ข้ามไปเนื้อหา

ฮุสนี มุบาร็อก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฯพณฯ
จอมพล
ฮุสนี มุบาร็อก
حسني مبارك
ภาพถ่ายทางการ, ค.ศ. 1985
ประธานาธิบดีอียิปต์ คนที่ 4
ดำรงตำแหน่ง
14 ตุลาคม 1981 – 11 กุมภาพันธ์ 2011
นายกรัฐมนตรี
ดูรายชื่อ
รองประธานาธิบดี
ก่อนหน้า
ถัดไป
นายกรัฐมนตรีอียิปต์
ดำรงตำแหน่ง
7 ตุลาคม 1981 – 2 มกราคม 1982
ประธานาธิบดี
  • ศูฟี อะบู ฏอลิบ (รักษาการ)
  • ตนเอง
ก่อนหน้าอันวัร อัสซาดาต
ถัดไปอะห์มัด ฟุอาด มุฮ์ยิดดีน
รองประธานาธิบดีอียิปต์
ดำรงตำแหน่ง
16 เมษายน 1975 – 14 ตุลาคม 1981
ประธานาธิบดีอันวัร อัสซาดาต
ก่อนหน้า
ถัดไปอุมัร ซุลัยมาน[b]
เลขาธิการใหญ่ขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด
ดำรงตำแหน่ง
16 กรกฎาคม 2009 – 11 กุมภาพันธ์ 2011
ก่อนหน้าราอุล กัสโตร
ถัดไปมุฮัมมัด ฮุซัยน์ ฏ็อนฏอวี (รักษาการ)
ผู้บัญชาการกองทัพอากาศ
ดำรงตำแหน่ง
23 เมษายน 1972 – 16 เมษายน 1975
ประธานาธิบดีอันวัร อัสซาดาต
ก่อนหน้าอะลี มุศเฏาะฟา บัฆดาดี
ถัดไปมะห์มูด ชากิร
ผู้บัญชาการวิทยาลัยทหารอากาศอียิปต์
ดำรงตำแหน่ง
พฤศจิกายน 1967 – มิถุนายน 1969[1]
ก่อนหน้าYahia Saleh Al-Aidaros
ถัดไปMahmoud Shaker
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด
Muhammad Hosni El Sayed Mubarak

4 พฤษภาคม ค.ศ. 1928(1928-05-04)
Kafr-El Meselha ราชอาณาจักรอียิปต์
เสียชีวิต25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020(2020-02-25) (91 ปี)
ไคโร ประเทศอียิปต์
พรรคการเมืองNDP (1978–2011)
ASU (ก่อน 1978)
คู่สมรสซูซาน ษาบิต (สมรส 1959)
บุตร
ศิษย์เก่า
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
สังกัดกองทัพอากาศอียิปต์
ประจำการ1950–1975
ยศ พลอากาศเอก[2][c]
บังคับบัญชา
  1. ^ ประธานสภาสูงสุดแห่งกองทัพ
  2. ^ ตำแหน่งว่างในวันที่ 14 ตุลาคม ค.ศ. 1981 ถึง 29 มกราคม ค.ศ. 2011
  3. ^ ถอนยศหลังการสืบสวน

ฮุสนี มุบาร็อก หรือชื่อเต็มว่า มุฮัมมัด ฮุสนี อัสซัยยิด มุบาร็อก (อาหรับ: محمد حسني السيد مبارك, อักษรโรมัน: Muḥammad Ḥusnī as-Sayyid Mubārak; 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1928 – 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020) เป็นนักการเมืองและเจ้าหน้าที่ทหารชาวอียิปต์ที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอียิปต์คนที่ 4 ใน ค.ศ. 1981 ถึง 2011

ก่อนเล่นการเมือง มุบาร็อกเคยมีอาชีพเป็นเจ้าหน้าที่ในกองทัพอากาศอียิปต์ เขาดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการใน ค.ศ. 1972 ถึง 1975 และไต่เต้าถึงระดับพลอากาศเอกใน ค.ศ. 1973[2] ใน ค.ศ. 1975 เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นรองประธานาธิบดีโดยประธานาธิบดี อันวัร อัสซาดาต และขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีหลังเขาถูกลอบสังหารใน ค.ศ. 1981 มุบาร็อกดำรงตำแหน่งเกือบ 30 ปี ทำให้เขาเป็นผู้นำที่ปกครองนานที่สุดนับตั้งแต่มุฮัมมัด อะลี พาชาผู้ปกครองประเทศ 43 ปีใน ค.ศ. 1805 ถึง 1848[3]

หลังการลอบสังหารประธานาธิบดีซาดาตน้อยกว่า 2 สัปดาห์ มุบาร็อกขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอย่างรวดเร็วในประชามติ ค.ศ. 1981 ที่มีผู้ชิงคนเดียว และต่ออายุวาระการดำรงตำแหน่งของเขาผ่านการออกเสียงประชามติแบบผู้สมัครคนเดียวใน ค.ศ. 1987, 1993 และ 1999 มุบาร็อกจัดการเลือกตั้งแบบหลายพรรคครั้งแรกใน ค.ศ. 2005 ด้วยแรงกดดันจากสหรัฐ ซึ่งเขาชนะการเลือกตั่้ง ใน ค.ศ. 1989 เขาประสบความสำเร็จในการฟื้นฟูสถานะสมาชิกของอียิปต์ในสันนิบาตอาหรับที่ถูกแช่แข็งตั้งแต่ข้อตกลงแคมป์เดวิดกับอิสราเอล และนำสำนักงานกลางของสันนิบาตอาหรับกลับสู่ไคโร นอกจากบทบาทในสงครามอ่าวแล้ว เขาที่รู้จักจากจุดยืนสนับสนุนในกระบวนการสันติภาพอิสราเอล–ปาเลสไตน์[4] แม้ว่าจะให้เสถียรภาพและเป็นเหตุผลในการเติบโตทางเศรษฐกิจ แต่การปกครองของเขากลับเข้มงวดมาก โดยมีสถานการณ์ฉุกเฉินที่ไม่ได้ยกเลิกตั้งแต่สงคราม ค.ศ. 1967 การปราบปรามฝ่ายค้านทางการเมือง หน่วยงานความมั่นคงเป็นที่รู้จักในด้านความโหดร้าย และการทุจริตแพร่หลายไปทั่ว[5]

มุบาร็อกลงจากตำแหน่งหลังมีการประท้วง 18 วันในช่วงการปฏิวัติอียิปต์ ค.ศ. 2011[6] จากนั้นในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011 อุมัร ซุลัยมาน รองประธานาธิบดีในขณะนั้น ประกาศว่าทั้งตัวเขาและมุบาร็อกได้ลาออกและส่งต่ออำนาจให้กับสภาสูงสุดแห่งกองทัพ[7][8]

เมื่อวันที่ 13 เมษายน ค.ศ. 2011 อัยการสั่งคุมขังมุบาร็อก และลูกชายอีกสองคน คือ อะลาอ์และญะมาล เป็นเวลา 15 วัน เพื่อสอบสวนข้อกล่าวหาทุจริตและละเมิดอำนาจ[9] จากนั้นมุบาร็อกถูกสั่งให้ขึ้นศาลในข้อกล่าวหาสังหารผู้ประท้วงที่ชุมนุมอย่างสงบระหว่างการปฏิวัติ[10] การสอบสวนเริ่มขึ้นในวันที่ 3 สิงหาคม ค.ศ. 2011[11] ทำให้เขาเป็นผู้นำอาหรับคนแรกที่ถูกพิจารณาคดีในประเทศของตนเองในศาลยุติธรรมธรรมดา[12][13] ณ วันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 2012 ศาลอียิปต์ตัดสินจำคุกมุบาร็อกตลอดชีวิต หลังพิพากษาแล้ว มีรายงานว่าเขาประสบปัญหาสุขภาพหลายโรค ต่อมาในวันที่ 13 มกราคม ค.ศ. 2013 ศาลฎีกาของอียิปต์ (ศาลอุทธรณ์สูงสุดของประเทศ) พลิกคำพิพากษาของมุบาร็อกและสั่งให้พิจารณาคดีใหม่[14] ในการพิจารณาคดีใหม่ มุบาร็อกและลูกชายของเขาถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานทุจริตเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม ค.ศ. 2015 และถูกตัดสินจำคุก[15] ศาลไคโรสั่งให้คุมตัวมุบาร็อกให้อยู่ในโรงพยาบาลทหาร ในขณะที่ลูกชายของเขาได้รับการปล่อยตัวเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 2015[16] มุบาร็อกได้รับการตัดสินพ้นผิดจากศาลฎีกาเมื่อวันที่ 2 มีนาคม ค.ศ. 2017 และได้รับการปล่อยตัวเมื่อวันที่ 24 มีนาคม ค.ศ. 2017[17][18]

มุบาร็อกเสียชีวิตใน ค.ศ. 2020 ด้วยอายุ 91 ปี[19][20] เขาได้รับเกียรติด้วยพิธีศพของรัฐและฝังอยู่ในที่ดินครอบครัวนอกไคโร[21]

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

[แก้]

ฮุสนี มุบาร็อกเกิดในวันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1928 ที่ Kafr El-Meselha เขตผู้ว่าการมุนูฟียะฮ์ ประเทศอียิปต์[22] เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1949 เขาออกจากโรงเรียนนายร้อยทหารบก และเข้าร่วมวิทยาลัยการทหารอากาศ โดยได้รับหน้าที่เป็นนักบินเมื่อวันที่ 13 มีนาคม ค.ศ. 1950[2] และได้รับปริญญาตรีสาขาวิทยาศาสตร์การบิน[23]

อาชีพกองทัพอากาศ

[แก้]

เขาเข้ารับการศึกษาต่อทางการทหาร ณ มหาลัยอัลฮัรบียะฮ์ จากนั้นจึงเข้ารับการศึกษาต่อวิชาการบินจากมหาลัยเญาวียะฮ์ ในปี ค.ศ. 1964 จึงเขารับการศึกษาทางการทหารระดับสูงจากวิทยาลัยทหารมิคาอิล ฟรุนซ์ สหภาพโซเวียต

ครอบครัว

[แก้]

เกิดเมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1928 ณ จังหวัด มูนูฟียะฮ์ สมรสกับ นางซูซาน มุบาร็อก มีบุตรชายสองคนคือ อาลาอ์ มุบาร็อก และ ญามาล มุบาร็อก มีหลานสองคนที่เกิดกับอาลาอ์ มุบาร็อก คือ มูฮัมมัด และ อูมัร

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Darraj, Susan Muaddi; Cox, Vicki (2007). Hosni Mubarak. Infobase. ISBN 978-1-4381-0467-6.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 "Air Marshal Mohammed Hosni Mubarak". Egyptian Armed Forces Web Site. Egyptian Armed Forces. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 March 2010.
  3. ↑ Slackman, Michael (8 March 2010). "Hosni Mubarak". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 25 January 2011.
  4. ↑ "Profile: Hosni Mubarak". BBC News. 24 March 2017.
  5. ↑ "Egypt profile – Overview". BBC News. 6 November 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 January 2018. สืบค้นเมื่อ 15 January 2022.
  6. ↑ Kirkpatrick, David D. (28 January 2011). "Egypt Calls in Army as Protesters Rage". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 28 January 2011.
  7. ↑ Kirkpatrick, David D.; Shadid, Anthony; Cowell, Alan (11 February 2011). "Mubarak Steps Down, Ceding Power to Military". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 11 February 2011.
  8. ↑ "Egypt crisis: President Hosni Mubarak resigns as leader". BBC News. 11 February 2010. สืบค้นเมื่อ 11 February 2011.
  9. ↑ Kirkpatrick, David D.; Stack, Liam (13 March 2011). "Prosecutors Order Mubarak and Sons Held". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 13 April 2011.
  10. ↑ "Mubarak to be tried for murder of protesters". Reuters. 24 May 2011. สืบค้นเมื่อ 24 May 2011.
  11. ↑ "Trial of Egypt's Hosni Mubarak starts". BBC News. 3 August 2011.
  12. ↑ "Hosni Mubarak sentenced to life in prison". the Guardian. 2 June 2012.
  13. ↑ "Egypt: Q&A on the Trial of Hosni Mubarak". Human Rights Watch. 28 May 2012.
  14. ↑ Egypt's Mubarak to get retrial เก็บถาวร 20 มกราคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. 3 News. Retrieved 16 January 2014.
  15. ↑ "Egypt's Hosni Mubarak jailed in corruption retrial". BBC News. 9 May 2015. สืบค้นเมื่อ 9 May 2015.
  16. ↑ "Jailed sons of Egypt's deposed leader Hosni Mubarak freed". Associated Press. 13 October 2015.
  17. ↑ "Egypt's Hosni Mubarak acquitted over 2011 protester deaths". 3 March 2017.
  18. ↑ "Egypt's Hosni Mubarak freed after six years in detention". BBC News. 24 March 2017. สืบค้นเมื่อ 24 March 2017.
  19. ↑ "Egypt's former president Hosni Mubarak dies at 91". Al Jazeera. สืบค้นเมื่อ 25 February 2020.
  20. ↑ "Former Egyptian president Hosni Mubarak dies". BBC News. 25 February 2020. สืบค้นเมื่อ 25 February 2020.
  21. ↑ Ruth Michaelson (26 February 2020). "Hosni Mubarak buried with full military honours". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 26 February 2020.
  22. ↑ "Profile: Egyptian President Hosni Mubarak". Xinhua News. 10 February 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 February 2011.
  23. ↑ "Hosni Mubarak (1928–2020): The rise and fall of Egypt's longest-ruling president". Mada. 25 February 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 February 2020.

อ่านเพิ่ม

[แก้]

หนังสือ

[แก้]

Amin, Galal (2011). Egypt in the Era of Hosni Mubarak: 1981-2011. American University in Cairo Press. ISBN 9789774165672.

Arafat, Alaa Al-Din (2009). Hosni Mubarak and the Future of Democracy in Egypt. Palgrave Macmillan US. ISBN 9780230338135.

Blaydes, Lisa (2011). Elections and Distributive Politics in Mubarak's Egypt. Cambridge University Press. ISBN 9781107617018.

Cook, Steven A (2012). The Struggle for Egypt: From Nasser to Tahrir Square. Oxford University Press. ISBN 9780199931774.

Darraj, Susan Muaddi; Cox, Vicki (2007). Hosni Mubarak. Infobase Holdings. ISBN 9781438104676.

Joya, Angela (2020). The Roots of Revolt: A Political Economy of Egypt from Nasser to Mubarak. Cambridge University Press. ISBN 9781108808880.

Kienle, Eberhard (2001). A Grand Delusion: Democracy and Economic Reform in Egypt. I.B.Tauris. ISBN 9780857713032.

Kassem-Ewea, Maye Salah el-Din. The Role of Non-Competitive Multi-Party Legislative Elections in Mubarak's Egypt (PDF) (วิทยานิพนธ์). University of London. สืบค้นเมื่อ 1 February 2025.

Ketchley, Neil (2017). Egypt in a Time of Revolution: Contentious Politics and the Arab Spring. Cambridge University Press. ISBN 9781316885857.

Osman, Tarek (2013). Egypt on the Brink: From Nasser to the Muslim Brotherhood, Revised and Updated (2nd ed.). Yale University Press. ISBN 9780300203707.

El-Mahdi, Rabab; Philip, Marfleet, บ.ก. (2009). Egypt: The Moment of Change. Zed Books. ISBN 9781848136540.

Roccu, Roberto (2013). The Political Economy of the Egyptian Revolution: Mubarak, Economic Reforms and Failed Hegemony. Palgrave Macmillan. ISBN 9781137395924.

Rutherford, Bruce K. (2008). Egypt After Mubarak: Liberalism, Islam, and Democracy in the Arab World. Princeton University Press. ISBN 9780691158044.

Rougier, Bernard; Lacroix, Stéphane, บ.ก. (2016). Egypt's Revolutions: Politics, Religion, and Social Movements. Palgrave Macmillan. ISBN 9781137563224.

Shama, Nael (2013). Egyptian Foreign Policy From Mubarak to Morsi: Against the National Interest. Taylor & Francis. ISBN 9781134606924.

Sharp, Jeremy (2011). Egypt: The January 25 Revolution and Implications for U. S. Foreign Policy. DIANE Publishing Company. ISBN 9781437982329.

Soliman, Samer (2011). The Autumn of Dictatorship: Fiscal Crisis and Political Change in Egypt Under Mubarak. Stanford University Press. ISBN 9780804777735.

Springborg, Robert (2019). Mubarak's Egypt: Fragmentation Of The Political Order. Taylor & Francis. ISBN 9780429722110.

Tripp, Charles; Owen, Roger, บ.ก. (1989). Egypt Under Mubarak. Routledge. ISBN 9781135080488.

บทความ

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
Stub icon

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฮุสนี_มุบาร็อก&oldid=12138444"