อัรวาด
อัรวาด أرواد อาราดุส | |
|---|---|
 ภาพถ่ายดาวเทียมของอัรวาด | |
  อัรวาด  อัรวาด | |
| พิกัด: 34°51′22″N 35°51′32″E / 34.85611°N 35.85889°E | |
| ประเทศ |  ซีเรีย |
| เขตผู้ว่าการ | ฏ็อรฏูส |
| อำเภอ | ฏ็อรฏูส |
| ตำบล | อัรวาด |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 0.2 ตร.กม. (0.08 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (สำมะโน 2004)[1] | |
| • ทั้งหมด | 4,403 คน |
| เขตเวลา | UTC+2 (เวลายุโรปตะวันออก) |
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+3 (เวลาออมแสงยุโรปตะวันออก) |
| รหัสพื้นที่ | รหัสประเทศ: 963, รหัสเมือง: 43 |
| ภูมิอากาศ | CSa |
อัรวาด (ฟินิเชีย: 𐤀𐤓𐤅𐤃, อักษรโรมัน: ʾrwd; อาหรับ: أرواد, อักษรโรมัน: ʾArwād) สมัยคลาสสิกเรียก อาราดุส เป็นเมืองที่อยู่บนเกาะบนทะเลเมดิเตอร์เรเนียนในประเทศซีเรีย เป็นจุดศูนย์กลางของตำบลอัรวาดที่เป็นตำบลเดียว[1] และยังเป็นเกาะเดียวที่มีผู้อาศัยอยู่ ตั้งอยู่ห่างจากฏ็อรฏูส (ตอร์โตซาในสมัยโบราณ) เมืองท่าที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของประเทศ ที่ 3 กิโลเมตร (1.9 ไมล์)
ปัจจุบันอัรวาดโดยหลักเป็นเมืองประมง จากสำนักงานสถิติกลางซีเรีย ในช่วงสำมะโน ค.ศ. 2004 เมืองนี้มีประชากร 4,403 คน ส่วนใหญ่เป็นชาวอาหรับที่นับถือศาสนาอิสลามนิกายซุนนี[2] แผนการปรับปรุงเกาะให้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวได้รับการเปิดเผยในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2016[3] ปัจจุบันเกาะนี้ล้อมรอบด้วยกำแพงสมัยฟินิเชียโบราณ
ศัพทมูลวิทยา
[แก้]
| ||||||||
| jrtw[4] ในไฮเออโรกลีฟอียิปต์ | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| สมัย: ราชอาณาจักรใหม่ (1550–1069 BC) | ||||||||
ชื่อเมืองในภาษาฟินิเชียคือ Arwad 𐤀𐤓𐤅𐤃 ʾrwd[5] และตั้งอยู่บนเกาะชื่อ (𐤀𐤉𐤍𐤊 ʾynk)[6] เมืองนี้ได้รับการกล่าวถึงในพงศาวดารของทุตโมสที่ 3 ที่วิหารคาร์นักภายใต้ชื่อ Irtu[4] ภายหลังกลายเป็นที่รู้จักในนาม Arvad, Arpad และ Arphad[7] ชื่อเหล่านี้ถูกแผลงเป็นกรีกเป็น Árados (กรีกโบราณ: Ἄραδος) ซึ่งภายหลังแผลงเป็นละตินเป็น Aradus ส่วนในภาษาอาหรับ ชื่อนี้กลายเป็น อัรวาด (أرواد)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 General Census of Population and Housing 2004. Syria Central Bureau of Statistics (CBS). Latakia Governorate. (ในภาษาอาหรับ)
- ↑ Balanche, Fabrice (2006). La région alaouite et le pouvoir syrien (PDF) (ภาษาFrench). Karthala Editions. ISBN 2845868189.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์) - ↑ Syrian Ministry of Tourism Arwad Regeneration Programme
- ↑ 4.0 4.1 Gauthier, Henri (1925). Dictionnaire des Noms Géographiques Contenus dans les Textes Hiéroglyphiques. Vol. 1. p. 99.
- ↑ Krahmalkov 2000, p. 71.
- ↑ Krahmalkov 2000, p. 47.
- ↑ Hazlitt, p. 53
ข้อมูล
[แก้]- Malcolm Barber, Trial of the Templars
- Martin Bernal, Black Athena Writes Back (Durham: Duke University Press, 2001), 359.
- Lawrence I Conrad, ‘The Conquest of Arwād: A Source-critical study in the historiography of the early medieval Near East’, in The Byzantine and early Islamic Near East: Papers of the First Workshop on Late Antiquity and Early Islam, edited by Averil Cameron and Lawrence I Conrad, Studies in late antiquity and early Islam, 1, vol. 1, Problems in the literary source material (Princeton: Darwin Press, 1992), 317–401.
- Alain Demurger, The Last Templar
- Hazlitt, The Classical Gazetteer, p. 53.
- Lebling, Robert W. 2016. "Arwad, Fortress at Sea" เก็บถาวร 2016-02-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Aramco World. January February 2016. Volume 67, no. 1. Pages 34–41.
- Newman, Sharan (2006). Real History Behind the Templars. Berkley Publishing Group. ISBN 978-0-425-21533-3.
- Jean Richard, Les Croisades
- Sylvia Schein, "Gesta Dei per Mongolos"
- Dave Eggers, Zeitoun
- Krahmalkov, Charles R (2000). Phoenician-Punic dictionary. Peeters Publishers.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- L'île d'Arwad, Suggestion to have Arwad recognized as a UNESCO world heritage site, in 1999
- Hazlitt's Classical Gazetteer[usurped]
- Hundreds of pictures of the island
- Google Earth location
- Small Islands in the Near East
- http://www.tartous-city.com
- Syrian Ministry of Tourism Arwad Regeneration Programme
