อะบูซัยยาฟ
อะบูซัยยาฟ | |
---|---|
มีส่วนร่วมในความขัดแย้งในประเทศฟิลิปปินส์ การโจมตีโมโรในมาเลเซียและสงครามต่อต้านการก่อการร้าย | |
ปฏิบัติการ | พ.ศ. 2534 – ปัจจุบัน |
แนวคิด | Islamism Islamic fundamentalism |
ผู้นำ | Abdurajik Abubakar Janjalani †[1] Khadaffy Janjalani †[2] Radullan Sahiron[3][4] อิสนิลอน โตโตนิ ฮาปิลอน †[5][6][7] Mahmur Japuri †[8] |
กองบัญชาการ | จังหวัดซูลู, ประเทศฟิลิปปินส์ |
พื้นที่ปฏิบัติการ | ฟิลิปปินส์, มาเลเซีย |
กำลังพล | 300+[9] |
พันธมิตร | 14K Triad[10]![]() ![]() |
ปรปักษ์ | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
อะบูซัยยาฟ (อาหรับ: جماعة أبو سياف; ตากาล็อกและอังกฤษ: Abu Sayyaf) เป็นกลุ่มแบ่งแยกดินแดนนิยมอิสลามกลุ่มหนึ่งทางภาคใต้ของฟิลิปปินส์ อยู่ในเขตบังซาโมโร (โกโล บาซีลัน และมินดาเนา) ที่ซึ่งมีกลุ่มต่าง ๆ ต่อสู้มานานเกือบ 30 ปี เพื่อจัดตั้งรัฐอิสลามแยกออกจากฟิลิปปินส์ที่ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวคริสต์ ชื่อของกลุ่มมาจากภาษาอาหรับ อะบู หมายถึง พ่อ และซัยยาฟ หมายถึง ทหาร
ตั้งแต่ พ.ศ. 2533 กลุ่มนี้ใช้การลอบวางระเบิด ลอบสังหาร ลักพาตัว และการข่มขู่ในการต่อสู้เพื่อจัดตั้งรัฐอิสลามในมินดาเนาตะวันตกและหมู่เกาะซูลู ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างรัฐอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เริ่มตั้งแต่มินดาเนาในฟิลิปปินส์ทางตะวันออกไปจนถึงมาเลเซีย ไทย และพม่าทางตะวันตก รวมทั้งแผนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เพื่อต่อต้านคริสตจักรโรมันคาทอลิกในฟิลิปปินส์ สหรัฐจัดให้กลุ่มนี้เป็นกลุ่มก่อการร้าย
ที่ตั้งและภาพรวม[แก้]
จุดเริ่มต้นของอะบูซัยยาฟอยู่ที่เมืองอีซาเบลา ทางเหนือของเกาะบาซีลัน ซึ่งเป็นเมืองหลวงของจังหวัดบาซีลัน อะบูซัยยาฟเป็นกลุ่มเล็ก ๆ แต่แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งในบรรดาขบวนการแบ่งแยกดินแดนในมินดาเนา สมาชิกอะบูซัยยาฟบางส่วนเคยเรียนหรือทำงานในซาอุดีอาระเบีย และเคยเข้าร่วมกับมูจาฮิดีนในการต่อต้านการรุกรานอัฟกานิสถานของโซเวียต อะบูซัยยาฟมีความร่วมมือกลับกลุ่มญะมาอะห์ อิสลามียะห์ในอินโดนีเซีย และได้รับการสนับสนุนจากกลุ่มอัลกออิดะฮ์
ประวัติ[แก้]
ในช่วง พ.ศ. 2513 แนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโรเป็นกลุ่มกบฏมุสลิมกลุ่มหลักในบาซีลันและมินดาเนา ในช่วง พ.ศ. 2520 – 2523 อับดูรอจิก อาบูบาการ์ จันจาลอนี พี่ชายของ คาดาฟฟี จันจาลอนี ผู้ไปศึกษาภาษาอาหรับในลิเบีย ซีเรีย และซาอุดีอาระเบียได้เข้าร่วมการต่อต้านโซเวียตในอัฟกานิสถาน และได้พบกับบิน ลาดิน บิน ลาดินได้ให้เงินสนับสนุน 6 ล้านเหรียญสหรัฐเพื่อสนับสนุนแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโร และมีการจัดตั้งเขตปกครองตนเองของมุสลิมมินดาเนาเพื่อแก้ปัญหาใน พ.ศ. 2532
อะบูซัยยาฟภายใต้การนำของ อับดูรอจิก จันจาลอนี[แก้]
อับดูรอจิกกลับสู่บาซีลันเมื่อ พ.ศ. 2533 และแบ่งแยกตัวออกจากแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโรมาจัดตั้งกลุ่มอะบูซัยยาฟ กลุ่มนี้เริ่มปฏิบัติการใน พ.ศ. 2534 และเริ่มดำเนินการด้วยการก่อการร้ายครั้งแรกด้วยการโจมตีเมืองไอปีบนเกาะมินดาเนาเมื่อ พ.ศ. 2538 อะบูซัยยาฟลอบวางระเบิดหลายแห่งในฟิลิปปินส์ อับดูรอจิก จันจาลอนี ถูกสังหารเมื่อ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2541 ในการต่อสู้กับตำรวจฟิลิปปินส์ที่เกาะบาซีลัน ขณะมีอายุ 39 ปี การตายของเขาเป็นจุดเปลี่ยนของอะบูซัยยาฟ เมื่อน้องชายของเขา คาดาฟฟี จันจาลอนี ขึ้นเป็นผู้นำแทน
อะบูซัยยาฟภายใต้การนำของ คาดาฟฟี จันจาลอนี[แก้]
คาดาฟฟี จันจาลอนีขึ้นเป็นผู้นำอะบูซัยยาฟเมื่ออายุ 23 ปี กลุ่มนี้ได้เปลี่ยนมาใช้การลักพาตัวเพื่อเรียกร้องเงินและอิงศาสนาน้อยลง กลุ่มนี้ขยายตัวไปมาเลเซียเมื่อ พ.ศ. 2543
ขุมกำลัง[แก้]
คาดว่ามีนักรบหลักประมาณ 100 คน รายได้หลักมาจากเงินค่าไถ่ตัวประกันต่างชาติและอาจได้เงินสนับสนุนจากกลุ่มมุสลิมหัวรุนแรงในเอเชียใต้และตะวันออกกลาง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ killed, December 8, 1998
- ↑ Killed, September 4, 2006
- ↑ http://www.rewardsforjustice.net/index.cfm?page=sahiron&language=English
- ↑ "FBI — RADDULAN SAHIRON". FBI. สืบค้นเมื่อ November 13, 2014.
- ↑ Killed, 16 October 2017
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อAbu Sayyaf leader swears oath of loyalty to ISIL
- ↑ David Von Drehle (26 February 2015). "What Comes After the War on ISIS". TIME.com. สืบค้นเมื่อ 18 July 2015.
- ↑ "Abu Sayyaf sub-leader killed in Sulu encounter". InterAksyon.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 17 July 2015. สืบค้นเมื่อ 18 July 2015. Unknown parameter
|dead-url=
ignored (help) - ↑ "US To Dissolve Anti-Terror Group, JSOTF-P, In Philippines After 10 Years Of Fighting Abu Sayyaf". Sneha Shankar. สืบค้นเมื่อ January 2, 2015.
- ↑ Miani 2011, p. 74.
- ↑ Paterno Emasquel II (September 17, 2014). "Philippines condemns, vows to 'thwart' ISIS". Rappler. สืบค้นเมื่อ September 19, 2014.
- ↑ "ISIS Now Has Military Allies in 11 Countries -- NYMag". Daily Intelligencer. สืบค้นเมื่อ November 25, 2014.
- ↑ "Abu Sayyaf declared as terrorist organization in Philippines". Iran Daily. 10 September 2015. สืบค้นเมื่อ 20 November 2015.
- ↑ "Australian National Security, Terrorist organisations,Abu Sayyaf Group". Australian Government. 12 July 2013. สืบค้นเมื่อ 30 November 2015.
- ↑ "Hunt down the killers, CM tells Manila". Daily Express. 19 November 2015. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 20 November 2015. สืบค้นเมื่อ 20 November 2015. Unknown parameter
|deadurl=
ignored (help) - ↑ Joel Locsin (20 June 2015). "US govt lists NPA, Abu Sayyaf, JI among foreign terrorist organizations in PHL". GMA News. สืบค้นเมื่อ 20 November 2015.
- ดลยา เทียนทอง. ปฐมบทการก่อการร้าย. กทม. สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2550 หน้า 57 -58
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Most Wanted Terrorists, Federal Bureau of Investigation, US Department of Justice
- Council on Foreign Relations: Abu Sayyaf Group (Philippines, Islamist separatists)
- Reward For Information (on five ASG members), Rewards for Justice Program, US Department of State
- Profile: Abu Sayyaf, Public Broadcasting Service
- Philippines the second front in war on terror?, Asia Times Online
- Looking for al-Qaeda in the Philippines
- Balik-Terrorism: The Return of Abu Sayyaf (PDF), Strategic Studies Institute, US Army War College
- Islamic Terrorism Timeline - Abu Sayyaf Group Overview, Prophet of Doom
- Philippines Terrorism: The Role of Militant Islamic Converts