงเซี่ยงหยาง | 向阳街道 | Xiàngyáng Jiēdào | 8,569 | 116.00 | |
| แขวงตงเฟิง | 东风街道 | Dōngfēng Jiēdào | 24,321 | 1.40 | |
| แขวงอิ๋งเฟิง | 迎风街道 | Yíngfēng Jiēdào | 31,293 | 13.00 | |
| แขวงซิงเฉิง | 星城街道 | Xīngchéng Jiēdào | 21,861 | 0.21 | |
| เมืองเหลียงเซียง | 良乡镇 | Liángxiāng Zhèn | 18,978 | 33.90 | |
| เมืองโจวโข่งเตี้ยน | 周口店镇 | Zhōukǒudiàn Zhèn | 42,840 | 126.00 | |
| เมืองหลิวหลีเหอ | 琉璃河镇 | Liúlíhé Zhèn | 59,931 | 104.00 | |
| เมืองเหยียนชุน | 阎村镇 | Yáncūn Zhèn | 48,773 | 48.00 | |
| เมืองโต้วเตี้ยน | 窦店镇 | Dòudiàn Zhèn | 65,574 | 64.58 | |
| เมืองฉือโหลว | 石楼镇 | Shílóu Zhèn | 28,902 | 42.50 | |
| เมืองฉางหยาง | 长阳镇 | Zhǎngyáng Zhèn | 64,996 | 98.60 | |
| เมืองเหอเป่ย์ | 河北镇 | Héběi Zhèn | 19,877 | 70.00 | |
| เมืองฉางโกว | 长沟镇 | Zhǎnggōu Zhèn | 23,791 | 38.70 | |
| เมืองต้าฉือวัว | 大石窝镇 | Dàshíwō Zhèn | 31,139 | 96.00 | |
| เมืองจางฟาง | 张坊镇 | Zhāngfāng Zhèn | 18,446 | 152.40 | |
| เมืองฉือตู้ | 十渡镇 | Shídù Zhèn | 9,778 | 301.00 | |
| เมืองชิงหลงหู | 青龙湖镇 | Qīnglónghú Zhèn | 44,598 | 95.83 | |
| เมืองหานชุนเหอ | 韩村河镇 | Háncūnhé Zhèn | 39,210 | 100.67 | |
| ตำบลเสีย-ยฺหวินหลิ่ง | 霞云岭乡 | Xiáyúnlǐng Xiāng | 7,140 | 218.00 | |
| ตำบลหนานเจี้ยว | 南窖乡 | Nánjiào Xiāng | 3,739 | 40.00 | |
| ตำบลฝูจือจวง | 佛子庄乡 | Fúzizhuāng Xiāng | 8,925 | 150.06 | |
| ตำบลต้าอันชาน | 大安山乡 | Dà'ānshān Xiāng | 11,217 | 70.00 | |
| ตำบลฉื่อเจียอิ๋ง | 史家营乡 | Shǐjiāyíng Xiāng | 6,300 | 110.00 | |
| ตำบลผูวา | 蒲洼乡 | Púwā Xiāng | 2,472 | 96.00 | |
เศรษฐกิจ
[แก้]ใน ค.ศ. 2017 GDP ของภูมิภาคอยู่ที่ 68.17 พันล้านหยวน[7] โดยมี GDP ต่อหัวอยู่ที่ 59,100 หยวน
ทรัพยากรแร่
[แก้]
ฝางชานมีปริมาณถ่านหินสำรอง 2.1 พันล้านตัน ทำให้เป็น "คลังเก็บถ่านหิน" ที่แท้จริงทางตะวันตกของปักกิ่ง นอกจากนี้ยังมีทรัพยากรวัสดุก่อสร้างในรูปแบบของแหล่งสะสมขนาดใหญ่ที่หลากหลาย แหล่งสะสมหินอ่อนมีปริมาณรวม 450 ล้านลูกบาศก์เมตร โดยมีการพัฒนาหินอ่อนทั้งหมด 17 ชนิด ซึ่งรวมถึง "หินอ่อนขาวจีน", "สีชมพู", "เมฆสีกุหลาบ" และ "หยกดำ" โดยเฉพาะ "หินอ่อนขาวจีน" นั้นมีชื่อเสียงไปทั่วโลกและได้รับการยกย่องให้เป็นสมบัติของชาติ นอกจากนี้ยังมีแหล่งสะสมขนาดใหญ่ของควอตไซต์ (29 ล้านตัน) ซิลิกา (28.6 ล้านตัน) หินแกรนิตและหินบด รวมถึงดินเหนียว น้ำแร่ และหินแผ่น
อุตสาหกรรมและเกษตรกรรม
[แก้]
ทั้งภาคอุตสาหกรรมและเกษตรกรรมล้วนมีการพัฒนาอย่างดีในฝางชาน มีวิสาหกิจกว่า 2,300 แห่งที่เป็นของเขต ตำบล หรือหมู่บ้านได้ถูกจัดตั้งขึ้นและได้ก่อร่างสร้างระบบอุตสาหกรรมที่สมบูรณ์แบบในหลากหลายสาขาการค้า ด้วยระดับที่แตกต่างกันและผลิตภัณฑ์หลายประเภท กลุ่มปิโตรเคมีเหยียนชาน ซึ่งเป็นหนึ่งในรัฐวิสาหกิจที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนตั้งอยู่ในเขตฝางชาน การเกษตรได้พัฒนาจากการเพาะปลูกแบบดั้งเดิมไปสู่การพัฒนาที่ผสมผสานและครบวงจรในด้านป่าไม้ ปศุสัตว์ พืชสวนเรือนกระจก และการประมง อุตสาหกรรมการก่อสร้างได้กลายเป็นกระดูกสันหลังของเขต โดยมีพื้นที่การก่อสร้างต่อปีสูงถึง 6 ล้านตารางเมตร
เศรษฐกิจที่มุ่งเน้นต่างประเทศของฝางชานพัฒนาอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ภายใน ค.ศ. 1999 รัฐบาลเขตได้อนุมัติให้ตั้งวิสาหกิจลงทุนจากต่างประเทศ 345 แห่ง ซึ่งครอบคลุมกว่า 20 ประเทศและดินแดนในห้าทวีป มีวิสาหกิจที่มุ่งเน้นการส่งออก 100 แห่งที่ผลิตสินค้ามากกว่า 40 ชนิด เหลียงเซียงซึ่งได้รับอนุมัติจากรัฐบาลเทศบาลกรุงปักกิ่ง ได้กลายเป็นศูนย์กลางการพัฒนาแห่งใหม่ ใน ค.ศ. 1998 ที่ทำการรัฐบาลประชาชนเขตฝางชานได้ย้ายมาที่เหลียงเซียง ทำให้ที่นี่กลายเป็นศูนย์กลางทางการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมของเข เขตพัฒนาเหลียงเซียงได้มอบนโยบายที่เป็นประโยชน์แก่ภาคธุรกิจ ภายใต้แผนห้าปีฉบับที่ 9 และแผนโครงร่าง 10 ปี เขตนี้จะเปิดกว้างมากขึ้นสำหรับภายนอกและส่งเสริมการลงทุนจากต่างประเทศในอุตสาหกรรมต่อไปนี้: ไฟฟ้า เครื่องจักรและอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องมือ สิ่งทอ การพิมพ์ วัสดุก่อสร้างใหม่ วัสดุใหม่ แหล่งพลังงานใหม่ สารเคมีชั้นดี การแปรรูปอาหาร ดอกไม้ พืชผักในเรือนกระจก สถานที่ท่องเที่ยว สิ่งอำนวยความสะดวกทางการค้า และอุตสาหกรรมสัตว์ เขตนี้ต้อนรับชาวจีนโพ้นทะเลและแขกจากฮ่องกง มาเก๊า ไต้หวัน และประเทศอื่น ๆ
การศึกษา
[แก้]ระดับอุดมศึกษา:
- ฐานปฏิบัติการเหยียนชาน สถาบันเทคโนโลยีปิโตรเคมีปักกิ่ง
อนุสรณ์และอุทยาน
[แก้].JPG)
เขตฝางชานมีประวัติศาสตร์อันยาวนานและมีโบราณสถานมากมาย ที่รู้จักกันดีที่สุดคือโจวโข่วเตี้ยน ซึ่งเป็นที่ตั้งของ "แหล่งมนุษย์ปักกิ่ง" ทำให้ฝางซานได้รับฉายาว่า "บ้านของมังกร" ซากปรักหักพังอายุ 3,000 ปีของแหล่งหลิวหลีเหอตั้งอยู่ในพิพิธภัณฑ์เมืองหลวงรัฐเยียนแห่งราชวงศ์โจวตะวันตก พุทธสถานที่มีชื่อเสียงอย่างวัดยฺหวินจวีมีพระธาตุล้ำค่า รวมถึง "กระดูกพระศากยมุนี" และแผ่นหินสลักพระสูตรทางพุทธศาสนา 14,278 แผ่น นอกจากนี้ยังมีซากปรักหักพังของอารามคริสเตียน (จิงเจี่ยว) แห่งกางเขนจากราชวงศ์หยวนอีกด้วย มีหอคอยโบราณ วัดวาอาราม เมืองโบราณ และสถานที่อื่น ๆ อีกมากมายในฝางชาน ฝางชานยังมีจุดชมวิวมากมาย เช่น ภูมิทัศน์หินปูนคาสต์ของฉือตู้ ถ้ำหินดอกไม้ที่ไม่เหมือนใคร และป่าโบราณตามธรรมชาติในภูเขาฉางฟาง ในเชิงนิเวศวิทยา ฝางชานมีพืชป่า 554 ชนิดและสัตว์ป่า 22 ชนิด
ฝางชานซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของปักกิ่งและมณฑลเหอเป่ย์ที่อยู่ใกล้เคียง มีอุทยานธรณีฝางชานร่วมกัน ได้รับการรับรองให้เป็นอุทยานธรณีแห่งชาติและต่อมาเป็นอุทยานธรณีระดับภูมิภาค (เครือข่ายอุทยานธรณีเอเชียแปซิฟิก) และได้รับการยอมรับให้เป็นอุทยานธรณีโลกของยูเนสโกใน ค.ศ. 2006
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "China: Bĕijīng (Districts) - Population Statistics, Charts and Map". www.citypopulation.de. สืบค้นเมื่อ 2024-02-09.
- ↑ Bowman, Harry (2007-02-01). "Harry's World Atlas: China (CN) Beijing Metropolitan Province". Harrysworldatlas.blogspot.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-04-09. สืบค้นเมื่อ 2013-02-10.
- ↑ 中国气象数据网 – WeatherBk Data (ภาษาจีนตัวย่อ). สำนักงานอุตุนิยมวิทยาจีน. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 September 2018. สืบค้นเมื่อ 26 August 2023.
- ↑ "Experience Template" 中国气象数据网 (ภาษาจีนตัวย่อ). China Meteorological Administration. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 April 2023. สืบค้นเมื่อ 26 August 2023.
- ↑ "北京市民政局 行政区划 2024年北京市行政区划名称和行政区划代码". mzj.beijing.gov.cn. สืบค้นเมื่อ 2025-06-20.
- ↑ Census Office of the State Council of the People's Republic of China; Population and Employment Statistics Division of the National Bureau of Statistics of the People's Republic of China (2012). 中国2010人口普查分乡、镇、街道资料 (1 ed.). Beijing: China Statistics Print. ISBN 978-7-5037-6660-2.
- ↑ เก็บถาวร 2019-03-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน"Regional Yearbook of Beijing,2018"
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
แม่แบบ:เขตการปกครองย่อยของเขตฝางชาน ปักกิ่ง
| เขตการปกครอง |
|  | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Economy | ||||||||
| Education | ||||||||
| Transportation |
| |||||||
| Visitor attractions | ||||||||
| Municipal agencies |
| |||||||
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| อื่น ๆ | |
