เกรโบ
| เกรโบ | |
|---|---|
| แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ | ออลเทอร์นาทิฟร็อก, การาจพังก์ |
| แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม | ปลายคริสต์ทศวรรษที่ 1980 ใน สหราชอาณาจักร |
| เครื่องบรรเลงสามัญ | เสียงร้อง - กีตาร์ – กีตาร์เบส – กลอง |
| ทัศนียภาพในระดับภูมิภาค | |
| อิงลิชมิดแลนด์ | |
เกรโบ (อังกฤษ: grebo) หรือ เกรโบร็อก (grebo rock) เป็นแนวเพลงย่อยของออลเทอร์นาทิฟร็อก[1] ที่รวมอิทธิพลจาก พังก์ร็อก ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์ ฮิปฮอปและไซเคเดลิก ดนตรีเกรโบมีอยู่ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นทศวรรษ 1990 ก่อนที่กรันจ์และบริตป็อปจะเป็นที่นิยิมไปทั่วโลก[2]
ประวัติ[แก้]
คำว่า "grebo" แต่เดิมถูกใช้เป็นศัพท์สแลงที่อธิบายถึงคนขับมอเตอร์ไซค์และแฟนเพลงร็อกที่มีผมยาว[3][4] "grebo" ได้ถูกนำมาใช้อีกครั้งโดยวง พอปวิลอีตอิตเซลฟ์ (Pop Will Eat Itself) เป็นตัวแทนของวัฒนธรรมย่อยสหราชอาณาจักรในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นทศวรรษ 1990 ส่วนใหญ่มักจะมีฐานความนิยมในอิงลิชมิดแลนด์[5][6][4] รวมถึงศูนย์กลางที่เมืองเบอร์มิงแฮม[7]
วงเกรโบยุคแรกได้แก่ พอปวิลอีตอิตเซลฟ์ (ที่มีเพลงชื่อ "Oh Grebo I Think I Love You"[5][8] และ "Grebo Guru") เดอะวันเดอร์สตัฟ (The Wonder Stuff) เน็ดส์อะตอมิกดัสต์บิน (Ned's Atomic Dustbin) คาเตอร์ยูเอสเอ็ม (Carter USM) เครซีเฮด (Crazyhead) เดอะบอมปาร์ตี (The Bomb Party) เดอะฮันเตอร์คลับ (The Hunters Club) สคัมพัปส์ (Scum Pups) และเกย์ไบเกอส์ออนแอซิด (Gaye Bykers On Acid)[9][10] คำว่าเกรโบเป็นคำที่ใช้อธิบายถึงวง จีซัส โจนส์ (Jesus Jones) ที่ประสบความสำเร็จทั้งในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร[11][12]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Bernstein, Jonathan (2012). Knickers in a Twist: A Dictionary of British Slang. Canongate. ISBN 0857869450.
- ↑ Roach, Martin; Snowball, Ian; McKenna, Peter (2015). Tribe - A Personal History of British Subculture. John Blake. ISBN 1784188972.
- ↑ Warbrook, Colette (15 May 2015). "The Way We Were: Bikers met at the Windy Ridge Cafe in the 60s". The Sentinel. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-06-28. สืบค้นเมื่อ 2018-02-12.
- ↑ 4.0 4.1 Robb, John (2010). The Charlatans We Are Rock. Random House. ISBN 1409034399.
- ↑ 5.0 5.1 Rogers, Jude (25 February 2010). "From mod to emo: why pop tribes are still making a scene". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 14 April 2017.
- ↑ Vladimir Bogdanov (editor), All Music Guide to Electronica: The Definitive Guide To Electronic Music, page 404 (Backbeat Books, 2001). ISBN 0-87930-628-9. Quote: "Honing a fusion of rock, pop, and rap which they dubbed 'grebo', the Poppies kickstarted a small revolution."
- ↑ Petridis, Alexis (3 May 2002). "The way we listen now". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 13 April 2017.
- ↑ Wuelfing, Jr., Howard (February 1988). "Pop Will Eat Itself - Now For a Feast!". Spin. 3 (9): 33.
- ↑ Strong, Martin C. (1999). The Great Alternative & Indie Discography. Canongate. pp. 169, 711. ISBN 0-86241-913-1.
Lumped in with the media created "Grebo" scene along with Pop Will Eat Itself, Gaye Bykers on Acid and the early Wonder Stuff, Crazyhead.../[Wonder Stuff] initially lumped in with contemporaries like Pop Will Eat Itself and Crazyhead under the music-press created 'grebo' banner/etc..
- ↑ Larkin, Colin (1992). The Guinness Who's Who of Indie and New Wave Music. Guinness Publishing. pp. 73–74. ISBN 0-85112-579-4.
In common with Gaye Bikers on Acid (sic), Bomb Party, and Pop Will Eat Itself, [Crazyhead] were linked with the media-fuelled 'biker' or 'grebo' rock genre.
- ↑ http://www.answers.com/topic/live-at-the-marquee-rock-album-9
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-02. สืบค้นเมื่อ 2009-09-28.