อำเภอพนมศก
อำเภอพนมศก ស្រុកភ្នំស្រុក | |
|---|---|
 นกกระเรียนไทย | |
 แผนที่แสดงที่ตั้งของอำเภอภายในจังหวัดบันทายมีชัย | |
  อำเภอพนมศก ที่ตั้งในประเทศกัมพูชา | |
| พิกัด: 13°47′N 103°10′E / 13.783°N 103.167°E | |
| ประเทศ |  กัมพูชา |
| จังหวัด | บันทายมีชัย |
| ตำบล | 6 |
| หมู่บ้าน | 55 |
| การปกครอง | |
| • นายอำเภอ | Mr. Kim Chhoung |
| ประชากร (2551) | |
| • ทั้งหมด | 46,395 คน |
| เขตเวลา | +7 |
| Geocode | 0103 |
พนมศก หรือ ภนุมซรก (เขมร: ភ្នំស្រុក, ภนํสฺรุก; แปลว่า เมืองภูเขา) เป็นอำเภอทางทิศตะวันออกของจังหวัดบันทายมีชัย ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศกัมพูชา เมืองหลักของอำเภอนี้คือเมืองพนมศก ตั้งอยู่ห่างจากศรีโสภณ ซึ่งเป็นเมืองหลัก ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ 52 กิโลเมตรทางถนน อำเภอพนมศกเป็นอำเภอที่อยู่ทางตะวันออกสุดของจังหวัดบันทายมีชัย อำเภอนี้มีอาณาเขตติดกับจังหวัดเสียมราฐและจังหวัดอุดรมีชัยทางทิศตะวันออก ไม่มีถนนสายหลักภายในอำเภอนี้และค่อนข้างเงียบสงบ[1]
สามารถเข้าสู่อำเภอนี้ได้โดยทางถนนจากเมืองศรีโสภณ (52 กิโลเมตร) หรือเมืองเสียมราฐ (70 กิโลเมตร) แม้ว่าจะไม่มีถนนสายหลัก แต่ก็มีถนนสายรองจำนวนมากที่วิ่งผ่านจากใจกลางเมืองไปยังอำเภอใกล้เคียง ได้แก่ อำเภอกระลัญ, อำเภอจงกาล, อำเภอสวายเจก และอำเภอพระเนตรพระ อำเภอนี้ครอบคลุมพื้นที่ชุ่มน้ำที่สำคัญและอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่สมัยกัมพูชาประชาธิปไตยที่ชื่อว่า อ่างตรอเปียงทมอ (Ang Trapaing Thmor) เนื่องจากพื้นที่ห่างไกลที่ค่อนข้างโดดเดี่ยว พื้นที่ชุ่มน้ำเหล่านี้จึงเป็นที่อยู่อาศัยของสายพันธุ์นกหายากและใกล้สูญพันธุ์จำนวนมาก และพื้นที่ 10,000 เฮกตาร์ภายในอำเภอนี้ได้รับการประกาศให้เป็นเขตอนุรักษ์ธรรมชาติเพื่อการอนุรักษ์สายพันธุ์นกเหล่านี้[2]
อ่างตรอเปียงทมอ
[แก้]เขตรักษาพันธุ์นกกระเรียนอ่างตรอเปียงทมอ (Ang Trapaing Thmor Crane Sanctuary) ตั้งอยู่ใจกลางอำเภอ เป็นเขตคุ้มครองที่ได้รับการประกาศเป็นราชกิจจานุเบกษาเมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2542 เขตรักษาพันธุ์ครอบคลุมพื้นที่ 10,250 เฮกตาร์ และตั้งอยู่ที่ละติจูด 13° 52' 7" เหนือ, 103° 18' 4" ตะวันออก[3] เขตสงวนแห่งนี้ถูกกำหนดไว้เพื่อปกป้องนกกระเรียนไทยตะวันออกที่หายาก (Grus antigone sharpii) ก่อนที่จะมีการค้นพบนกกะเรียนที่ตระเพลทะมา เชื่อกันว่ามีนกชนิดนี้เหลืออยู่ไม่ถึง 1,000 ตัวทั่วโลก[4]
ที่ตั้ง
[แก้]อำเภอพนมศกตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของจังหวัดและมีอาณาเขตติดกับจังหวัดเสียมราฐและจังหวัดอุดรมีชัย หากมองจากทางเหนือตามเข็มนาฬิกา อำเภอพนมศกจะมีอาณาเขตติดกับอำเภอบ็อนเตียย์อ็อมปึลและอำเภอจงกาลของจังหวัดอุดรมีชัยไปทางเหนือ อาณาเขตด้านตะวันออกของอำเภอมีอาณาเขตติดกับอำเภอเสร็ยสนำและอำเภอกระลัญของจังหวัดเสียมราฐ แม่น้ำสะเร็งยังเป็นส่วนหนึ่งของเขตแดนอำเภอทางทิศตะวันออกด้วย ทางใต้ของอำเภอนี้มีอาณาเขตติดต่อกับอำเภอพระเนตรพระ จังหวัดบันทายมีชัย ชายแดนด้านตะวันตกของอำเภอนี้ติดต่อกับอำเภอสวายเจกและอำเภอถมอปวกของจังหวัดบันทายมีชัย[5]
การปกครอง
[แก้]นาย ยิม สัมนัง เป็นนายอำเภอพนมศก[6] เขารายงานต่อนายอัม เรียตรีย์ ผู้ว่าราชการจังหวัดบันทายมีชัย ตารางต่อไปนี้แสดงหมู่บ้านในอำเภอพนมศกจำแนกตามตำบล
| ตำบล (คุ้ม) | หมู่บ้าน (ภูมิ) |
|---|---|
| Nam Tau | Rongvean, Thmei Khang Tboung, Thmei Khang Cheung, Kouk Yeang, Kouk Chas, Chrab, Kantuot, Nam Tau, Pongro, Samraong, Khnang, Thnong Khang Tboung, Thnong Khang Cheung, Slaeng, Ta Kong, Yeang Otdam, Ampel Kaong, Kung Seim |
| Poy Char | Paoy Snuol, Paoy Char, Trapeang Thma Tboung, Trapeang Thma Cheung, Trapeang Thma Kandal, Paoy Ta Ong, Sambuor, Pongro |
| Phnum Dei | Phnom Dei, Ponley, Kouk Seh, Thnal Dach, Bos Sbov, Trapeang Prei, Kamping Puoy, Spean Kmeng, Trang, Khchay |
| Ponley | Ta Vong, Ponley, Svay Sa, Svay Khmau, Kouk Ta Sokh, Pou Roam Bon |
| Spean Sraeng | Rouk, Mukh Chhneang, Spean, Kouk Char, Kandaol, Pongro |
| Srah Chik | Moat Srah, Srah Chhuk Khang Lech, Srah Chik, Kouk Kraol, Kouk Rumchek, Kouk Ta Reach, Kandal Khang Lech, Kandal Khang Kaeut, Srah Chhuk Khang Kaeut |
ประชากร
[แก้]อำเภอนี้แบ่งย่อยออกเป็น 6 ตำบล (คุ้ม) และ 55 หมู่บ้าน (ภูมิ)[7] จากสำมะโนประชากร พ.ศ. 2541 พบว่าประชากรของอำเภอนี้มีทั้งหมด 45,251 คน ใน 8,675 ครัวเรือน ในปี พ.ศ. 2541 ประชากรดังกล่าวประกอบด้วยชาย 21,768 คน (ร้อยละ 48.1) และหญิง 23,483 คน (ร้อยละ 51.9) อำเภอพนมศกมีประชากรมากกว่า 45,000 คน ซึ่งถือเป็นอำเภอหนึ่งที่มีประชากรน้อยที่สุดในจังหวัดบันทายมีชัย มีเพียงอำเภอมาลัยเท่านั้นที่มีขนาดเล็กกว่า ขนาดครัวเรือนโดยเฉลี่ยในพนมศกคือ 5.2 คนต่อครัวเรือน ซึ่งเท่ากับค่าเฉลี่ยในพื้นที่ชนบทของกัมพูชา (5.2 คน) อัตราส่วนทางเพศในเขตนี้คือร้อยละ 92.7 โดยมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายเล็กน้อย[8]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Total Road Atlas of Cambodia 2006 (3rd ed.). Total Cambodge. 2006. p. 32.
- ↑ Cambodia Road Network (Version 03-00 ed.). Ministry of Public Works and Transport. 2001.
- ↑ "Ang Trapaeng Thmor (ATT)". Sam Veasna Conservation Tours (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
- ↑ "Khmer Rouge dam refuge for endangered bird". ABC News. 25 May 1999. สืบค้นเมื่อ 2009-02-22.
- ↑ "Banteay Meanchey Provincial Resources". Ministry of Commerce. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 5, 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-02-15.
- ↑ "STATE FOREST CLEARED". Corruption Monitor. Rasmei Kampuchea. July 2008. p. 3. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 10, 2016. สืบค้นเมื่อ 2009-02-22.
- ↑ "Banteay Meanchey Administration". Royal Government of Cambodia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-24. สืบค้นเมื่อ 2009-01-22.
- ↑ General Population Census of Cambodia, 1998: Village Gazetteer. National Institute of Statistics. February 2000. pp. 1–15.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]เมืองหลัก: ศรีโสภณ | ||
| อำเภอ |  | |
| คมนาคม |
| |
| หัวข้อที่เกี่ยวข้อง | ||