สายเซชิง-ยะมะเตะ
(เปลี่ยนทางจาก สายเซชิน-ยะมะเตะ)
| สายเซชิง-ยะมะเตะ | |||
|---|---|---|---|
 | |||
 รถไฟฟ้ารุ่น 6000 ในปี 2021 | |||
| ข้อมูลทั่วไป | |||
| ชื่ออื่น | Midori no U-Line | ||
| ชื่อลำลอง | 西神山手線 | ||
| สถานะ | เปิดให้บริการ | ||
| เจ้าของ | สำนักขนส่งเทศบาลโคเบะ | ||
| ที่ตั้ง | โคเบะ | ||
| ปลายทาง |
| ||
| จำนวนสถานี | 16 | ||
| การดำเนินงาน | |||
| รูปแบบ | ระบบขนส่งมวลชนเร็ว | ||
| ระบบ |  รถไฟใต้ดินเทศบาลโคเบะ | ||
| ประวัติ | |||
| เปิดเมื่อ | 13 มีนาคม ค.ศ. 1977 | ||
| ข้อมูลทางเทคนิค | |||
| ระยะทาง | 22.7 km (14.1 mi) | ||
| จำนวนทางวิ่ง | 2 | ||
| รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) | ||
| ระบบจ่ายไฟ | 1,500 V DC, เหนือหัว | ||
| ความเร็ว | 90 km/h (56 mph)[1] | ||
| |||
สายเซชิง-ยะมะเตะ (西神山手線) เป็นหนึ่งในสองเส้นทางของรถไฟใต้ดินเทศบาลโคเบะ เมืองโคเบะ จังหวัดเฮียวโงะ ประเทศญี่ปุ่น มักถูกเรียกว่า ยูไลน์ เนื่องจากแนวเส้นทางคล้ายตัวยู
รายชื่อสถานี[แก้]
- ทะนิงะมิ
- ชิง-โคเบะ
- ซันโนะมิยะ
- เค็นโชมะเอะ
- โอคุระยะมะ
- มินะโตะงะวะ โคเอ็น
- คะมิซะวะ
- นะงะตะ
- ชิง-นะงะตะ
- อิตะยะโดะ
- มีโอโฮจิ
- มีโอตะนิ
- โซโง อุนโด โคเอ็น
- คะคุเอ็น-โทะชิ
- อิคะวะดะนิ
- เซชิง-มินะมิ
- เชซิน-ชุโอะ
ล้อขับเคลื่อน[แก้]
- 1000 ซีรีส์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1977)
- 2000 ซีรีส์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1988)
- 3000 ซีรีส์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1992)
- 7000 ซีรีส์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1988)
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Seishin-Yamate Line เก็บถาวร 2005-10-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
 | บทความการเดินทาง การคมนาคม และการขนส่งนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |
- ↑ Terada, Hirokazu (19 January 2013). データブック日本の私鉄 [Databook: Japan's Private Railways] (ภาษาญี่ปุ่น). Japan: Neko Publishing. p. 154. ISBN 978-4-7770-1336-4.