อ๋องหยง
อ๋องหยง (หวาง หรง) | |
|---|---|
| 王戎 | |
 อ๋องหยง (ขวา) และชาน เทา (ซ้าย) ในรูปนูนจากคริสต์ศตวรรษที่ 4 | |
| เสนาบดีมหาดไทย (司徒 ซือถู) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 302 – ค.ศ. 305 | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 297 – ค.ศ. 300 | |
| หัวหน้าสำนักราชเลขาธิการ (尚書令 ช่างชูลิ่ง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 301 – ค.ศ. 302 | |
| ราชเลขาธิการกรมบุคลากร (吏部尚書 ลี่ปู้ช่างชู) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 291 – ค.ศ. 297 | |
| รองราชเลขาธิการฝ่ายซ้าย (尚書左僕射 ช่างชูจั่วผูเย่) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 291 – ค.ศ. 297 | |
| ที่ปรึกษาผู้ใหญ่ราชสำนัก (光祿大夫 กวางลู่ต้าฟู) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 291 – ค.ศ. 291 | |
| หัวหน้าสำนักราชเลขาธิการราชวัง (中書令 จงชูลิ่ง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 291 – ค.ศ. 291 | |
| ราชครูประจำองค์รัชทายาท (太子太傅 ไท่จื่อไท่ฟู่) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 290 – ค.ศ. 291 | |
| กษัตริย์ | จักรพรรดิจิ้นฮุ่ยตี้ |
| เสนาบดีราชวัง (光祿勲 กวางลู่ซฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 284 – ค.ศ. 290 | |
| ขุนนางมหาดเล็ก (侍中 ชื่อจง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 282 – ค.ศ. 284 | |
| ขุนพลสถาปนาเดช (建威將軍 เจี้ยนเวย์เจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 278 – ค.ศ. 280 | |
| ข้าหลวงมณฑลอิจิ๋ว (豫州刺史 ยฺวี่โจวชื่อฉื่อ) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 278 – ค.ศ. 280 | |
| ข้าหลวงมณฑลเกงจิ๋ว (荊州刺史 จิงโจวชื่อฉื่อ) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 276 – ค.ศ. 278 | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ค.ศ. 234 นครหลินอี๋ มณฑลชานตง |
| เสียชีวิต | 11 กรกฎาคม ค.ศ. 305[a] อำเภอเจี๋ย มณฑลเหอหนาน |
| บุตร |
|
| บุพการี |
|
| อาชีพ | ขุนพล, นักกวี, ขุนนาง |
| ชื่อรอง | จฺวิ้นชง (濬沖) |
| สมัญญานาม | ยฺเหวียน (元) |
| บรรดาศักดิ์ | อานเฟิงโหว (安豐侯) |
อ๋องหยง[2] (ค.ศ. 234 – 11 กรกฎาคม ค.ศ. 305) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หวาง หรง (จีน: 王戎; พินอิน: Wáng Róng) ชื่อรอง จฺวิ้นชง (จีน: 濬沖; พินอิน: Jùnchōng) ชื่อเล่น อาหรง (จีน: 阿戎; พินอิน: Āróng) เป็นขุนพล นักกวี และขุนนางของราชวงศ์จิ้นตะวันตก เป็นหนึ่งในเจ็ดปราชญ์แห่งป่าไผ่
ประวัติ
[แก้]อ๋องหยงรับราชการกับราชวงศ์จิ้นในฐานะขุนพลและเข้าร่วมในการพิชิตง่อก๊กซึ่งเป็นรัฐอริของราชวงศ์จิ้นในปี ค.ศ. 280 ระหว่างการรบ อ๋องหยงนำกำลังพลของตนไปไกลถึงบู๊เฉียง (武昌 อู่ชาง; ปัจจุบันคือนครเอ้อโจว มณฑลหูเป่ย์) จากนั้นอ๋องหยงจึงสมทบกับกำลังพลขององโยยและเคลื่อนพลไปยังเกี๋ยนเงียบ (建業 เจี้ยนเย่) นครหลวงของง่อก๊ก
ครอบครัว
[แก้]- ปู่: หวาง สฺยง (王雄) ข้าหลวงมณฑลของมณฑลอิวจิ๋ว (幽州刺史 โยวโจวชื่อฉื่อ) ของวุยก๊ก
- บิดา: หวาง หุน (王渾)[b] ข้าหลวงมณฑลของมณฑลเลียงจิ๋ว (凉州刺史 เหลียงโจวชื่อฉื่อ)
ดูเพิ่ม
[แก้]หมายเหตุ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ ([永兴二年]六月甲子，侍中、司徒、安丰侯王戎薨。) จิ้นชู เล่มที่ 4.
- ↑ ("พระเจ้าสุมาเอี๋ยนแจ้งในหนังสือดังนั้น ก็ตั้งให้เตาอี้เปนที่ไตโต๋ก๊กคุมทหารสิบหมื่น เปนแม่ทัพยกออกมาเมืองกังเหลงแลให้ตีเอาเมืองกังตั๋ง แล้วให้สุมาเตี้ยมเจ้าเมืองหลงเสียคุมทหารห้าหมื่นยกไปทางอิต๋ง ให้อองหุยคุมทหารห้าหมื่นยกไปทางอัวกั๋ง ให้อ๋องหยงคุมทหารห้าหมื่นยกไปทางบูเฉียง ให้ห่อหุนถือพลทหารห้าหมื่นยกไปทางแฮเค้ากำหนดให้อยู่ในบังคับบัญชาเตาอี้สิ้นทุกหมวดทุกกอง จึงเกณฑ์ให้องโยยกับตงปีนคุมเรือสำหรับจะข้ามส่งทแกล้วทหารทั้งปวง") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๗". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 22, 2024.
บรรณานุกรม
[แก้]- ฝาง เสฺวียนหลิง (บก.) (648). จิ้นชู.