ข้ามไปเนื้อหา

หัว (พืช)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หัวอุลลูกู (Ullucus tuberosus)

หัว (อังกฤษ: tuber) คือโครงสร้างขยายใหญ่ที่พืชใช้เป็นอวัยวะเก็บสะสมสารอาหาร ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากลำต้นหรือราก หัวช่วยให้พืชมีชีวิตข้ามฤดู (รอดพ้นจากฤดูหนาวหรือฤดูแล้ง) ให้พลังงานและสารอาหาร และเป็นวิธีการสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ[1]

หัวจากลำต้น (stem tuber) จะปรากฏเป็นเหง้า (rhizome) ที่หนาขึ้น (ซึ่งคือลำต้นใต้ดิน) หรือเป็นไหล (stolon) (ซึ่งคือส่วนเชื่อมต่อในแนวนอนระหว่างต้นพืช) ตัวอย่างได้แก่ มันฝรั่ง และมัน ส่วนหัวจากราก (root tuber) จะหมายถึงถึงรากแขนงที่เปลี่ยนแปลงไป เช่น ในมันเทศ มันสำปะหลัง และรักเร่

อ้างอิง

[แก้]
  1. Rooting Cuttings of Tropical Trees, London: Commonwealth Science Council, 1994, p. 11, ISBN 978-0-85092-394-0