อะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี

อะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี
อะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี
	أبو إبراهيم الهاشمي القرشي
	อัลกุเราะชีในค่ายเรือนจำสหรัฐ (ประเทศอิรัก) เมื่อ ค.ศ. 2004
เคาะลีฟะฮ์คนที่ 2 แห่งรัฐอิสลาม
	ดำรงตำแหน่ง; 31 ตุลาคม ค.ศ. 2019 – 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2022
ก่อนหน้า	อะบู บักร์ อัลบัฆดาดี
ถัดไป	อะบู อัลฮะซัน อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	อะมีร มุฮัมมัด อับดุรเราะฮ์มาน อัลเมาลี อัศศ็อลบี; 1 หรือ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2519; ตัลอะฟัร, ประเทศอิรัก
เสียชีวิต	3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 (45 ปี); อัตมะฮ์, เขตผู้ว่าการอิดลิบ, ประเทศซีเรีย
เชื้อชาติ	อิรัก
ศาสนา	อิสลามนิกายซุนนี
ชื่อเล่น	ฮัจญี อับดุลลอฮ์
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	อิรัก (สมัยบะอัธ) (จนถึง ค.ศ. 2003); อัลกออิดะฮ์ (ค.ศ. 2003–2014); ไอซิล (ค.ศ. 2014–2022);
ยศ	เจ้าหน้าที่ (จนถึง ค.ศ. 2003); รองหัวหน้า (ค.ศ. 2014–2019); "เคาะลีฟะฮ์" (ค.ศ. 2019–2022)
ผ่านศึก	การแทรกแซงทางทหารระหว่างประเทศของรัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์ สงครามกลางเมืองอิรัก การล่มสลายของโมซูล; การสังหารหมู่ซินญาร; ;

อะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี^[4] (1 หรือ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1976^[2] – 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2022, อาหรับ: أبو إبراهيم الهاشمي القرشي^[5]) เป็นผู้นำคนที่สอง^{[note 1]}^[9] แห่งรัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์ ตามรายงานข่าวในเดือนมกราคม ค.ศ. 2020 ชื่อจริงของเขาคือ อะมีร มุฮัมมัด อับดุรเราะฮ์มาน อัลเมาลี อัศศ็อลบี (อาหรับ: أمير محمد عبد الرحمن المولى الصلبي).^[3] การยกตำแหน่งโดยสภาชูรอ (shura council) ถูกประกาศโดยสื่อของรัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์ในวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ. 2019 ไม่กี่สัปดาห์หลังจากอะบู บักร์ อัลบัฆดาดี เสียชีวิต^[10] ทางรายการรางวัลนำจับ (Rewards for Justice Program) ของสหรัฐเสนอเงิน 10 ล้านดอลลาร์ในการแลกเปลี่ยนข้อมูลที่จะนำไปสู่การจับกุมอัลกุเราะชี^[11]

ในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2022 ทางการสหรัฐได้ประกาศว่าอัลฮาชิมีได้ระเบิดฆ่าตัวตายระหว่างการต่อสู้กับหน่วยรบพิเศษสหรัฐ^[12]^[13]

หมายเหตุ[แก้]

↑ รัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์กล่าวว่าตนเป็นรัฐเคาะลีฟะฮ์และผู้นำของตนคือเคาะลีฟะฮ์ แต่นักวิชาการและนักเขียนมุสลิมหลายคนโต้แย้งต่อสิ่งนี้^[6]^[7]^[8]

อ้างอิง[แก้]

↑ "Islamic state confirms death of its leader, names new chief". Reuters. 10 March 2022. สืบค้นเมื่อ 10 March 2022.
↑ ^2.0 ^2.1 "Security Council ISIL (Da'esh) and Al-Qaida Sanctions Committee Adds One Entry to Its Sanctions List". Security Council: Press Release - the United Nations. 21 May 2020. DOB: a) 5 Oct. 1976 b) 1 Oct. 1976{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 Chulov, Martin; Rasool, Mohammed (2020-01-20). "Isis founding member confirmed by spies as group's new leader". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-20. สืบค้นเมื่อ 2020-01-21.
↑ "Supporters Begin Flocking to New Islamic State Leader". Voice of America (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-03. สืบค้นเมื่อ 2019-11-04.
↑ "تنظيم الدولة الإسلامية يعلن عن خليفة للبغدادي" (ภาษาอาหรับ). 2019-10-31. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-01. สืบค้นเมื่อ 2019-10-31.
↑ ยูซุฟ อัลเกาะเราะฎอวี กล่าวว่า: "[ใน] การประกาศที่ออกโดยรัฐอิสลามเป็นโมฆะภายใต้กฏชะรีอะฮ์ และผลที่ตามมาเป็นอันตรายต่อซุนนีในประเทศอิรักและการก่อกบฎในประเทศซีเรีย" การเพิ่มตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์สามารถให้ได้ "เฉพาะมุสลิมทั้งประเทศ" ไม่ใช่แค่กลุ่มเดียว Strange, Hannah (5 July 2014). "Islamic State leader Abu Bakr al-Baghdadi addresses Muslims in Mosul". The Telegraph. สืบค้นเมื่อ 6 July 2014.
↑ Cole Bunzel (14 พฤศจิกายน 2019). "Caliph Incognito: The Ridicule of Abu Ibrahim al-Hashimi". www.jihadica.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มกราคม 2020. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2020.
↑ Hamid, Shadi (2016-11-01). "What a caliphate really is—and how the Islamic State is not one". Brookings (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-02-05.
↑ "Islamic State Group Names Successor to Al-Baghdadi". NBC Southern California (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-01. สืบค้นเมื่อ 2019-11-01. The new spokesman, named Abu Hamza al-Qurayshi, urged followers to pledge allegiance to the new Caliph
↑ Chulov, Martin (2019-10-31). "Islamic State names new leader after death of Abu Bakr al-Baghdadi". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-10-31. สืบค้นเมื่อ 2019-10-31.
↑ "Amir Muhammad Sa'id Abdal-Rahman al-Mawla". Rewards for Justice Program. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-21. สืบค้นเมื่อ 2020-08-26.
↑ "Statement by President Joe Biden". The White House (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 3 February 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 February 2022. สืบค้นเมื่อ 3 February 2022.
↑ Holland, Steve (3 February 2022). "Islamic State leader exploded bomb, killing himself and family -U.S. official". Reuters. Yahoo! Finance. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 February 2022. สืบค้นเมื่อ 3 February 2022. Islamic State leader Abu Ibrahim al-Hashemi al-Quraishi exploded a bomb that killed himself and members of his family, including women and children, a senior U.S. administration official told Reuters on Thursday.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ อะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[caliphacydispute-9] รัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์กล่าวว่าตนเป็นรัฐเคาะลีฟะฮ์และผู้นำของตนคือเคาะลีฟะฮ์ แต่นักวิชาการและนักเขียนมุสลิมหลายคนโต้แย้งต่อสิ่งนี้^[6]^[7]^[8]

[reuters_new_chief-1] "Islamic state confirms death of its leader, names new chief". Reuters. 10 March 2022. สืบค้นเมื่อ 10 March 2022.

[:11-2] 2.0 ^2.1 "Security Council ISIL (Da'esh) and Al-Qaida Sanctions Committee Adds One Entry to Its Sanctions List". Security Council: Press Release - the United Nations. 21 May 2020. DOB: a) 5 Oct. 1976 b) 1 Oct. 1976{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[:9-3] 3.0 ^3.1 ^3.2 Chulov, Martin; Rasool, Mohammed (2020-01-20). "Isis founding member confirmed by spies as group's new leader". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-20. สืบค้นเมื่อ 2020-01-21.

[4] "Supporters Begin Flocking to New Islamic State Leader". Voice of America (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-03. สืบค้นเมื่อ 2019-11-04.

[5] "تنظيم الدولة الإسلامية يعلن عن خليفة للبغدادي" (ภาษาอาหรับ). 2019-10-31. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-01. สืบค้นเมื่อ 2019-10-31.

[6] ยูซุฟ อัลเกาะเราะฎอวี กล่าวว่า: "[ใน] การประกาศที่ออกโดยรัฐอิสลามเป็นโมฆะภายใต้กฏชะรีอะฮ์ และผลที่ตามมาเป็นอันตรายต่อซุนนีในประเทศอิรักและการก่อกบฎในประเทศซีเรีย" การเพิ่มตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์สามารถให้ได้ "เฉพาะมุสลิมทั้งประเทศ" ไม่ใช่แค่กลุ่มเดียว Strange, Hannah (5 July 2014). "Islamic State leader Abu Bakr al-Baghdadi addresses Muslims in Mosul". The Telegraph. สืบค้นเมื่อ 6 July 2014.

[:8-7] Cole Bunzel (14 พฤศจิกายน 2019). "Caliph Incognito: The Ridicule of Abu Ibrahim al-Hashimi". www.jihadica.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มกราคม 2020. สืบค้นเมื่อ 2 มกราคม 2020.

[8] Hamid, Shadi (2016-11-01). "What a caliphate really is—and how the Islamic State is not one". Brookings (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-02-05.

[10] "Islamic State Group Names Successor to Al-Baghdadi". NBC Southern California (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-01. สืบค้นเมื่อ 2019-11-01. The new spokesman, named Abu Hamza al-Qurayshi, urged followers to pledge allegiance to the new Caliph

[:0-11] Chulov, Martin (2019-10-31). "Islamic State names new leader after death of Abu Bakr al-Baghdadi". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-10-31. สืบค้นเมื่อ 2019-10-31.

[12] "Amir Muhammad Sa'id Abdal-Rahman al-Mawla". Rewards for Justice Program. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-21. สืบค้นเมื่อ 2020-08-26.

[:12-13] "Statement by President Joe Biden". The White House (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 3 February 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 February 2022. สืบค้นเมื่อ 3 February 2022.

[rtrs-14] Holland, Steve (3 February 2022). "Islamic State leader exploded bomb, killing himself and family -U.S. official". Reuters. Yahoo! Finance. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 February 2022. สืบค้นเมื่อ 3 February 2022. Islamic State leader Abu Ibrahim al-Hashemi al-Quraishi exploded a bomb that killed himself and members of his family, including women and children, a senior U.S. administration official told Reuters on Thursday.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[note 1]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[6]

[7]

[8]

ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน
นานาชาติ	VIAF
ประจำชาติ	โปแลนด์