หมู่เกาะเซ็งกากุ
 ที่ตั้งของหมู่เกาะ (ภายในสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีแดง) | |
| ภูมิศาสตร์ | |
|---|---|
| ที่ตั้ง | มหาสมุทรแปซิฟิก |
| พิกัด | 25°44′41.49″N 123°28′29.79″E / 25.7448583°N 123.4749417°E |
| การปกครอง | |
 ญี่ปุ่น | |
หมู่เกาะเซ็งกากุ (ญี่ปุ่น: 尖閣諸島, โรมาจิ: Senkaku-shotō; จีน: 釣魚島, พินอิน: Diàoyúdǎo) เป็นกลุ่มเกาะร้างขนาดเล็กในทะเลจีนตะวันออก ตั้งอยู่ทางตะวันออกของจีนแผ่นดินใหญ่ ทางตะวันออกเฉียงเหนือของไต้หวัน และทางตะวันตกของเกาะโอกินาวะ
หมู่เกาะนี้ปัจจุบันอยู่ภายใต้การควบคุมของญี่ปุ่น แต่จีนและไต้หวันต่างก็อ้างสิทธิ์เหนือหมู่เกาะดังกล่าว ส่งผลให้เป็นดินแดนพิพาทระหว่างทั้งสามฝ่าย
ประวัติศาสตร์
[แก้]ญี่ปุ่น
[แก้]ตามข้อมูลของฝ่ายญี่ปุ่น ในปี พ.ศ. 2427 (ค.ศ. 1884) นักธุรกิจชาวญี่ปุ่นชื่อ โคงะ ทัตสึชิโร่ ได้เดินทางไปสำรวจหมู่เกาะดังกล่าว[1][1][2]
ตั้งแต่ พ.ศ. 2428 (ค.ศ. 1885) เป็นต้นมา รัฐบาลญี่ปุ่นได้ส่งเจ้าหน้าที่เข้าตรวจสอบหลายครั้งผ่านทางจังหวัดโอกินาวะ โดยระบุว่าได้ยืนยันอย่างรอบคอบว่าเป็น “ดินแดนที่ไม่มีเจ้าของ”[2][2]
ต่อมาเมื่อวันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2438 (ค.ศ. 1895) ญี่ปุ่นได้มีมติคณะรัฐมนตรีให้นำหมู่เกาะเซ็งกากุเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดโอกินาวะ[2]
ในปี พ.ศ. 2439 (ค.ศ. 1896) โคงะ ทัตสึชิโร่ ได้รับอนุญาตในการประกอบกิจการ เช่น การเก็บขนนกอาโฮโดริ การประมง และการผลิตปลาโอแห้ง โดยในปี พ.ศ. 2452 (ค.ศ. 1909) มีชาวญี่ปุ่นอาศัยอยู่บนเกาะสูงสุดถึง 248 คน[1]
ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2567 (ค.ศ. 2024) มีรายงานว่าชายชาวเม็กซิกันที่เดินทางมาเที่ยวโอกินาวะโดยคายัคได้หลงไปถึงหมู่เกาะดังกล่าว และได้รับความช่วยเหลือจากฝ่ายญี่ปุ่น[1]
จีน
[แก้]ฝ่ายจีนได้ประกาศอ้างสิทธิ์อย่างเป็นทางการต่อหมู่เกาะเซ็งกากุครั้งแรกเมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ. 2514 (ค.ศ. 1971) ผ่านแถลงการณ์ของกระทรวงการต่างประเทศ[3]
ก่อนหน้านั้น แผนที่อย่างเป็นทางการของจีนที่จัดทำในปี พ.ศ. 2512 (ค.ศ. 1969) ได้ระบุชื่อหมู่เกาะว่า “尖閣群島” (ชื่อภาษาญี่ปุ่น) และระบุชื่อ “魚釣島” เป็นภาษาญี่ปุ่นเช่นเดียวกัน[4]
หนังสือพิมพ์เหรินหมินรึเป้าเคยใช้ชื่อ “尖閣列島” (เซ็งกากุเร็ตโตะ) ก่อนที่จีนจะอ้างสิทธิ์อย่างเป็นทางการ และมีรายงานว่าก่อนหน้านี้จีนถือว่าหมู่เกาะดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของเมืองอิชิงากิ จังหวัดโอกินาวะ[5]
ในเชิงประวัติศาสตร์ จีนอ้างว่าในปี พ.ศ. 2077 (ค.ศ. 1534) เฉิน คาน (陳侃) ทูตราชวงศ์หมิงได้สำรวจหมู่เกาะและตั้งชื่อว่า “釣魚嶼” (เตียวหยู่) ในหนังสือ "使琉球錄" และในปี พ.ศ. 2105 (ค.ศ. 1562) หูจงเซี่ยน (胡宗憲) และเจิ้งรั่วเจิง (鄭若曽) ได้บันทึกชื่อ “釣魚嶼” ในหนังสือ “籌海圖編” ด้วย[3]
สถานะปัจจุบัน
[แก้]ปัจจุบัน หมู่เกาะเซ็งกากุอยู่ภายใต้การควบคุมของญี่ปุ่น โดยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดโอกินาวะ
อย่างไรก็ตาม ทั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนและสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) ยังคงอ้างสิทธิ์ในหมู่เกาะนี้ ส่งผลให้เกิดความขัดแย้งทางการทูตและเป็นประเด็นพิพาทระหว่างประเทศ
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- 1 2 3 "尖閣諸島". Ministry of Foreign Affairs of Japan (ภาษาญี่ปุ่น). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2025-05-04. สืบค้นเมื่อ 2025-05-28.
- 1 2 "尖閣諸島 ～どの国の支配も及んでいなかった無人島～｜内閣官房 領土・主権対策企画調整室". www.cas.go.jp. สืบค้นเมื่อ 2025-05-28.
- 1 2 "钓鱼岛_钓鱼岛是中国的固有领土". www.diaoyudao.org.cn. สืบค้นเมื่อ 2025-05-28.
- ↑ "中国が「尖閣は日本の領土」と認めていた証拠の公文書を公開". NEWSポストセブン (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2025-05-28.
- ↑ "中国の主張を見てみよう｜内閣官房 領土・主権対策企画調整室". www.cas.go.jp. สืบค้นเมื่อ 2025-05-28.
- หมู่เกาะเซ็งกากุ
- กลุ่มเกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก
- กลุ่มเกาะในประเทศญี่ปุ่น
- กลุ่มเกาะในประเทศจีน
- กลุ่มเกาะในประเทศไต้หวัน
- เกาะที่เป็นข้อพิพาทในทวีปเอเชีย
- เกาะร้าง
- เกาะที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ในประเทศญี่ปุ่น
- เกาะที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ในประเทศจีน
- ทะเลจีนตะวันออก
- สนธิสัญญาชิโมโนเซกิ
- จังหวัดโอกินาวะ
- เทศมณฑลอี๋หลาน
- เขตแดนจีน–ญี่ปุ่น