ข้ามไปเนื้อหา

สูรยะมัชปาหิต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แผนภาพแสดงการจัดวางเทพเจ้าฮินดูบนสูรยมัชปาหิต

สูรยะมัชปาหิต (กาวี: ꦱꦸꦂꦪꦩꦙꦭꦲꦶꦡ꧀; สุรฺยมฌลหิถฺ, สันสกฤต: मजपहितस्य सूर्य; มชปหิตสฺย สูรฺย) เป็นดวงตราที่พบบ่อยในซากปรักหักพังจากสมัยมัชปาหิต โดยทั่วไปมีลักษณะเป็นดวงอาทิตย์แปดแฉก ตรงกลางเป็นรูปวงกลมแสดงรูปเทพเจ้าในศาสนาฮินดู เชื่อว่าอาจนำรูปแบบมาจากแผนภาพแสดงจักรวาลที่รายล้อมดวงอาทิตย์[1] ส่วนใหญ่ยอมรับว่าตรานี้น่าจะเป็นตราประจำราชวงศ์ของมัชปาหิต เนื่องด้วยความถี่ที่พบตรานี้ตามโบราณสถานสมัยมัชปาหิต

ลักษณะ

[แก้]

รูปแบบที่พบบ่อยที่สุดของสูรยะมัชปาหิตเป็นรูปแสดงเทพเจ้าฮินดูเก้าองค์ โดยแปดองค์อยู่ในแปดแฉกรอบวงกลมตรงกลางซึ่งมีเทพเจ้าหนึ่งองค์ เทพเจ้าหลักตรงใจกลางคือพระศิวะ รายล้อมด้วยแปดแฉกซึ่งประกอบด้วยเทพเจ้าดังนี้:

เทพอีกแปดองค์ฮยุ่ตามขอบนอกซึ่งเป็นรัศมีของพระอาทิตย์ ได้แก่

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Bullough Nigel (1995). Historic East Java, Remains in Stone, 50th Anniversary of Indonesia Commemorative Edition. Jakarta: ADLine Communications. p. 109.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Exhibit of "Kejayaan Kerajaan-kerajaan Kuno Indonesia" (The Glory of Ancient Indonesian Kingdoms) at Istana Anak-anak Indonesia, Taman Mini Indonesia Indah, displayed Majapahit artifacts the collection of Trowulan Museum, East Java. April 2009.