หยางเจียง
หยางเจียง 阳江 | |
|---|---|
 เกาะไห่หลิงในหยางเจียง | |
 | |
 ที่ตั้งของนครหยางเจียงภายในมณฑลกวางตุ้ง | |
  หยางเจียง ที่ตั้งในประเทศจีน | |
| พิกัด (เทศบาลนครหยางเจียง): 21°51′25″N 111°58′59″E / 21.857°N 111.983°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 21°51′25″N 111°58′59″E / 21.857°N 111.983°E | |
| ประเทศ | สาธารณรัฐประชาชนจีน |
| มณฑล | กวางตุ้ง |
| จำนวนเขตการปกครองระดับอำเภอ | 4 |
| ศูนย์กลางการปกครอง | เขตเจียงเฉิง (江城区) |
| การปกครอง | |
| • เลขาธิการพรรค | เฝิง หลิง (冯玲) |
| • นายกเทศมนตรี | ยฺหวี จินฟู่ (余金富) |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งจังหวัด | 7,955.27 ตร.กม. (3,071.55 ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง | 2,482.5 ตร.กม. (958.5 ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 2,482.5 ตร.กม. (958.5 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 4 เมตร (13 ฟุต) |
| ประชากร (สำมะโนปี 2020[1]) | |
| • ทั้งจังหวัด | 2,602,959 คน |
| • ความหนาแน่น | 330 คน/ตร.กม. (850 คน/ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง | 1,292,987 คน |
| • ความหนาแน่นเขตเมือง | 520 คน/ตร.กม. (1,300 คน/ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 1,292,987 คน |
| • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล | 520 คน/ตร.กม. (1,300 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (มาตรฐานจีน) |
| รหัสไปรษณีย์ | 529500 (ตัวเมือง) 529600, 529800, 529900 (พื้นที่อื่น ๆ) |
| รหัสพื้นที่ | 0662 |
| รหัส ISO 3166 | CN-GD-17 |
| GDP | ¥27.39 พันล้าน (2004) |
| GDP ต่อหัว | ¥10,493 (2004) |
| ป้ายทะเบียนรถ | 粤Q |
| ชนชาติส่วนใหญ่ | ฮั่น |
| หยางเจียง | |||||||||||||||||||||
 "หยางเจียง" เขียนด้วยตัวอักษรจีน | |||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 阳江 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวเต็ม | 陽江 | ||||||||||||||||||||
| ฮั่นยฺหวี่พินอิน | Yángjiāng | ||||||||||||||||||||
| เยลกวางตุ้ง | Yèuhnggōng | ||||||||||||||||||||
| ไปรษณีย์ | Yeungkong | ||||||||||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | แม่น้ำแสงแดด แม่น้ำหยาง | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
หยางเจียง (จีน: 阳江; พินอิน: Yángjiāng[หมายเหตุ 1]) เป็นนครระดับจังหวัดทางตะวันตกเฉียงใต้ของมณฑลกวางตุ้ง สาธารณรัฐประชาชนจีน ทิศตะวันตกติดกับเม่าหมิง ทิศเหนือติดกับยฺหวินฝู ทิศตะวันออกติดกับเจียงเหมิน และทิศใต้ติดกับทะเลจีนใต้ ภาษาที่ใช้พูดในท้องถิ่นคือ ภาษาถิ่นเกาหยาง ซึ่งเป็นสาขาหนึ่งของภาษาจีนเยฺว่ จากข้อมูลการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2020 หยางเจียงมีประชากร 2,602,959 คน โดยในจำนวนนี้อาศัยอยู่ในตัวเมือง 1,292,987 คน ซึ่งประกอบด้วยเขตเจียงเฉิงและอำเภอหยางตง[4]
ประวัติศาสตร์[แก้]
ในสมัยราชวงศ์ชิง อำเภอหยางเจียง เป็นส่วนหนึ่งของแคว้นเจ้าชิ่ง[5] และต่อมาได้แยกออกมาเป็นจังหวัดของตัวของ
เขตการปกครอง[แก้]
นครระดับจังหวัดหยางเจียง แบ่งออกเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอทั้งหมด 4 แห่ง ประกอบด้วย 2 เขต, 1 นครระดับอำเภอ และ 1 อำเภอ
| แผนที่ | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ชื่อ | จีนตัวย่อ | พินอิน | ประชากร (สำมะโนปี 2010) |
พื้นที่ (ตร.กม.) |
ความหนาแน่น (คน/ตร.กม.) |
| เขตเจียงเฉิง | 江城区 | Jiāngchéng Qū | 676,857 | 779,69 | 868 |
| เขตหยางตง | 阳东区 | Yángdōng Qū | 442,762 | 1,702.8 | 260 |
| อำเภอหยางซี | 阳西县 | Yángxī Xiàn | 452,625 | 1,435 | 315 |
| นครหยางชุน | 阳春市 | Yángchūn Shì | 849,505 | 4,037.8 | 210 |
หยางเจียงตั้งอยู่ห่างจากกว่างโจวโดยรถประจำทางประมาณ 2 ชั่วโมง 30 นาที สถานที่ที่มีชื่อเสียง ได้แก่ หาดจ๋าพัว (闸坡) และเกาะไห่หลิง (海陵岛)
เศรษฐกิจและวัฒนธรรม[แก้]
หยางเจียงเป็นที่ตั้งของหยางเจียงฉือปาจึ (阳江十八子) บริษัทผู้ผลิตมีด
กลุ่มศิลปินหยางเจียงกรุ๊ปตั้งอยู่ในเมืองแห่งนี้ โดยผลงานของสมาชิกได้รับแรงบันดาลใจจากท้องถิ่น
หยางเจียงเป็นที่ตั้งของเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ 6 เครื่อง ซึ่งเป็นสถานีพลังงานนิวเคลียร์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน
ภูมิศาสตร์[แก้]
เมืองนี้ตั้งชื่อตามแม่น้ำมั่วหยาง (漠阳江)
เมืองนี้ได้รับผลกระทบจากแผ่นดินไหวขนาด 5.9 เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 1969 ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปมากกว่า 3,000 คน และเป็นที่ทราบว่าบริเวณนี้มีปริมาณรังสีพื้นหลัง (background radiation) ตามธรรมชาติในระดับสูง[6]
ภูมิอากาศ[แก้]
| ข้อมูลภูมิอากาศของหยางเจียง (1981−2010 ภาวะปกติ) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 28.0 (82.4) |
28.9 (84) |
32.2 (90) |
31.7 (89.1) |
33.9 (93) |
36.8 (98.2) |
36.6 (97.9) |
37.5 (99.5) |
36.8 (98.2) |
33.4 (92.1) |
33.1 (91.6) |
29.2 (84.6) |
37.5 (99.5) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 19.9 (67.8) |
19.5 (67.1) |
22.2 (72) |
25.9 (78.6) |
29.1 (84.4) |
30.8 (87.4) |
31.6 (88.9) |
31.9 (89.4) |
30.9 (87.6) |
28.8 (83.8) |
25.2 (77.4) |
21.4 (70.5) |
26.43 (79.58) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 15.5 (59.9) |
16.0 (60.8) |
19.0 (66.2) |
22.9 (73.2) |
26.0 (78.8) |
27.8 (82) |
28.3 (82.9) |
28.2 (82.8) |
27.1 (80.8) |
24.7 (76.5) |
20.7 (69.3) |
16.7 (62.1) |
22.74 (72.94) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 12.2 (54) |
13.5 (56.3) |
16.7 (62.1) |
20.7 (69.3) |
23.5 (74.3) |
25.3 (77.5) |
25.6 (78.1) |
25.4 (77.7) |
24.2 (75.6) |
21.5 (70.7) |
17.1 (62.8) |
13.1 (55.6) |
19.9 (67.82) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 2.9 (37.2) |
3.8 (38.8) |
4.7 (40.5) |
9.9 (49.8) |
15.3 (59.5) |
19.3 (66.7) |
21.1 (70) |
21.3 (70.3) |
16.8 (62.2) |
12.0 (53.6) |
6.2 (43.2) |
3.4 (38.1) |
2.9 (37.2) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 31.3 (1.232) |
71.6 (2.819) |
83.6 (3.291) |
202.6 (7.976) |
344.4 (13.559) |
374.8 (14.756) |
322.7 (12.705) |
374.5 (14.744) |
253.0 (9.961) |
86.9 (3.421) |
46.8 (1.843) |
28.8 (1.134) |
2,221 (87.441) |
| ความชื้นร้อยละ | 73 | 81 | 85 | 86 | 85 | 85 | 84 | 84 | 80 | 74 | 69 | 67 | 79.4 |
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm) | 4.4 | 4.6 | 5.5 | 6.8 | 12.2 | 17.4 | 20.3 | 19.3 | 15.8 | 13.0 | 7.3 | 3.8 | 130.4 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 127.6 | 73.4 | 65.7 | 79.7 | 132.5 | 159.2 | 211.4 | 180.0 | 180.2 | 198.8 | 179.3 | 169.1 | 1,756.9 |
| แหล่งที่มา: China Meteorological Administration (precipitation days and sunshine 1971–2000)[7][8] | |||||||||||||
หมายเหตุ[แก้]
อ้างอิง[แก้]
เชิงอรรถอ้างอิง[แก้]
- ↑ https://www.citypopulation.de/en/china/guangdong/admin/
- ↑ Baynes, T. S., บ.ก. (1878), , Encyclopædia Britannica, vol. 5 (9th ed.), New York: Charles Scribner's Sons
- ↑
Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. XV (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.
- ↑ https://www.citypopulation.de/en/china/guangdong/admin/
- ↑ Bolton & al. (1941), p. 262.
- ↑ Zhang, SP (2010). "Mechanism study of adaptive response in high background radiation area of Yangjiang in China". Chinese Journal of Preventive Medicine. 44 (9): 815–819. PMID 21092626.
- ↑ 中国气象数据网 - WeatherBk Data (ภาษาChinese (China)). China Meteorological Administration. สืบค้นเมื่อ 2020-04-15.
- ↑ 中国地面国际交换站气候标准值月值数据集（1971－2000年）. China Meteorological Administration. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-21. สืบค้นเมื่อ 2010-05-25.
Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). บรรณานุกรม[แก้]
- Bolton, Kingsley; และคณะ (1941), Triad Societies, Vol. 5, Abingdon: Routledge, ISBN 9780415243971, reprinted 2000.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: หยางเจียง |
- เว็บไซต์นครหยางเจียง (ในภาษาจีนและอังกฤษ)
- เว็บไซต์ท่องเที่ยวหยางเจียง (ในภาษาอังกฤษ)
| ทั่วไป | |
|---|---|
| หอสมุดแห่งชาติ | |
| อื่น ๆ | |
