ข้ามไปเนื้อหา

องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา
Organisation de Coopération et de Développement Économiques
ชื่อย่อ
  • OECD
  • OCDE
สถาปนา
  • 16 เมษายน ค.ศ. 1948 (1948-04-16) (OEEC)
  • กันยายน ค.ศ. 1961 (1961-09) (OECD)
ประเภทองค์การระหว่างรัฐบาล
สํานักงานใหญ่Château de la Muette
ปารีส ประเทศฝรั่งเศส
สมาชิก
38 ประเทศ[1][2]
ภาษาทางการ
  • อังกฤษ
  • ฝรั่งเศส
เลขาธิการ
มาเธียส คอร์แมนน์
รองเลขาธิการ
งบประมาณ
386 ล้านยูโร (2019)[3]
เว็บไซต์www.oecd.org
โปสเตอร์สำหรับแผนมาร์แชลล์แสดงธงชาติของประเทศในยุโรปตะวันตก รวมไปถึงแคว้นอิสระตรีเยสเตที่มีพื้นหลังสีฟ้าอย่างเป็นทางการของสหประชาชาติ

องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา หรือ โออีซีดี (อังกฤษ: Organisation for Economic Co-operation and Development, OECD; ฝรั่งเศส: Organisation de Coopération et de Développement Économiques, OCDE) เป็นองค์กรระหว่างประเทศของกลุ่มประเทศที่พัฒนาแล้ว และยอมรับระบอบประชาธิปไตยและเศรษฐกิจการค้าเสรีในการร่วมกันและพัฒนาเศรษฐกิจของภูมิภาคยุโรปและโลก แต่เดิมองค์กรนี้ได้ถูกก่อตั้งขึ้นในนาม องค์การความร่วมมือทางเศรษฐกิจของยุโรป หรือ โออีอีซี (Organization for European Economic Co-operation: OEEC) ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 16 เมษายน ค.ศ. 1948 (พ.ศ. 2491) ในช่วงสมัยสงครามเย็น วัตถุประสงค์คือเพื่อร่วมมือกันฟื้นฟูภาวะเศรษฐกิจของประเทศยุโรปหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ให้กลับคืนมาและคงไว้อย่างมั่นคงตามแนวทางเศรษฐกิจทุนนิยมโดยแผนการมาร์แชลล์ สัญญาในการก่อตั้งองค์การนี้ได้มีการลงนามกัน ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส เมื่อวันที่ 16 เมษายน ค.ศ.1948 โดยมีสมาชิกประเทศยุโรปตะวันตกจำนวน 19 ประเทศ เป็นผู้ลงนาม ได้แก่ ออสเตรีย, เบลเยียม, เดนมาร์ก, ฝรั่งเศส, กรีซ, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, อิตาลี, ลักเซมเบิร์ก, นอร์เวย์, เนเธอร์แลนด์, โปรตุเกส, อังกฤษ, สวีเดน, สวิตเซอร์แลนด์, ตุรกี, สหรัฐอเมริกา, เยอรมนีตะวันตก และแคว้นอิสระของตรีเยสเต

นอกจากจะเป็นการฟื้นฟูยุโรปแล้วยังเป็นการต่อต้านหยุดยั้งไม่ให้อิทธิพลของลัทธิคอมมิวนิสต์ของสหภาพโซเวียต มาเผยแพร่ที่ยุโรปตะวันตกและยังเป็นการโน้มน้าวให้ยุโรปตะวันออกที่เป็นประเทศบริวารให้เห็นด้วยและเข้าร่วม แต่ในขณะเดียวกัน สหภาพโซเวียตภายใต้การนำของโจเซฟ สตาลินได้หวาดระแวงแผนการมาร์แชลล์ โดยมองว่า เป็นแผนการร้ายของสหรัฐฯที่จะขยายอิทธิพลและเผยแพร่ลัทธิระบอบประชาธิปไตยและเศรษฐกิจทุนนิยมเข้าสู่ยุโรปตะวันออกจึงทำการบีบบังคับประเทศบริวารในยุโรปตะวันออกให้ปฏิเสธแผนการดังกล่าวและได้เสนอแผนการโมโลตอฟ ในการพัฒนาเศรษฐกิจตามแนวทางเศรษฐกิจของคอมมิวนิสต์ขึ้นมาแทนเพื่อเป็นการโต้ตอบแผนการมาร์แชล พร้อมก่อตั้งสภาเพื่อความช่วยเหลือซึ่งกันและกันทางเศรษฐกิจหรือคอมิคอน เพื่อเป็นการคานอำนาจจากองค์กรโออีอีซีเช่นเดียวกับสนธิสัญญาวอร์ซอต่อต้านองค์กรนาโต (แต่จนกระทั่งถึงปี ค.ศ.1991 คอมิคอนก็ได้ถูกยกเลิกไปพร้อมกับการล่มสลายของสหภาพโซเวียต)

ต่อมาในช่วงหลังสงครามเย็นก็ได้มีการเปลี่ยนชื่อใหม่จากองค์กรโออีอีซีมาเป็นโออีซีดี และมีการลงนามกันใหม่อีกครั้ง ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศล เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม ค.ศ. 1960 โดยมีอดีตประเทศสมาชิกโออีอีซีจำนวน 18 ประเทศ(แคว้นอิสระของตรีเยสเตได้ล่มสลายไปเมื่อปีค.ศ.1975และรวมผนวกกับอิตาลี)และมีเพิ่มขึ้นมาอีก 2 ประเทศ เป็นผู้ลงนาม ได้แก่ แคนาดาและสเปนรวมเป็น 20 ประเทศ สัญญาดังกล่าวได้มีผลบังคับใช้ เมื่อวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 1961 ปัจจุบันองค์การโออีซีดีก็ได้มีสมาชิกเพิ่มมาอีก 17 ประเทศได้แก่ โคลอมเบีย คอสตาริกา ชิลี, เช็ก, อิสราเอล, เม็กซิโก, ฮังการี, ออสเตรเลีย, นิวซีแลนด์, เกาหลีใต้, โปแลนด์, เอสโตเนีย, ลัตเวีย, สโลวาเกีย, สโลวีเนีย และญี่ปุ่น รวมทั้งหมดเป็น 34 ประเทศ และมีประเทศที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมองค์การคือประเทศรัสเซีย ตามพันธกรณีระหว่างประเทศ มีองค์การสำคัญในองค์การโออีซีดีคือคณะมนตรี ซึ่งประกอบด้วยประเทศสมาชิกทั้งหมดโดยมีคณะกรรมการบริหารรวมทั้งเลขาธิการ สำนักงานใหญ่ขององค์การตั้งอยู่ที่กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส

รายชื่อเลขาธิการขององค์กร

[แก้]
เลขาธิการ OEEC
ลำดับ เลขาธิการ ดำรงตำแหน่ง ประเทศ
1 Robert Marjolin 1948 – 1955  ฝรั่งเศส
2 René Sergent 1955 – 1960  ฝรั่งเศส
3 Thorkil Kristensen 1960 – 30 กันยายน 1961  เดนมาร์ก
เลขาธิการ OECD[4]
ลำดับ เลขาธิการ ดำรงตำแหน่ง ประเทศ อ้างอิง
1 Thorkil Kristensen 30 กันยายน 1961 – 30 กันยายน 1969  เดนมาร์ก
2 Emiel van Lennep 1 ตุลาคม 1969 – 30 กันยายน 1984  เนเธอร์แลนด์
3 Jean-Claude Paye 1 ตุลาคม 1984 – 30 กันยายน 1994  ฝรั่งเศส
— Staffan Sohlman (ชั่วคราว) 1 ตุลาคม 1994 – พฤศจิกายน 1994  สวีเดน [5][6]
3 Jean-Claude Paye พฤศจิกายน 1994 – 31 พฤษภาคม 1996  ฝรั่งเศส [7]
4 Donald Johnston 1 มิถุนายน 1996 – 31 พฤษภาคม 2006  แคนาดา
5 José Ángel Gurría 1 มิถุนายน 2006 – 31 พฤษภาคม 2021  เม็กซิโก [8]
6 Mathias Cormann 1 มิถุนายน 2021 – ปัจจุบัน  ออสเตรเลีย [9]

ประเทศสมาชิก

[แก้]
ปัจจุบัน OECD ประกอบไปด้วยสมาชิกทั้งสิ้น 38 ประเทศ
ลำดับ ประเทศ ทวีป เมืองหลวง สกุลเงิน วันที่เป็นสมาชิก
1  แคนาดา อเมริกาเหนือ ออตาวา ดอลลาร์แคนาดา 10 เมษายน 1961
2 สหรัฐอเมริกา สหรัฐอเมริกา อเมริกาเหนือ วอชิงตัน ดี.ซี. ดอลลาร์สหรัฐ 10 เมษายน 1961
3  สหราชอาณาจักร ยุโรป ลอนดอน ปอนด์สเตอร์ลิง 2 พฤษภาคม 1961
4  เดนมาร์ก ยุโรป โคเปนเฮเกน โครเนอเดนมาร์ก 30 พฤษภาคม 1961
5  ไอซ์แลนด์ ยุโรป เรคยาวิก โครนาไอซืแลนด์ 5 มิถุนายน 1961
6  นอร์เวย์ ยุโรป ออสโล โครนนอร์เวย์ 4 กรกฎาคม 1961
7  ตุรกี ยุเรเซีย อังการา ลีราตุรกี 2 สิงหาคม 1961
8  สเปน ยุโรป มาดริด ยูโร 3 สิงหาคม 1961
9  โปรตุเกส ยุโรป ลิสบอน ยูโร 4 สิงหาคม 1961
10  ฝรั่งเศส ยุโรป ปารีส ยูโร 7 สิงหาคม 1961
11  ไอร์แลนด์ ยุโรป ดับลิน ยูโร 17 สิงหาคม 1961
12  เบลเยียม ยุโรป บรัสเซลส์ ยูโร 13 กันยายน 1961
13  เยอรมนี ยุโรป เบอร์ลิน ยูโร 27 กันยายน 1961
14  กรีซ ยุโรป เอเธนส์ ยูโร 27 กันยายน 1961
15  สวีเดน ยุโรป สต็อกโฮล์ม ครูนา 28 กันยายน 1961
17   สวิตเซอร์แลนด์ ยุโรป ซือริช ฟรังก์สวิส 28 กันยายน 1961
16  ออสเตรีย ยุโรป เวียนนา ยูโร 29 กันยายน 1961
18  เนเธอร์แลนด์ ยุโรป อัมสเตอร์ดัม ยูโร 13 พฤศจิกายน 1961
19  ลักเซมเบิร์ก ยุโรป นครลักเซมเบิร์ก ยูโร 7 ธันวาคม 1961
20  อิตาลี ยุโรป โรม ยูโร 29 มีนาคม 1962
21 ประเทศญี่ปุ่น ญี่ปุ่น เอเชีย โตเกียว เยนญี่ปุ่น 28 เมษายน 1964
22  ฟินแลนด์ ยุโรป เฮลซิงกิ ยูโร 28 มกราคม 1969
23  ออสเตรเลีย โอเชียเนีย แคนเบอร์รา ดอลลาร์ออสเตรเลีย 7 มิถุนายน 1971
24  นิวซีแลนด์ โอเชียเนีย เวลลิงตัน ดอลลาร์นิวซีแลนด์ 29 พฤษภาคม 1973
25  เม็กซิโก อเมริกาเหนือ เม็กซิโกซิตี เปโซเม็กซิโก 18 พฤษภาคม 1994
26 ประเทศเช็กเกีย เช็กเกีย ยุโรป ปราก โกรูนาเช็ก 21 ธันวาคม 1995
27 ประเทศฮังการี ฮังการี ยุโรป บูดาเปสต์ ยูโร 7 พฤษภาคม 1996
28 ประเทศโปแลนด์ โปแลนด์ ยุโรป วอร์ซอ ซวอตือโปแลนด์ 22 พฤศจิกายน 1996
29 ประเทศเกาหลีใต้ เกาหลีใต้ เอเชีย โซล วอนเกาหลีใต้ 12 ธันวาคม 1996
30 ประเทศสโลวาเกีย สโลวาเกีย ยุโรป บราติสลาวา ยูโร 14 ธันวาคม 2000
31 ประเทศชิลี ชิลี อเมริกาใต้ แซนดีเอโก เปโซชิลี 7 พฤษภาคม 2010
32  สโลวีเนีย ยุโรป ลูบลิยานา ยูโร 21 กรกฎาคม 2010
33  อิสราเอล ตะวันออกกลาง เยรูซาเลม นิวเชเกลอิสราเอล 7 กันยายน 2010
34  เอสโตเนีย ยุโรป ทาลลินน์ ยูโร 9 ธันวาคม 2010
35  ลัตเวีย ยุโรป รีกา ยูโร 1 กรกฎาคม 2016
36  ลิทัวเนีย ยุโรป วิลนีอัส ยูโร 5 กรกฎาคม 2018
37  โคลอมเบีย อเมริกาใต้ โบโกตา เปโซโคลอมเบีย 28 เมษายน 2020
38  คอสตาริกา อเมริกากลาง ซานโฮเซ โกรอนคอสตาริกา 25 พฤษภาคม 2021

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "List of OECD Member countries – Ratification of the Convention on the OECD". OECD. สืบค้นเมื่อ 9 June 2018.
  2. ↑ "OECD welcomes Costa Rica as its 38th Member" (Press release). OECD. 2021-05-25. สืบค้นเมื่อ 2021-05-25.
  3. ↑ "Member Countries' Budget Contributions for 2017". OECD. สืบค้นเมื่อ 5 July 2018.
  4. ↑ "List of OECD Secretaries-General and Deputies since 1961". oecd.org. สืบค้นเมื่อ 17 August 2020.
  5. ↑ "After A Battle, Oecd Settles On Swede To Be Interim Leader". Joc.com. 22 February 2018. สืบค้นเมื่อ 27 August 2018.
  6. ↑ Friedman, Alan (29 ตุลาคม 1994). "U.S. Rejects Extending Paye's Term : Rift Over OECD Leader". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 27 August 2018.
  7. ↑ ; Richard Woodward, The Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) (2009, Routledge)
  8. ↑ "Members renew Angel Gurría's mandate at the helm of the OECD". OECD. oecd members.
  9. ↑ "Mathias Cormann elected next secretary-general of OECD". News.com.au. 13 March 2021.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา&oldid=12392791"