อินูลิน
| อินูลิน | |
|---|---|
| |
| คุณสมบัติ | |
| สูตรเคมี | C6nH10n+2O5n+1 |
| มวลต่อหนึ่งโมล | Polymer; depends on n |
| หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa | |
| สถานีย่อย:เคมี | |
อินูลิน (อังกฤษ: Inulin)หรือฟรักโทแซน (Fructosan) เป็นแป้งที่พบในหัวหรือรากพืชบางชนิด[1] ละลายในน้ำอุ่นได้ดี จัดเป็นเส้นใยที่เรียกว่าฟรุกแทน (fructan) เป็นพอลิเมอร์ของน้ำตาลฟรุคโตสที่เชื่อมต่อกันเป็นเส้นตรงที่ตำแหน่งบีตา 2, 1 (β - 2, 1 linked polyfructan) มีปลายด้านหนึ่งคือกลูโคสที่เชื่อมต่อกับฟรุกโตสในลักษณะการเชื่อมของซูโครส โดยพบเป็นคาร์โบไฮเดรต โครงสร้างหลักไม่มีพันธะที่เป็นองค์ประกอบของวงแหวน มีน้ำตาลประกอบเข้าด้วยกันมากกว่า 10 โมเลกุล [2]
ค้นพบอินูลินครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2361 โดยสกัดออกมาจากต้น Inula helenium อินูลินพบได้ในพืชหลายชนิด ส่วนมากพบในส่วนของหัวหรือรากสะสมอาหาร เช่น กระเทียมต้น หอม กระเทียม กะหล่ำปลี ทิวลิป หน่อไม้ฝรั่ง[2] รักเร่ (Dahlia) และชีคโอะริ (Chicory)[3]และพบมากในหัวแก่นตะวัน และชีคโอะริ โดยประเทศในเขตหนาวจะใช้ชิกอรีกับแก่นตะวันในการผลิตอินูลินเชิงอุตสาหกรรม [2]โดยพืชที่สะสมอินูลินจะไม่สะสมอาหารในรูปของแป้ง
สารอินูลินช่วยให้แบคทีเรียที่มีประโยชน์ในลำไส้เพิ่มจำนวนมากขึ้น และยับยั้งการเพิ่มจำนวนของแบคทีเรียสาเหตุโรคท้องร่วง ใช้เป็นสารทดแทนไขมันในครีม เนยแข็ง และไอศกรีม เพิ่มใยอาหารในผลิตภัณฑ์นม เป็นสารที่ให้ความหวานแต่ไม่ให้พลังงาน[4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Roberfroid M (2005). "Introducing inulin-type fructans". Br J Nutr. 93 Suppl 1: S13–25. PMID 15877886.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 นิมิต วรสูต และ สนั่น จอกลอย. 2549. อินนูลิน: สาระสำคัญสำหรับสุขภาพในแก่นตะวัน. แก่นเกษตร. 34 (2): 85 - 91
- ↑ Selvakumar and Pandey, 1999
- ↑ สนั่น จอกลอย วีรยา ลาดบัวขาว รัชนก มีแก้ว. แก่นตะวัน: พืชชนิดใหม่ใช้เป็นพลังงานทดแทน. แก่นเกษตร. 34 (2): 104 - 111
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
บทความเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:วิทยาศาสตร์ |