อีริค คริสตอฟเฟอร์เซนแห่งเดนมาร์ก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อีริค คริสตอฟเฟอร์เซน
ยุวกษัตริย์แห่งเดนมาร์ก
ครองราชย์1321 – 1326
1329 – 1332
ราชาภิเษก15 สิงหาคม ค.ศ. 1324
พระราชสมภพราวค.ศ. 1307
สวรรคตค.ศ. 1331/1332 (ราว 25 ปี)
คีล
ฝังพระศพโบสถ์ซอรือ; หลังจากนั้น โบสถ์นักบุญเบ็นท์, ริงสเต็ด, เดนมาร์ก
คู่อภิเษกเอลิซาเบธแห่งฮ็อลชไตน์-เรนส์บวร์ค
พระนามเต็ม
อีริค คริสตอฟเฟอร์เซน แอสตริดเซน
ราชวงศ์แอสตริดเซน
พระราชบิดาพระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก
พระราชมารดายูเฟเมียแห่งพอเมอเรเนีย
ศาสนาโรมันคาทอลิก
ธรรมเนียมพระยศของ
พระเจ้าอีริค คริสตอฟเฟอร์เซน
ตราประจำพระอิสริยยศ
การทูลHans Majestæt
(ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท)
การแทนตนข้าพระพุทธเจ้า
การขานรับDeres Majestæt
(พระพุทธเจ้าข้า/เพคะ)

อีริค คริสตอฟเฟอร์เซนแห่งเดนมาร์ก (ราวค.ศ. 1307 - ราวค.ศ. 1332) (เดนมาร์ก: Erik Christoffersen) ทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์รองแห่งเดนมาร์ก หรือยุวพระมหากษัตริย์ตั้งแต่ปีค.ศ. 1321 จนกระทั่งสวรรคต โดยเป็นพระประมุขร่วมกับพระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก พระราชบิดา ทรงเป็นสมาชิกราชวงศ์แอสตริดเซน พระองค์มักถูกเรียกว่า "อีริค พระมหากษัตริย์ที่ถูกเลือก"[1]

เจ้าชายอีริคเป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ในกษัตริย์คริสตอฟเฟอร์ที่ 2 และยูเฟเมียแห่งพอเมอเรเนีย ในปีค.ศ. 1321 พระองค์ทรงได้รับเลือกให้ครองราชบัลลังก์เคียงคู่พระราชบิดาในฐานะยุวพระมหากษัตริย์ หรือ กษัตริย์พระองค์รอง และประกอบพิธีอย่างเป็นทางการในวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1324[2] ในปีค.ศ. 1325 พระราชบิดาทรงมีพระบัญชาให้พระองค์ยกกองทัพไปหยุดยั้งเหล่าเคานท์แห่งฮ็อลชไตน์และกลุ่มพันธมิตร แต่พระองค์ทรงถูกทหารทอดทิ้งและถูกจับกุมคุมขังในปราสาทฮาเดอร์สเลฟ พระราชบิดาของพระองค์ทรงถูกบีบให้สละราชบัลลังก์และถูกเนรเทศ ในขณะที่ดยุกวัลเดมาร์แห่งจัตแลนด์ใต้วัย 12 ปีได้ถูกเลือกให้ครองราชบัลลังก์เดนมาร์ก ภายใต้การสำเร็จราชการของเกอร์ฮาร์ดที่ 3 เคานท์แห่งฮ็อลชไตน์-เรนส์บวร์ค[3] หลังจากเกิดความโกลาหลในการปกครอง "สาธารณรัฐขุนนาง"ในเดนมาร์ก กษัตริย์คริสตอฟเฟอร์ได้ถูกฟื้นฟูราชบัลลังก์อีกครั้งในฐานะกษัตริย์หุ่นเชิดในปีค.ศ. 1329 ด้วยความช่วยเหลือของอนุชาต่างบิดาคือ โยฮันน์ที่ 3 เคานท์แห่งฮ็อลชไตน์-ปลอน ยุวกษัตริย์อีริคได้รับการปล่อยพระองค์ในปีค.ศ. 1330 โดยมีเงื่อนไขว่าพระองค์ต้องเสกสมรสกับเอลิซาเบธแห่งฮ็อลชไตน์-เรนส์บวร์ค ดัชเชสม่ายแห่งซัคเซิน-เลาเอินบวร์ค และเป็นน้องสาวของเคานท์เกอร์ฮาร์ดที่ 3 ศัตรูของพระราชบิดา การเสกสมรสครั้งนี้ไม่มีพระโอรสธิดาด้วยกัน[4] การเสกสมรสถูกบอกล้างในปีถัดมา สงครามจึงเกิดขึ้นอีกครั้งระหว่างพระราชบิดาที่ร่วมกับเคานท์โยฮันน์ และต้องทำสงครามกับเคานท์เกอร์ฮาร์ด[5]

ยุวกษัตริย์อีริคสวรรคตก่อนพระราชบิดา พระองค์ร่วมต่อสู้ในสงครามที่พระราชบิดาทรงแตกหักกับแคว้นฮ็อลชไตน์ ในวันที่ 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1330 ยุวกษัตริย์อีริคพ่ายแพ้ในสงครามที่ดันเนอวีร์เกอ แต่พระองค์ได้หลบหนีไปยังคีลได้ ที่ซึ่งสุดท้ายพระองค์สวรรคตด้วยพระอาการบาดเจ็บจากการสู้รบ ในไม่กี่เดือนถัดมา ในช่วงปลายปีค.ศ. 1331 หรือ ต้นปีค.ศ. 1332[6] พระบรมศพของยุวกษัตริย์อีริคถูกฝังที่โบสถ์ซอรือ หลังจากนั้นมีการย้ายไปฝังที่โบสถ์นักบุญเบ็นท์ ในริงสเต็ด พระราชบิดาของพระองค์สวรรคตในปีเดียวกัน เดนมาร์กถูกยกเลิกการเป็นราชอาณาจักรอย่างเป็นทางการ และตลอดเวลาแปดปีถัดมาประเทศถูกปกครองด้วยผู้รับจำนองที่ดินหลายรายซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของทหารชาวเยอรมัน ในเวลาต่อมาพระอนุชาของพระองค์ได้ยึดเดนมาร์กคืนมาได้จากพวกฮ็อลชไตน์และครองราชย์เป็น พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์ก

อ้างอิง[แก้]


ก่อนหน้า อีริค คริสตอฟเฟอร์เซนแห่งเดนมาร์ก ถัดไป
พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 2
พระมหากษัตริย์แต่เพียงผู้เดียว

(ยุว)พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก
ร่วมกับ
พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 2

(ค.ศ. 1321 - ค.ศ. 1326)
พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 3
พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 3
(ยุว)พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก
ร่วมกับ
พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 2

(ค.ศ. 1329 - ค.ศ. 1332)
พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 2
พระมหากษัตริย์แต่เพียงผู้เดียว