สินเชื่อซับไพรม์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สินเชื่อซับไพรม์ หรือ สินเชื่อชั้นรอง (อังกฤษ: subprime lending เรียกในชื่ออื่น ๆ ว่า B-paper, near-prime, หรือ second chance lending) คือการปล่อยสินเชื่อให้แก่ผู้กู้ยืมซึ่งไม่มีคุณสมบัติครบถ้วนพอจะได้รับอัตราดอกเบี้ยของตลาดที่ดีที่สุด (best market interest rates) อันเนื่องจากมีข้อด่างพร้อยในประวัติการกู้ยืมและชำระเงิน (credit history)

สินเชื่อซับไพรม์มีความเสี่ยงสูงต่อทั้งผู้ปล่อยและผู้ขอสินเชื่อ เนื่องจากอัตราดอกเบี้ยที่สูง, ประวัติการกู้ยืมและชำระเงินที่ไม่ดี, และสถานการณ์ทางการเงินอันไม่พึงปรารถนาซึ่งผู้ขอกู้ซับไพรม์ไปข้องเกี่ยวด้วย สินเชื่อซับไพรม์จะถูกปล่อยกู้ในอัตราดอกเบี้ยที่สูงกว่า สินเชื่อ A-paper (สินเชื่ออสังหาริมทรัพย์ชั้นหนึ่ง) เพื่อชดเชยกับความเสี่ยงที่สูงขึ้น สินเชื่อซับไพรม์ครอบคลุมตราสารทางการเงินหลายชนิด อาทิเช่น สินเชื่ออสังหาริมทรัพย์, สินเชื่อซื้อรถ และบัตรเครดิต คำว่า ซับไพรม์ (ซึ่งแปลเป็นไทยได้ว่า "ชั้นรอง") เป็นการอ้างอิงถึงสถานะการกู้ยืมและชำระเงินของผู้กู้ยืม ไม่ใช่ตัวดอกเบี้ยของสินเชื่อแต่อย่างใด

สินเชื่อซับไพรม์เป็นที่ถกเถียงในวงกว้างถึงความเหมาะสม ฝ่ายผู้ต่อต้านกล่าวอ้างว่าบริษัทซึ่งปล่อยสินเชื่อซับไพรม์มักกระทำการปล่อยสินเชื่ออย่างเอารัดเอาเปรียบ (predatory lending) อาทิเช่น จงใจปล่อยสินเชื่อให้แก่ผู้กู้ซึ่งไม่มีวันจะสามารถทำตามเงื่อนไขการกู้ยืมได้ จนทำให้ไม่สามารถชำระเงินคืนตามเวลาที่กำหนด (default), ถูกยึดหลักประกัน และต้องเผชิญกับการยึดทรัพย์ นอกจากนั้น ยังมีข้อกล่าวหาถึงการเลือกปฏิบัติในการปล่อยสินเชื่ออสังหาริมทรัพย์ (morgage discrimination) ตามเชื้อชาติ[1] ในขณะที่ผู้เห็นด้วยกล่าวสนับสนุนว่าการปล่อยสินเชื่อซับไพรม์เป็นการช่วยให้เงินกู้เข้าถึงมือประชาชนผู้ซึ่งโดยปกติไม่อาจเข้าถึงตลาดเงินกู้ได้[2]

ข้อถกเถียงว่าด้วยสินเชื่อซับไพรม์ได้ขยายวงขึ้นอันเป็นผลมาจากวิกฤติการณ์สินเชื่ออสังหาริมทรัพย์ชั้นรอง ปี 2550 อันเรื้อรัง ซึ่งเกิดขึ้นทั้งในอุตสาหกรรมซับไพรม์เอง และตลาดการเงินชั้นสูงกว่า และมีต้นกำเนิดในสหรัฐอเมริกา ปรากฏการณ์นี้ถูกอธิบายว่าเป็น "การแพร่ระบาดทางการเงิน" (financial contagion) ซึ่งนำไปสู่การเข้มงวดกวดขันการเข้าถึงสินเชื่อในตลาดการเงินโลก ผู้กู้หลายพันรายถูกบังคับให้ชำระหนี้ก่อนกำหนด และสถาบันการเงินผู้ปล่อยสินเชื่อซับไพรม์สัญชาติอเมริกันรายใหญ่หลายแห่งก็ถูกฟ้องร้องให้ล้มละลาย

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Study Finds Disparities in Mortgages by Race The New York Times By MANNY FERNANDEZ Published: October 15, 2007
  2. Goolsbee, Austan (2007-03-29). "'Irresponsible' Mortgages Have Opened Doors to Many of the Excluded". Economic Scene. The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2007-08-12. Professor Rosen explains, “The main thing that innovations in the mortgage market have done over the past 30 years is to let in the excluded: the young, the discriminated against, the people without a lot of money in the bank to use for a down payment.”