สัพพัญญู
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
สัพพัญญู[1] (บาลี: สพฺพญฺญู) หรือ สรรเพชญ[2] (สันสกฤต: สรฺวชฺญ) แปลว่า ผู้รู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ผู้รู้ทั่ว คือรู้สิ่งทั้งปวงอย่างสัมบูรณ์ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต[3]
ในคติเทวนิยมมักใช้คำนี้เป็นเนมิตกนามของพระเป็นเจ้า เพราะเชื่อว่าพระองค์ทรงคุณลักษณะเช่นนั้น และเรียกคุณลักษณะนั้นว่า สัพพัญญุตา ส่วนศาสนาอเทวนิยม เช่น ศาสนาพุทธใช้หมายถึงพระพุทธเจ้า และศาสนาเชนใช้หมายถึงเกวลิน
อ้างอิง[แก้]
- เชิงอรรถ
- บรรณานุกรม
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ ๒, กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556. 1,544 หน้า. ISBN 978-616-7073-80-4
- สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา ฉบับราชบัณฑิตยสภา. พิมพ์ครั้งที่ ๕, กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2560. 320 หน้า. ISBN 978-616-389-061-0