สะพานทาโคมาแนโรส์
สะพานทาโคมาแนโรส์ | |
|---|---|
Tacoma Narrows Bridge | |
 สะพานเมื่อมองจากฝั่งทาโคมา | |
| พิกัด | 47°16′5″N 122°33′2″W / 47.26806°N 122.55056°W |
| เส้นทาง | ทางหลวงรัฐวอชิงตันหมายเลข 16 |
| ข้าม | ทาโคมาแนโรส์ |
| ที่ตั้ง | ทาโคมาไปกิกฮาร์เบอร์ สหรัฐอเมริกา |
| ผู้ดูแล | กระทรวงคมนาคม รัฐวอชิงตัน |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| ประเภท | สะพานแขวนแฝด |
| ความยาว | 5,400 ฟุต (1,645.92 เมตร) [1] |
| ช่วงยาวที่สุด | 2,800 ฟุต (853.44 เมตร)[1] |
| เคลียร์ตอนล่าง | 187.5 ฟุต (57.15 เมตร) |
| ประวัติ | |
| วันเปิด | 14 ตุลาคม ค.ศ. 1950 (เคลื่อนไปตะวันตก) 15 กรกฎาคม ค.ศ. 2007 (เคลื่อนไปตะวันออก) |
| สถิติ | |
| ค่าผ่าน | เฉพาะเคลื่อนไปตะวันออก: $4.00 (เงินสด/เครดิต), $2.75 (transponder price) |
| ที่ตั้ง | |
 | |
สะพานทาโคมาแนโรส์ (อังกฤษ: Tacoma Narrows Bridge) เป็นคู่สะพานแขวนแฝดในรัฐวอชิงตัน สหรัฐอเมริกา ซึ่งพาทางหลวงรัฐหมายเลข 16 ข้ามช่องแคบทาโคมาแนโรส์ ในประวัติศาสตร์ ชื่อ "สะพานทาโคมาแนโรส์" เคยใช้กับสะพานเดิมที่มีชื่อเล่นว่า "เกอร์ตีห้อตะบึง" (Galloping Gertie) ซึ่งเปิดในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1940 และพังถล่มลงมาในอีกสี่เดือนให้หลัง เช่นเดียวกับการแทนที่สะพานเดิมซึ่งเปิดใน ค.ศ. 1950 และยังคงใช้ได้จนถึงปัจจุบันนี้ โดยเป็นช่องทางเคลื่อนไปทางตะวันตกของสะพานแฝดปัจจุบัน
สะพานทาโคมาแนโรล์ดั้งเดิมเปิดวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1940 และได้รับฉายาว่า "เกอร์ตีห้อตะบึง" เนื่องจากคนงานก่อสร้างสังเกตการเคลื่อนไหวแนวดิ่งของตัวสะพานระหว่างช่วงที่มีลมแรง สะพานดังกล่าวถล่มลงในตอนเช้าของวันที่ 7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1940 ภายใต้สภาพลมแรง ปัญหาด้านวิศวกรรมเช่นเดียวกับการมีส่วนร่วมของสหรัฐอเมริกาในสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้แผนสร้างสะพานใหม่ขึ้นทดแทนถูกเลื่อนไปหลายปี กระทั่งสะพานใหม่ที่มาแทนนั้นเปิดในวันที่ 14 ตุลาคม ค.ศ. 1950
จนถึง ค.ศ. 1990 การเติบโตของประชากรและการพัฒนาบนคาบสมุทร Kitsap ส่งผลให้การจราจรบนสะพานเกินขีดจำกัดที่สะพานถูกออกแบบไว้ ผลคือ ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งรัฐวอชิงตันลงคะแนนเสียงเห็นชอบมาตรการสนับสนุนการก่อสร้างสะพานคู่ขนานใน ค.ศ. 1998 หลังการประท้วงและการต่อสู้กันในศาลหลายครั้ง การก่อสร้างเริ่มขึ้นใน ค.ศ. 2002 และสะพานแห่งใหม่นั้นเปิดเพื่อรองรับการจราจรเคลื่อนไปทางตะวันออกเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม ค.ศ. 2007 ขณะที่ ค.ศ. 1950 สะพานถูกออกแบบใหม่ให้รองรับการจราจรไปทางตะวันตก
ขณะที่ดำเนินการก่อสร้างนั้น ทั้งสะพาน ค.ศ. 1940 และ 1950 เป็นสะพานแขวนยาวที่สุดในโลกเป็นอันดับสามในแง่ความยาวช่วงสะพานหลัก ตามหลังสะพานโกลเดนเกตและสะพานจอร์จ วอชิงตัน สะพาน ค.ศ. 1950 และ 2007 ปัจจุบันเป็นสะพานแขวนยาวที่สุดลำดับห้าในสหรัฐอเมริกา และยาวที่สุดเป็นอันดับที่ 31 ของโลก
มีการเก็บค่าผ่านทางบนสะพานตลอดอายุการใช้งานสี่เดือนของสะพานดั้งเดิม เช่นเดียวกับ 15 ปีแรกของสะพาน ค.ศ. 1950 ใน ค.ศ. 1965 พันธบัตรการก่อสร้างสะพานพร้อมดอกเบี้ยได้รับการจ่าย และรัฐยุติการเก็บค่าผ่านทางบนสะพาน มากกว่า 40 ปีให้หลัง มีการเก็บค่าผ่านทางอีกครั้งหนึ่งเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการจัดหางบประมาณให้แก่สะพานแฝด และปัจจุบันเก็บเฉพาะยานพาหนะที่สัญจรฝั่งตะวันออก
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Tacoma Narrows Bridge ที่ฐานข้อมูลโครงสร้าง (Structurae)
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Tacoma Narrows Bridge
- Tacoma Narrows Bridge (1940) ที่ฐานข้อมูลโครงสร้าง (Structurae)
- Tacoma Narrows Bridge (1950) ที่ฐานข้อมูลโครงสร้าง (Structurae)
- New Tacoma Narrows Bridge (2007) ที่ฐานข้อมูลโครงสร้าง (Structurae)