หน่วยคำเติมท้าย
ในภาษาศาสตร์ หน่วยคำเติมท้าย หรือ ปัจจัย (อังกฤษ: suffix) คือหน่วยคำเติมที่วางไว้หลังต้นเค้าของคำ ตัวอย่างที่พบบ่อย ได้แก่ การกที่ใช้ระบุการกทางไวยากรณ์ของคำนามและคำคุณศัพท์ และปัจจัยท้ายคำกริยา (verb endings) ที่ใช้สร้างการผันคำกริยา
หน่วยคำเติมท้ายท้ายสามารถบรรทุกข้อมูลทางไวยากรณ์ (ส่วนท้ายที่ผันคำ) หรือข้อมูลทางศัพท์ (เช่น ปัจจัยสร้างคำใหม่ – derivational/lexical suffixes) ได้[1]
การผัน (inflection) จะเปลี่ยนคุณสมบัติทางไวยากรณ์ของคำ แต่ยังคงอยู่ในหมวดคำเดิม ขณะที่หน่วยคำเติมท้ายเชิงสร้างคำ (derivational suffixes) แบ่งออกเป็นสองประเภท คือ การสร้างคำที่เปลี่ยนหมวดคำ (class-changing derivation) และการสร้างคำที่คงหมวดคำเดิม (class-maintaining derivation)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Mead, Jonathan (1993). Proceedings of the 11th West Coast Conference on Formal Linguistics (ภาษาอังกฤษ). Center for the Study of Language (CSLI). ISBN 978-1-881526-12-4.