สุนัขล่าเนื้อ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
บีเกิลเป็นสุนัขล่าเนื้อพันธุ์เล็ก

สุนัขล่าเนื้อ (อังกฤษ: hound) เป็นสุนัขล่าสัตว์ชนิดหนึ่งที่นักล่าใช้เพื่อสะกดรอยหรือไล่ล่าเหยื่อ[1][2]

ลักษณะ[แก้]

สุนัขล่าเนื้อสามารถเปรียบเทียบได้กับสุนัขล่าเหยื่อที่ช่วยเหลือนักล่าโดยการระบุตำแหน่งของเหยื่อและ/หรือการกู้คืนสัตว์ที่ถูกล่า สุนัขล่าเนื้อเป็นสุนัขล่าสัตว์พันธุ์แรก พวกมันมีการรับรู้กลิ่นที่ทรงพลัง, ความเร็วสูง หรือทั้งสองอย่าง[3]

สุนัขล่าเนื้อมีสามประเภท โดยมีหลายสายพันธุ์ในแต่ละประเภท ดังนี้:

  • ไซต์ฮาวด์ เป็นสุนัขที่มีสายตาดี (เรียกอีกอย่างว่าเกซฮาวด์) ซึ่งติดตามเหยื่อส่วนใหญ่ด้วยความเร็ว โดยทำให้เหยื่ออยู่ในสายตา สุนัขเหล่านี้รวดเร็วและช่วยเหลือนักล่าในเกมการจับ เช่น หมาจิ้งจอก, กระต่ายแจ็ก, กวาง และกวางเอลก์[4]
  • เซนต์ฮาวด์ เป็นสุนัขหาเหยื่อด้วยกลิ่น ติดตามเหยื่อหรืออื่น ๆ (เช่น คนที่หายไป) โดยติดตามกลิ่น สุนัขเหล่านี้มีความอดทน แต่ไม่ใช่นักวิ่งที่รวดเร็ว[5]
  • ส่วนสุนัขล่าเนื้อสายพันธุ์ที่เหลือติดตามเหยื่อของพวกมันโดยใช้ทั้งสายตาและกลิ่น พวกมันยากที่จะจำแนก เนื่องจากพวกมันไม่ได้เป็นสัตว์ที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน และไม่ได้หาเหยื่อด้วยกลิ่นอย่างชัดเจน

รายชื่อสายพันธุ์สุนัขล่าเนื้อ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "HOUND". Cambridge English Dictionary (ภาษาอังกฤษ). Cambridge University Press. สืบค้นเมื่อ 2019-03-06.
  2. ↑ "The Hound Group - Breed Information Centre". thekennelclub.org.uk (ภาษาอังกฤษ). The Kennel Club. สืบค้นเมื่อ 2019-03-06.
  3. ↑ "Hound Dog Breeds". Animal Planet. Discovery, Inc. สืบค้นเมื่อ 17 December 2013.
  4. ↑ alkir/Bigstock (2019-02-24). "What is a Sighthound?". PetGuide. สืบค้นเมื่อ 2019-03-06.
  5. ↑ "Keeping Your Scent Hound Happy". Purina (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2019-03-07. สืบค้นเมื่อ 2019-03-06.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สุนัขล่าเนื้อ&oldid=9598320"