อำเภอพังโคน
อำเภอพังโคน | |
|---|---|
| การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
| • อักษรโรมัน | Amphoe Phang Khon |
ถนนนิตโยในเขตเทศบาลตำบลพังโคน | |
| คำขวัญ: เจดีย์หลวงปู่คำ วัฒนธรรมเซิ้งผีโขน พังโคนเมืองไก่ย่าง เขื่อนกว้างลำน้ำอูน ถิ่นสมบูรณ์จำปาชนบท ดั่งปรากฎช้างงามนามพังโคน | |
แผนที่จังหวัดสกลนคร เน้นอำเภอพังโคน | |
| พิกัด: 17°23′33″N 103°42′34″E / 17.39250°N 103.70944°E | |
| ประเทศ | |
| จังหวัด | สกลนคร |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 383.8 ตร.กม. (148.2 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2567) | |
| • ทั้งหมด | 45,653 คน |
| • ความหนาแน่น | 118.95 คน/ตร.กม. (308.1 คน/ตร.ไมล์) |
| รหัสไปรษณีย์ | 47160 |
| รหัสภูมิศาสตร์ | 4705 |
| ที่ตั้งที่ว่าการ | ที่ว่าการอำเภอพังโคน ตำบลพังโคน อำเภอพังโคน จังหวัดสกลนคร 47160 |
พังโคน เป็นอำเภอในจังหวัดสกลนคร เดิมเป็นพื้นที่ของอำเภอพรรณานิคม
ที่ตั้งและอาณาเขต
[แก้]อำเภอพังโคน มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอวานรนิวาส
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอพรรณานิคม
- ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอพรรณานิคมและอำเภอวาริชภูมิ
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอสว่างแดนดิน
ประวัติ
[แก้]พังโคน เดิมเป็นหมู่บ้านในตำบลม่วงไข่ อำเภอพรรณานิคม ต่อมาราชการสร้างทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 22 สายอุดรธานี–นครพนม ได้ตัดผ่านศูนย์กลางบ้านดอนพังโคน ประชาชนสร้างชุมชนตามแนวสองข้างทาง มีการพัฒนาพื้นที่ขึ้นเป็นสุขาภิบาลพังโคน[1] นายโบแดง จันตะเสน ผู้ว่าราชการจังหวัดสกลนครจึงได้แยกตำบลแร่ ตำบลม่วงไข่ ตำบลไฮหย่อง ได้เริ่มเปิดใช้ที่ว่าการกิ่งอำเภอวันที่ 20 มีนาคม มีพ่อค้าประชาชนร่วมบริจาคเงินซื้อที่ดินจำนวน 35 ไร่และตั้งเป็น กิ่งอำเภอพังโคน[2] ในวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2511
ระยะเวลา 3 ปี 244 วัน กิ่งอำเภอได้ยกฐานะเป็น อำเภอพังโคน[3] เมื่ออำเภอ,สุขาภิบาล,สถานีตำรวจ ที่ทำการไปรษณีย์[4] และศูนย์ราชการอื่นมีชื่อไม่ตรงกับตำบลที่ตั้ง จึงแยกตำบลม่วงไข่ จัดตั้งเป็นตำบลพังโคน[5] ก่อนที่จะแยกตำบลไฮหย่อง ตั้งเป็นตำบลต้นผึ้ง[6] เป็นตำบลลำดับสุดท้ายของทางอำเภอ จนถึงปัจจุบัน
การแบ่งเขตการปกครอง
[แก้]การปกครองส่วนภูมิภาค
[แก้]อำเภอพังโคนแบ่งพื้นที่การปกครองออกเป็น 5 ตำบล 70 หมู่บ้าน
| 1. | พังโคน | (Phang Khon) | 13 หมู่บ้าน | |||
| 2. | ม่วงไข่ | (Muang Khai) | 11 หมู่บ้าน | |||
| 3. | แร่ | (Rae) | 14 หมู่บ้าน | |||
| 4. | ไฮหย่อง | (Hai Yong) | 18 หมู่บ้าน | |||
| 5. | ต้นผึ้ง | (Ton Phueng) | 13 หมู่บ้าน |
การปกครองส่วนท้องถิ่น
[แก้]ท้องที่อำเภอพังโคนประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 6 แห่ง ได้แก่
- เทศบาลตำบลพังโคน ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของตำบลพังโคน
- เทศบาลตำบลไฮหย่อง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลไฮหย่องทั้งตำบล
- เทศบาลตำบลพังโคนศรีจำปา ครอบคลุมพื้นที่ตำบลพังโคน (เฉพาะนอกเขตเทศบาลตำบลพังโคน)
- เทศบาลตำบลแร่ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลแร่ทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลม่วงไข่ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลม่วงไข่ทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลต้นผึ้ง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลต้นผึ้งทั้งตำบล
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง จัดตั้งสุขาภิบาลพังโคน จังหวัดสกลนคร" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 79 (56 ง): 1409–1410. วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2505
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งท้องที่ตั้งเป็นกิ่งอำเภอ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 85 (25 ง): 835. วันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2511
- ↑ "พระราชกฤษฎีกาตั้งอำเภอปลาปาก อำเภอเชียงกลาง อำเภอปากชม อำเภอบ้านม่วง อำเภอพังโคน อำเภอดอนสัก อำเภอพนม อำเภอเวียงสระ อำเภอสังคม และอำเภอหัวตะพาน พ.ศ. ๒๕๑๔" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 88 (123 ก): 745–748. สืบค้นเมื่อ 2022-05-24. วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2514
- ↑ "ประกาศกระทรวงคมนาคม เรื่อง เปิดที่ทำการไปรษณีย์โทรเลขพังโคนและคำชะอี" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 86 (69 ง): 2306. วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2512
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งและเปลี่นแปลงเขตตำบลในท้องที่อำเภอกุดบาก และอำเภอพังโคน จังหวัดสกลนคร" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 90 (106 ง): 2452–2457. วันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2516
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งและเปลี่ยนแปลงเขตตำบลในท้องที่อำเภอเมืองสกลนคร อำเภอวานรนิวาส อำเภอพังโคน และอำเภอบ้านม่วง จังหวัดสกลนคร" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 92 (196 ง): 2344–2356. วันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2518