อำเภอสวายเจก
อำเภอสวายเจก ស្រុកស្វាយចេក | |
|---|---|
 แผนที่แสดงที่ตั้งของอำเภอภายในจังหวัดบันเตียเมียนเจย | |
  อำเภอสวายเจก ที่ตั้งในประเทศกัมพูชา | |
| พิกัด: 13°40′N 103°0′E / 13.667°N 103.000°E | |
| ประเทศ |  กัมพูชา |
| จังหวัด | บันทายมีชัย |
| ตำบล | 8 |
| หมู่บ้าน | 63 |
| การปกครอง | |
| • អភិបាល | លឿង សុភក្តិ |
| ประชากร (2551) | |
| • ทั้งหมด | 55,596 คน |
| เขตเวลา | +7 |
| Geocode | 0108 |
สวายเจก (เขมร: ស្វាយចេក, แปลว่า กล้วยสีม่วง) เป็นอำเภอทางตอนเหนือของจังหวัดบันทายมีชัย ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศกัมพูชา เมืองหลักของอำเภอนี้คือเมืองสวายเจก ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากเมืองหลักของเทศบาลศรีโสภณไปทางเหนือประมาณ 22 กิโลเมตรทางถนน อำเภอนี้มีอาณาเขตติดต่อกับประเทศไทยทางทิศตะวันตก ไม่มีทางหลวงแผ่นดินสายใดวิ่งผ่านอำเภอนี้ แต่ถนนหมายเลข 56 จากเมืองศรีโสภณไปยังเมืองสำโรงในจังหวัดอุดรมีชัยตัดผ่านอำเภอนี้จากเหนือจรดใต้[1]
สามารถเดินทางไปยังอำเภอนี้ได้ง่ายทางถนนจากศรีโสภณ (22 กิโลเมตร) เมืองพระตะบอง (90 กิโลเมตร) และเมืองเสียมราฐ (124 กิโลเมตร) อำเภอสวายเจกเป็นหนึ่งในอำเภอที่เล็กที่สุดในจังหวัดบันทายมีชัย และยังมีประชากรน้อยที่สุด รองจากอำเภอมาลัยและอำเภอพนมศก ครึ่งตะวันตกของอำเภอที่ติดกับประเทศไทยส่วนใหญ่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ ไม่มีจุดผ่านแดนอย่างเป็นทางการในอำเภอนี้ แต่มีถนนเส้นหนึ่งเริ่มต้นที่บริเวณเมืองพนมศกและข้ามอำเภอนี้ไปสิ้นสุดที่ชายแดนไทย ถนนเล็ก ๆ จำนวนมากยังวิ่งไปจนถึงชายแดนไทยในฝั่งตะวันตกของอำเภอ[2]
แผนเค 5
[แก้]พื้นที่ทางตะวันตกของอำเภอสวายเช็กเป็นส่วนหนึ่งของแผนเค 5 ที่มีทุ่นระเบิดจำนวนมาก ซึ่งตั้งอยู่ภายในพรมแดนกัมพูชากับประเทศไทย[3] สนามทุ่นระเบิดเค 5 มีความยาว 700 กิโลเมตร และกว้าง 400–500 เมตร มันวิ่งไปตามชายแดนไทย-กัมพูชา[4]
ที่ตั้ง
[แก้]อำเภอสวายเจก ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของจังหวัด และมีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดสระแก้ว ประเทศไทย หากอ่านจากทางเหนือตามเข็มนาฬิกา เมืองสวายเช็กมีอาณาเขตติดกับอำเภอถมอปวกทางทิศเหนือ อาณาเขตทางตะวันออกของอำเภอมีอาณาเขตติดกับอำเภอพนมศกในทางตะวันออกเฉียงเหนือ และอำเภอพระเนตรพระในทางตะวันออกเฉียงใต้ ทางใต้ของอำเภอมีอาณาเขตติดต่อกับศรีโสภณ และอำเภอโอ-จเริว อาณาเขตด้านตะวันตกของอำเภอติดต่อกับอำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว ประเทศไทย[5]
การปกครอง
[แก้]นายอำเภอสวายเจกรายงานต่อผู้ว่าราชการจังหวัดบันทายมีชัย ตารางต่อไปนี้แสดงหมู่บ้านในอำเภอสวายเช็กจำแนกตามตำบล
| ตำบล (คุ้ม) | หมู่บ้าน (ภูมิ) |
|---|---|
| Phkoam | Phkoam, Yeang Vien, Yeang, Ampil, Ou, Prasat Vien, Ta Duol, Svay Sa, Mau, Thma Koul, Ta Kul |
| Roluos | Baek Chan Thmei, Khvav Kaeut, Stueng, Ta Ong Kaeut, Slaeng, Roluos, Ta Sman |
| Sarongk | Pheas Tboung, Pheas Cheung, Chrung, Phlas Kang, Kouk Phlu, Kantrong |
| Sla Kram | Sla Kram, Kakaoh, Kamnab, Toap Siem, Khlaeng Poar Akphivoat, Prasat, Kouk Ampil, khlaeng Poar |
| สวายเจก | Kouk Khvav, Ponsay Cheung, Kloeng, Baek Chan Chas, Ponsay Tboung, Roka Thmei, Ta Ong Lech, Slaeng, Thmei, Khvav Lech, Samraong, Chamkar Kor, Damnak Kokos, Lboek Svay |
| Ta Baen | Kouk Ta Aek, Ou Veaeng, Ta Baen, Kouk Roka, Ou Veaeng Tboung |
| Ta Phou | Ta Phou, Pongro, Ta Srei, Prech Kei, Kouk Kei, Khmoas, Thmei, Baray, Phchoek, Prech Tboung, Bantoat Baoh |
| Treas | Thmei, Chaeng, Doun Nouy, Prei, Ponley Chas, Treas, Ampil Prong, Ou Kakaoh, Ta Voek |
ประชากร
[แก้]อำเภอนี้แบ่งย่อยออกเป็น 8 ตำบล (คุ้ม) และ 63 หมู่บ้าน (ภูมิ)[6] จากสำมะโนประชากร พ.ศ. 2541 พบว่าประชากรของอำเภอนี้มีทั้งหมด 47,960 คน ใน 10,079 ครัวเรือน ในปี พ.ศ. 2541 ประชากรดังกล่าวประกอบด้วยชาย 23,491 คน (ร้อยละ 49.0) และหญิง 24,469 คน (ร้อยละ 51.0) อำเภอสวายเช็กมีประชากรไม่ถึง 50,000 คน ซึ่งถือเป็นอำเภอหนึ่งที่มีประชากรน้อยที่สุดในจังหวัดบันทายมีชัย มีเพียงอำเภอมาลัยและอำเภอพนมศกเท่านั้นที่มีขนาดเล็ก ขนาดครัวเรือนโดยเฉลี่ยในสวายเช็กคือ 4.8 คนต่อครัวเรือน ซึ่งเล็กกว่าค่าเฉลี่ยในพื้นที่ชนบทของกัมพูชาเล็กน้อย (5.2 คน) อัตราส่วนทางเพศในเขตนี้คือร้อยละ 96.0 โดยมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายเล็กน้อย[7]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Total Road Atlas of Cambodia 2006 (3rd ed.). Total Cambodge. 2006. p. 32.
- ↑ Cambodia Road Network (Version 03-00 ed.). Ministry of Public Works and Transport. 2001.
- ↑ "International Programs: Cambodia" (PDF). Austcare. January 2009. p. 2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-10-13. สืบค้นเมื่อ 2009-03-27.
- ↑ Thomas, Kate (27 June 2006). "Former child soldier digs up mines he helped lay". The Independent. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 3, 2008. สืบค้นเมื่อ 2009-03-27.
- ↑ "Banteay Meanchey Provincial Resources". Ministry of Commerce. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 5, 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-02-15.
- ↑ "Banteay Meanchey Administration". Royal Government of Cambodia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-24. สืบค้นเมื่อ 2009-01-22.
- ↑ General Population Census of Cambodia, 1998: Village Gazetteer. National Institute of Statistics. February 2000. pp. 1–15.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]เมืองหลัก: ศรีโสภณ | ||
| อำเภอ |  | |
| คมนาคม |
| |
| หัวข้อที่เกี่ยวข้อง | ||