อำเภอหาดสำราญ
อำเภอหาดสำราญ | |
|---|---|
| การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
| • อักษรโรมัน | Amphoe Hat Samran |
| คำขวัญ: แตงโมรสหวาน ตระการตาอาหารทะเล เสน่ห์หาดทรายนิล | |
 แผนที่จังหวัดตรัง เน้นอำเภอหาดสำราญ | |
| พิกัด: 7°14′24″N 99°34′36″E / 7.24000°N 99.57667°E | |
| ประเทศ |  ไทย |
| จังหวัด | ตรัง |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 224.0 ตร.กม. (86.5 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2564) | |
| • ทั้งหมด | 16,881 คน |
| • ความหนาแน่น | 75.36 คน/ตร.กม. (195.2 คน/ตร.ไมล์) |
| รหัสไปรษณีย์ | 92120 |
| รหัสภูมิศาสตร์ | 9210 |
| ที่ตั้งที่ว่าการ | ที่ว่าการอำเภอหาดสำราญ หมู่ที่ 9 ถนนบ้านนา-หาดสำราญ ตำบลหาดสำราญ อำเภอหาดสำราญ จังหวัดตรัง 92120 |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย | |
หาดสำราญ เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดตรัง
ที่ตั้งและอาณาเขต[แก้]
อำเภอหาดสำราญตั้งอยู่ทางทิศใต้ของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอกันตังและอำเภอปะเหลียน
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอปะเหลียน
- ทิศใต้ ติดต่อกับทะเลอันดามัน
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับทะเลอันดามัน
ประวัติ[แก้]
ท้องที่อำเภอหาดสำราญเดิมเป็นส่วนหนึ่งของตำบลตะเสะ ตำบลปากปรน (ปัจจุบันเปลี่ยนแปลงชื่อเป็นตำบลหาดสำราญ) และตำบลบ้านนา[1] อำเภอปะเหลียน ซึ่งตั้งเป็นตำบลตั้งแต่ พ.ศ. 2450 และตั้งตำบลบ้าหวีขึ้นในวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2490 โดยแยกบางหมู่บ้านออกมาจากการปกครองของตำบลบ้านนา[2] จึงทำให้บริเวณนี้มีทั้งหมด 3 ตำบล ได้แก่ ตำบลหาดสำราญ ตำบลตะเสะ และตำบลบ้าหวี
ในปี พ.ศ. 2536 ราษฎรในพื้นที่ได้ยื่นเรื่องราวต่อราชการ ขอให้ตั้งกิ่งอำเภอขึ้นที่ตำบลหาดสำราญ โดยกระทรวงมหาดไทยได้พิจารณาเห็นว่าราษฎรทั้งสามตำบล ได้แก่ ตำบลบ้าหวี ตำบลตะเสะ และตำบลหาดสำราญ เป็นตำบลที่อยู่ไกลท้องที่ทุรกันดาร และห่างไกลจากตัวอำเภอ เจ้าหน้าที่มีโอกาสตรวจเยี่ยมเยือนดูแลทุกข์สุขของราษฎรน้อยมาก เพราะทางคมนาคมไม่สะดวก ซึ่งอาจเป็นการเสียหายในด้านการปกครอง ประกอบกับหมู่บ้านดังกล่าวมีโอกาสที่จะเจริญในอนาคต เพราะราษฎรอาศัยอยู่กันหนาแน่นมาก และมีพื้นที่ทำมาหากินได้ โดยเฉพาะมีทรัพยากรทางธรรมชาติ พอที่จะยกระดับการครองชีพของราษฎรทั้งสามตำบลดังกล่าวนี้ให้ดียิ่งขึ้น จึงแนะนำประชุมชี้แจงร่วมกับทางอำเภอปะเหลียนรายงานต่อกระทรวงมหาดไทย ขอจัดตั้งที่ว่าการกิ่งอำเภอขึ้น และเมื่อวันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2537 จึงแยกออกมาเป็น กิ่งอำเภอหาดสำราญ โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 30 เมษายน ปีเดียวกัน[3] ที่มาของชื่อมาจากหาดสำราญ ชายหาดที่มีต้นสนหนาแน่นและสามารถมองเห็นเกาะเล็กใหญ่ต่าง ๆ มีลมพัดตลอดวันเหมาะสำหรับเป็นที่ตากอากาศ
ต่อมาในวันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2550 ได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็น อำเภอหาดสำราญ โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 8 กันยายน ปีเดียวกัน[4] เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการบริหารงานของหน่วยบริหารราชการส่วนภูมิภาค และถือเป็นโครงการเฉลิมพระเกียรติเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 80 พรรษา 5 ธันวาคม พ.ศ. 2550 และกลายเป็นอำเภอลำดับที่ 10 ของจังหวัดตรัง
การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]
การปกครองส่วนภูมิภาค[แก้]
อำเภอหาดสำราญแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 3 ตำบล 22 หมู่บ้าน ได้แก่
| 1. | หาดสำราญ | (Hat Samran) | 12 หมู่บ้าน | |||||
| 2. | บ้าหวี | (Ba Wi) | 4 หมู่บ้าน | |||||
| 3. | ตะเสะ | (Tase) | 6 หมู่บ้าน |
การปกครองส่วนท้องถิ่น[แก้]
ท้องที่อำเภอหาดสำราญประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 3 แห่ง ได้แก่
- องค์การบริหารส่วนตำบลหาดสำราญ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลหาดสำราญทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลบ้าหวี ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้าหวีทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลตะเสะ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลตะเสะทั้งตำบล
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง ใช้พระราชบัญญัติประถมศึกษา พ.ศ. ๒๔๖๔ [ในท้องที่มณฑลภูเก็ต]" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 38 (0 ง): 519–530. วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2464
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งตำบลในจังหวัดต่าง ๆ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 64 (46 ง): 2507–2533. วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2490
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งเขตท้องที่อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง ตั้งเป็นกิ่งอำเภอหาดสำราญ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 111 (42 ง): 29. วันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2537
- ↑ "พระราชกฤษฎีกาตั้งอำเภอฆ้องชัย...และอำเภอเหล่าเสือโก้ก พ.ศ. ๒๕๕๐" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 124 (46 ก): 14–21. วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2550
| อำเภอ |  | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||
| ภูมิศาสตร์ | |||||||||
| เศรษฐกิจ |
| ||||||||
| สังคม |
| ||||||||
 |
บทความเกี่ยวกับเขตการปกครองของประเทศไทยนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ประเทศไทย |