เกอดายัน

ชาวเกอดายัน
กาดายัน / กาไดยัน / กาดยัน
	หญิงกาดายันใน ค.ศ. 1908
ประชากรทั้งหมด
	ประมาณ 240,000 คน ที่เกาะบอร์เนียว
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ
	เกาะบอร์เนียว:; บรูไน; มาเลเซีย (รัฐซาบะฮ์และซาราวัก)
ภาษา
	เกอดายัน, มลายูมาตรฐาน, อังกฤษ
ศาสนา
	อิสลามนิกายซุนนี มัซฮับชาฟิอี
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
	ชาวบรูไนเชื้อสายมลายู, ชาวบันจาร์, ชาวชวา, ลุนบาวัง

เกอดายัน (มลายู: Kedayan มีอีกชื่อว่า กาดายัน, กาไดยัน หรือ กาดยัน) เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศบรูไน, ลาบวน, รัฐซาบะฮ์ และบางส่วนของรัฐซาราวักบนเกาะบอร์เนียว^[1]^[2] รายงานจากสำนักภาษาและวรรณคดีบรูไน ภาษาเกอดายัน (ISO 639-3: kxd) มีผู้พูดในประเทศบรูไนประมาณ 30,000 คน^[3] และมีการอ้างว่ามีผู้พูดในรัฐซาบะฮ์ 46,500 คนและรัฐซาราวัก 37,000 คน^[4]^[5]^[6] ในรัฐซาบะฮ์ ชาวเกอดายันส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเมืองซีปีตัง, บิวฟอร์ต, กัวลาเปอญู และปาปาร์^[4]^[7] ส่วนรัฐซาราวัก ชาวเกอดายันส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในลาวัซ, ลิมบัง, มีรี และซูบิซ^[4] ชาวเกอดายันถือเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ย่อยของชาวไดยักกาลีมันตัน^[8]

อ้างอิง

↑ Ahmad Ibrahim; Sharon Siddique; Yasmin Hussain (1985). Readings on Islam in Southeast Asia. Institute of Southeast Asian Studies. pp. 312–. ISBN 978-9971-988-08-1.
↑ James Alexander (2006). Malaysia, Brunei and Singapore. New Holland Publishers. pp. 367–. ISBN 978-1-86011-309-3.
↑ Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei (2006). Kamus Kedayan-Melayu Melayu-Kedayan. Berakas: Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei, p. xi.
↑ ^4.0 ^4.1 ^4.2 Shiv Shanker Tiwary & P.S. Choudhary (1 January 2009). Encyclopedia Of Southeast Asia And Its Tribes (Set Of 3 Vols.). Anmol Publications Pvt. Ltd. ISBN 978-81-261-3837-1.
↑ Michael Zanko; Matt Ngui (1 January 2003). The Handbook of Human Resource Management Policies and Practices in Asia-Pacific Economies. Edward Elgar Pub. pp. 10–. ISBN 978-1-84064-751-8.
↑ A. Suresh Canagarajah (15 January 2005). Reclaiming the Local in Language Policy and Practice. Routledge. pp. 227–. ISBN 978-1-135-62351-7.
↑ Julie K. King; John Wayne King (1984). Languages of Sabah: Survey Report. Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University. ISBN 978-0-85883-297-8.
↑ John Alexander Hammerton; Dr. Charles Hose (1922). Peoples of All Nations. Concept Publishing Company. ISBN 81-7268-156-9.

แหล่งข้อมูลอื่น

[IbrahimSiddique1985-1] Ahmad Ibrahim; Sharon Siddique; Yasmin Hussain (1985). Readings on Islam in Southeast Asia. Institute of Southeast Asian Studies. pp. 312–. ISBN 978-9971-988-08-1.

[2] James Alexander (2006). Malaysia, Brunei and Singapore. New Holland Publishers. pp. 367–. ISBN 978-1-86011-309-3.

[3] Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei (2006). Kamus Kedayan-Melayu Melayu-Kedayan. Berakas: Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei, p. xi.

[Choudhary2009-4] 4.0 ^4.1 ^4.2 Shiv Shanker Tiwary & P.S. Choudhary (1 January 2009). Encyclopedia Of Southeast Asia And Its Tribes (Set Of 3 Vols.). Anmol Publications Pvt. Ltd. ISBN 978-81-261-3837-1.

[5] Michael Zanko; Matt Ngui (1 January 2003). The Handbook of Human Resource Management Policies and Practices in Asia-Pacific Economies. Edward Elgar Pub. pp. 10–. ISBN 978-1-84064-751-8.

[Canagarajah2005-6] A. Suresh Canagarajah (15 January 2005). Reclaiming the Local in Language Policy and Practice. Routledge. pp. 227–. ISBN 978-1-135-62351-7.

[7] Julie K. King; John Wayne King (1984). Languages of Sabah: Survey Report. Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University. ISBN 978-0-85883-297-8.

[8] John Alexander Hammerton; Dr. Charles Hose (1922). Peoples of All Nations. Concept Publishing Company. ISBN 81-7268-156-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]