จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สโตรปวาเฟิล สโตรปวาเฟิล |
| ชื่ออื่น | ขนมรังผึ้งน้ำเชื่อม, ขนมรังผึ้งน้ำเชื่อมข้น, ขนมรังผึ้งกรอบน้ำตาลเคี่ยว[1] |
|---|
| ประเภท | รังผึ้ง |
|---|
| แหล่งกำเนิด | เนเธอร์แลนด์ |
|---|
| ภูมิภาค | เคาดา |
|---|
| ผู้สร้างสรรค์ | เคราร์ด กัมป์เฮยเซิน[1] |
|---|
| ส่วนผสมหลัก | แผ่นแป้ง : แป้ง, เนย, น้ำตาลแดง, ยีสต์, นม, ไข่
ไส้ : น้ำเชื่อมข้น (treacle), น้ำตาลทรายแดง, เนย, อบเชย |
|---|
|
สโตรปวาเฟิล (ดัตช์: stroopwafel, แปลตรงตัวว่า ขนมรังผึ้งน้ำเชื่อม) เป็นขนมชนิดหนึ่งของเนเธอร์แลนด์ ทำจากแผ่นแป้งกลมบางประกบกัน ตรงกลางสอดไส้น้ำเชื่อมข้นหนืดเหมือนน้ำตาลเคี่ยว[2] ขนมชนิดนี้เป็นที่นิยมในเนเธอร์แลนด์ ได้รับการคิดค้นขึ้นครั้งแรกที่เมืองเคาดา ตั้งแต่ปี 2016 ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ ได้เสริฟสโตรปวาเฟิลเป็นของว่างอาหารเช้าฟรีสำหรับเที่ยวบินในประเทศ[3]
แป้งสำหรับทำขนมรังผึ้งประกอบด้วย แป้งประกอบอาหาร เนย น้ำตาลแดง ยีสต์ นม และไข่ โดยนำแป้งกลม ๆ ขนาดกลางไปวางบนเตาวาเฟิลและกดเพื่อให้ได้แผ่นทรงกลมขนาดเท่า ๆ กัน หลังถูกอบขนมรังผึ้งถูกแบ่งครึ่งขณะยังอุ่นอยู่ จากนั้นจึงใส่ใส้ทำด้วยน้ำเชื่อม น้ำตาลแดง เนย และอบเชย ระหว่างสองครึ่งเพื่อติดมันเข้าด้วยกัน[4]
สโตรปวาเฟิลถูกคิดค้นขึ้นครั้งแรกที่เมืองเคาดาในสมัยปลายตวรรษที่ 18[5] หรือต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19[1] คนอบขนมปังใช้ของเหลือจากการทำเบเกอรี่เช่นเศษขนมปัง ทำให้หวานด้วยน้ำเชื่อม บ้างก็ว่าเคราร์ด กัมป์เฮยเซินเป็นผู้คิดค้นในระหว่าง ค.ศ. 1810 ปีที่เขาเปิดร้านถึง ค.ศ. 1840 นับว่าเป็นสูตรที่เก่าแก่ที่สุดของขนมรังผึ้งน้ำเชื่อม[2] มีประมาณ 100 คนที่ขายขนมรังผึ้งน้ำเชื่อมในศตวรรษที่ 19 ที่เมืองเมืองเคาดา และในศตวรรษที่ 20 เริ่มมีโรงงานผลตเกิดขึ้น ในปี1960 มีทั้งหมด 17 โรงงานเฉพาะในเกาดาและ 4 แห่งยังดำเนินการอยู่จนถึงทุกวันนี้[2]
 แป้งทรงกลมวางบนเตาวาเฟิลเพื่อทำ สโตรวาเฟิล | แป้งทรงกลมวางบนเตาวาเฟิลเพื่อทำ สโตรวาเฟิล |
 น้ำเชื่อมร้อน ๆ สำหรับทำไส้ สโตรปวาเฟิล ในหม้อ | น้ำเชื่อมร้อน ๆ สำหรับทำไส้ สโตรปวาเฟิล ในหม้อ |
 สโตรปวาเฟิล ที่ซื้อมาจากร้านค้า | สโตรปวาเฟิล ที่ซื้อมาจากร้านค้า |
 สโตรปวาเฟิล บนจาน | สโตรปวาเฟิล บนจาน |
 การวางสโตรปวาเฟิลบนเครื่องดื่มร้อนเพื่ออุ่นและทำให้ไส้นิ่มลง | การวางสโตรปวาเฟิลบนเครื่องดื่มร้อนเพื่ออุ่นและทำให้ไส้นิ่มลง |
|
.jpg)