เกาะบูเกนวิลล์
 บูเกนวิลล์กับเกาะรอบข้าง | |
  บูเกนวิลล์ เกาะบูเกนวิลล์ (ปาปัวนิวกินี) | |
| ภูมิศาสตร์ | |
|---|---|
| ที่ตั้ง | เมลานีเซีย |
| พิกัด | 6°14′40″S 155°23′02″E / 6.24444°S 155.38389°E |
| กลุ่มเกาะ | หมู่เกาะโซโลมอน |
| พื้นที่ | 9,318 ตารางกิโลเมตร (3,598 ตารางไมล์) |
| ระดับสูงสุด | 2,715 ม. (8907 ฟุต) |
| จุดสูงสุด | เขาบัลบี |
| การปกครอง | |
ปาปัวนิวกินี | |
| เขตปกครองตนเอง | บูเกนวิลล์ |
| ประชากรศาสตร์ | |
| ประชากร | ≈300,000 (2019) |
| ความหนาแน่น | 18.80/กม.2 (48.69/ตารางไมล์) |
| ข้อมูลอื่น ๆ | |
| เขตเวลา |
|
เกาะบูเกนวิลล์ (อังกฤษ: Bougainville Island; ตอกปีซิน: Bogenvil)[1] เป็นเกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก โดยเป็นเกาะใหญ่ที่สุดในหมู่เกาะโซโลมอน แต่เป็นส่วนหนึ่งของประเทศปาปัวนิวกินี เกาะมีพื้นที่ 9,300 ตารางกิโลเมตร มีจุดสูงสุดคือ ยอดเขาบัลบี สูง 2,700 เมตร
นักเดินเรือชาวฝรั่งเศสชื่อ หลุยส์ เดอ บูแก็งวีล เดินทางเข้ามาสำรวจเกาะนี้ใน ค.ศ. 1768 ภายใต้การควบคุมของบริษัทการค้าของเยอรมนี ใน ค.ศ. 1882 และเยอรมนีเข้าครอบครองเกาะนี้ระหว่าง ค.ศ. 1899–1914 ออสเตรเลียเข้ายึดครองในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ใน ค.ศ. 1942 ญี่ปุ่นเข้ายึดครองซึ่งมีการพัฒนาอ่าวและสร้างเป็นสนามบิน กลายเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนภายใต้ความคุ้มครองของสหประชาชาติของนิวกีนีหลังสงครามโลกครั้งที่สอง และเป็นส่วนหนึ่งของประเทศปาปัวนิวกีนีหลังแยกตัวเป็นประเทศใน ค.ศ. 1975
ภูมิภาคปกครองตนเองบูเกนวิลล์จะกลายเป็นเอกราชจากปาปัวนิวกินีใน ค.ศ. 2027
ภูมิอากาศ[แก้]
| ข้อมูลภูมิอากาศของบูเกนวิลล์ | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 31.7 (89) |
31.7 (89) |
31.1 (88) |
30.6 (87) |
30.6 (87) |
30.6 (87) |
30 (86) |
30.6 (87) |
30.6 (87) |
30 (86) |
31.1 (88) |
31.1 (88) |
30.6 (87) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 22.2 (72) |
21.7 (71) |
22.8 (73) |
22.2 (72) |
21.7 (71) |
21.7 (71) |
21.7 (71) |
21.7 (71) |
21.7 (71) |
21.7 (71) |
22.2 (72) |
22.8 (73) |
22.2 (72) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 564 (22.2) |
191 (7.5) |
373 (14.7) |
290 (11.4) |
282 (11.1) |
241 (9.5) |
505 (19.9) |
323 (12.7) |
353 (13.9) |
582 (22.9) |
417 (16.4) |
488 (19.2) |
4,608 (181.4) |
| แหล่งที่มา: Weatherbase[2] | |||||||||||||
การลงประชามติเอกราช[แก้]
ในช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2019 มีการจัดประชามติที่ไม่มีผลผูกพันว่าบูเกนวิลล์ควรเป็นรัฐเอกราชจากปาปัวนิวกินีหรือไม่ ผลตอบรับจำนวนมากอยู่ในฝั่งยอมรับ โดยมีผู้โหวตสนับสนุนถึง 98% ทำให้รัฐบาลปาปัวนิวกินีและบูเกนวิลล์ยอมรับให้ภูมิภาคนี้เป็นเอกราชโดยสมบูรณ์ใน ค.ศ. 2027[3][4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Bogenvil". Tok Pisin English Dictionary. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-06-25. สืบค้นเมื่อ 4 December 2019.
- ↑ "Weatherbase: Historical Weather for Bougainville, Papua New Guinea". Weatherbase. 2011. Retrieved on 24 November 2011.
- ↑ "Bougainville referendum: PNG region votes overwhelmingly for independence". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).
- ↑ Bougainville, PNG correspondent Natalie Whiting in (2019-12-14). "The remote, impoverished island sitting on a multi-billion-dollar gold mine". ABC News (ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย). สืบค้นเมื่อ 2019-12-15.
บรรณานุกรม[แก้]
- Hall, R. Cargill (1991). Lightning Over Bougainville: The Yamamoto Mission Reconsidered. Smithsonian Institution Press. ISBN 1-56098-012-5.
- Gailey, Harry A. (1991). Bougainville, 1943–1945: The Forgotten Campaign. University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-1748-8.
- Hobbs, J. (2017). Fundamentals of World Regional Geography (4th ed.). Boston, Massachusetts.
อ่านเพิ่ม[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: เกาะบูเกนวิลล์ |
 |
วิกิท่องเที่ยว มีคำแนะนำการท่องเที่ยวสำหรับ Bougainville |
- Robert Young Pelton, Hunter Hammer and Heaven, Journeys to Three Worlds Gone Mad. ISBN 1-58574-416-6
พิกัดภูมิศาสตร์: 6°14′40″S 155°23′02″E / 6.24444°S 155.38389°E
| ทั่วไป | |
|---|---|
| หอสมุดแห่งชาติ | |
| อื่น ๆ | |
