หมาจิ้งจอกหลังดำ
| หมาจิ้งจอกหลังดำ ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: ไพลโอซีน - ปัจจุบัน[1] | |
|---|---|
_2.jpg)
| |
| ใน Etosha National Park, นามิเบีย | |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Mammalia |
| อันดับ: | Carnivora |
| วงศ์: | Canidae |
| สกุล: | Lupulella |
| สปีชีส์: | L. mesomelas |
| ชื่อทวินาม | |
| Lupulella mesomelas (Schreber, 1775) | |
| ชนิดย่อย | |
|
| |
| |
| แผนที่แสดงการกระจายพันธุ์ของหมาจิ้งจอกหลังดำ ประกอบด้วยสีน้ำเงิน (L. m. mesomelas) และ สีแดง (L. m. schmidti) | |
| ชื่อพ้อง | |
|
Canis mesomelas[3] | |
หมาจิ้งจอกหลังดำ หรือ หมาจิ้งจอกหลังเงิน (อังกฤษ: black-backed jackal, silver-backed jackal, red jackal; ชื่อวิทยาศาสตร์: Lupulella mesomelas) เป็นสัตว์กินเนื้อชนิดหนึ่งในวงศ์สุนัข (Canidae)
เป็นหมาจำพวกแจ็กคัลชนิดหนึ่ง มีใบหูใหญ่ ปลายหางมีสีดำ ช่วงขาสั้นกว่าหมาจิ้งจอกข้างลาย (L. adusta) ตัวผู้กับตัวเมียมีรูปร่างลักษณะเหมือนกันแต่ตัวผู้จะมีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย
มีความสูงจากหัวไหล่ถึงปลายเท้า 40–45 เซนติเมตร ความยาวลำตัว 70–80 เซนติเมตร ความยาวหาง 28–35 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 6–13.5 กิโลกรัม อายุโดยเฉลี่ย 8–10 ปี
พบกระจายพันธุ์ทั่วไปในทวีปแอฟริกา โดยเป็นแจ็กคัลชนิดที่หาได้ง่ายที่สุด พบเห็นได้บ่อยที่สุดในทวีปแอฟริกา โดยจะอาศัยอยู่ในทุ่งหญ้า ป่าละเมาะ และพื้นที่กึ่งทะเลทราย จะจับคู่เพียงคู่เดียวไปตลอดทั้งชีวิตและช่วยกันปกป้องถิ่นอาศัยและถิ่นหากิน หมาจิ้งจอกหลังดำเป็นนักฉกฉวยโอกาสแย่งกินซากสัตว์จากสัตว์นักล่าชนิดอื่น ๆ แต่เมื่อมีโอกาสก็จะล่าลูกแอนทีโลป หรือลูกกวางขนาดเล็ก เป็นอาหารได้ รวมถึงหนู, นกที่หากินตามพื้นดิน ลูกหมาขนาดเล็กที่ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้จะตกเป็นเหยื่อของสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่ เช่น เสือดาว, อินทรีขนาดใหญ่, งูเหลือม[4]
ชนิดย่อย[แก้]
แบ่งออกได้เป็น 2 ชนิดย่อย คือ
- L. m. mesomelas Schreber, 1775 – หมาจิ้งจอกเคป พบได้ตั้งแต่แหลมกูดโฮป, ทางตอนเหนือของแองโกลา, ซิมบับเว และภาคใต้ของโมซัมบิก
- L. m. schmidti Noack, 1897 – หมาจิ้งจอกแอฟริกาตะวันออก มีความแตกต่างจากชนิดแรกตรงที่มีขนาดใหญ่กว่า, ไม่หอน[5] และมีรูปแบบของฟันที่แตกต่างกันเนื่องจากสภาพอาหารที่กินที่แตกต่างกัน พบได้ตั้งแต่ภาคใต้ของเอธิโอเปีย, ภาคใต้ของซูดาน, จิบูตี, โซมาเลีย, เคนยา, ยูกันดา และภาคเหนือของแทนซาเนีย[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Macdonald, David (1992). The Velvet Claw. p. 256. ISBN 0-563-20844-9.
- ↑ Loveridge & Nel (2008). Canis mesomelas. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 11 May 2008. Database entry includes justification for why this species is of least concern
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อWozencraft2005 - ↑ ปองพล อดิเรกสาร. สัตว์ป่าแอฟริกา. กรุงเทพฯ : เอเรียสบุ๊คส์, 2553. 272 หน้า. หน้า 139. ISBN 978-616-90508-0-3
- ↑ The behavior guide to African mammals: including hoofed mammals, carnivores, primates by Richard Estes, published by University of California Press, 1992, ISBN 0-520-08085-8
- ↑ MAMMALIAN SPECIES No. 715, pp. 1–9, 3 figs. Canis mesomelas. By Lyle R. Walton and Damien O. Joly, Published 30 July 2003 by the American Society of Mammalogists
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Canis mesomelas ที่วิกิสปีชีส์