ข้ามไปเนื้อหา

อาวุธปล่อยพิสัยยิงนอกระยะสายตา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อาวุธปล่อยพิสัยยิงนอกระยะสายตา[1] (beyond-visual-range missile) หรือย่อเป็น BVR คืออาวุธปล่อยอากาศสู่อากาศ ซึ่งถูกออกแบบให้สามารถโจมตีเป้าหมายที่อยู่นอกขอบเขตการมองเห็นของนักบิน แต่ยังอยู่ในขอบเขตการตรวจจับของระบบเรดาร์ มิสไซล์ประเภทนี้มีพิสัยการยิงตั้งแต่ 40 กิโลเมตรขึ้นไป และอาจถึง 150 กิโลเมตรในบางรุ่น ถือเป็นเครื่องมือสำคัญในสงครามทางอากาศสมัยใหม่ที่เน้นการชิงโจมตี

หัวใจสำคัญของ BVR คือระบบนำวิถีที่มีความแม่นยำสูง ส่วนมากใช้เทคโนโลยีเรดาร์นำวิถีแบบกึ่งแอคทีฟ (semi-active radar homing) หรือเรดาร์นำวิถีแบบแอคทีฟ (active radar homing) ซึ่งทำให้มิสไซล์สามารถล็อกและติดตามเป้าหมายได้เองแม้ในระยะไกล บางรุ่นยังใช้ระบบนำวิถีอินฟราเรดควบคู่เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกรบกวนจากปฏิบัติการสงครามอิเล็กทรอนิกส์

การมี BVR ทำให้ฝ่ายที่มีเทคโนโลยีเหนือกว่าได้เปรียบในการรบทางอากาศอย่างมาก เพราะสามารถกำหนดผลลัพธ์ของการปะทะได้ตั้งแต่ก่อนที่ข้าศึกจะมองเห็นหรือยิงตอบโต้ เป็นการลดความเสี่ยงต่อนักบินและเครื่องบินรบ ด้วยการทำสงครามสมัยใหม่ที่เรียกว่า "launch-and-leave" (ยิงแล้วหนี)[2] ยิ่งหาก BVR ถูกใช้งานควบคู่กับเครื่องบินเตือนภัยล่วงหน้าและควบคุมทางอากาศ (AEW&C) จะเพิ่มขีดความสามารถในการรบทางอากาศอย่างมหาศาล กล่าวคือ เครื่องบินรบฝ่ายตนไม่จำเป็นต้องเปิดระบบเรดาร์ จึงสามารถล่องหนในทางยุทธวิธี

รายชื่ออาวุธปล่อยพิสัยยิงนอกระยะสายตา

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. สถาบันเทคโนโลยีป้องกันประเทศ. สรุปขาวเทคโนโลยีป้องกันประเทศรายสัปดาห์ 20-26 กุมภาพันธ 2565 หน้า 5
  2. วชิรศักดิ์ พูสิทธิ. ศูนย์การสงครามทางอากาศ. "สงครามสมัยใหม่"