สะพานซานฟรานซิสโก-โอ๊กแลนด์เบย์

สะพาน
ซานฟรานซิสโก-โอ๊กแลนด์เบย์
สะพาน; ซานฟรานซิสโก-โอ๊กแลนด์เบย์
	San Francisco-Oakland Bay Bridge
	สะพานช่วงตะวันตก (สะพานแขวน) ในปี 2022 ส่วนช่วงตะวันออกสามารถมองเห็นได้ใกล้กับเกาะเยอร์บา บวยนา ทางด้านซ้าย
พิกัด	37°49′5″N 122°20′48″W / 37.81806°N 122.34667°Wพิกัดภูมิศาสตร์: 37°49′5″N 122°20′48″W / 37.81806°N 122.34667°W
เส้นทาง	อินเตอร์สเตต 80
ข้าม	อ่าวซานฟรานซิสโก
ที่ตั้ง	ซานฟรานซิสโก และโอ๊กแลนด์, สหรัฐอเมริกา
เจ้าของ	รัฐแคลิฟอร์เนีย
ผู้ดูแล	กรมการขนส่งแคลิฟอร์เนีย
รหัส	34 0003 (ช่วงตะวันตก); 34 0004 (อุโมงค์เยอร์บาบเวนา); 33 0025 (ช่วงตะวันออก);
ข้อมูลจำเพาะ
ประเภท	สะพานแขวน
วัสดุ	เหล็ก, คอนกรีต
ความยาว	ช่วงตะวันตก: 10,304 ฟุต (3,141 เมตร) ; ช่วงตะวันออก: 10,176 ฟุต (3,102 เมตร) ; รวม: 4.46 ไมล์ (7.18 กิโลเมตร)
ความกว้าง	ช่วงตะวันตก: 57.5 ฟุต (17.5 เมตร) ; ช่วงตะวันออก: 258.33 ฟุต (78.74 เมตร)
ความสูง	ช่วงตะวันตก: 526 ฟุต (160 เมตร) ; ช่วงตะวันอก: 525 ฟุต (160 เมตร)
ช่วงยาวที่สุด	ช่วงตะวันตก: 2,310 ฟุต (704 ม.) ; ช่วงตะวันออก: 1,400 ฟุต (430 เมตร)
ขีดจำกัดบรรทุก	500,000 ตัน
เคลียร์ตอนบน	ขาเข้า (ไปทางทิศตะวันตก): 14 ฟุต (4.3 เมตร) ; ขาออก (ไปทางทิศตะวันออก): 14.67 ฟุต (4.47 เมตร)
เคลียร์ตอนล่าง	ช่วงตะวันตก: 220 ฟุต (67 เมตร) ; ช่วงตะวันออก: 190 ฟุต (58 เมตร)
ประวัติ
ผู้ออกแบบ	ชาร์ลส์ เอช. เพอร์เซลล์
วันเริ่มสร้าง	8 กรกฎาคม 1933
วันสร้างเสร็จ	12 กันยายน 1936
วันเปิด	12 พฤศจิกายน 1936; 87 ปีก่อน
สถิติ
การจราจรโดยเฉลี่ย	260,000
ค่าผ่าน	East span, westbound only; FasTrak or pay-by-plate, cash not accepted; Effective 1 มกราคม ค.ศ. 2022 – 31 ธันวาคม ค.ศ. 2024:; $8.00 (weekday peak hours); $6.00 (weekday non-peak hours); $7.00 (weekends); $3.50 (carpools during weekday peak hours, FasTrak only);
สถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ขึ้นทะเบียนแห่งชาติของสหรัฐ
ขึ้นเมื่อ	13 สิงหาคม 2001
เลขอ้างอิง	00000525
ที่ตั้ง

สะพานซานฟรานซิสโก-โอ๊กแลนด์เบย์ (อังกฤษ: San Francisco-Oakland Bay Bridge) หรือที่รู้จักกันในชื่อสะพานเบย์ (Bay Bridge) เป็นสะพานที่ทอดข้ามอ่าวซานฟรานซิสโก ในรัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา เชื่อมต่อระหว่างเมืองซานฟรานซิสโกและเมืองโอ๊กแลนด์ เป็นส่วนหนึ่งของทางหลวงอินเตอร์สเตต 80 (Interstate 80) จึงบรรทุกรถได้ประมาณ 260,000 คันต่อวัน^[6]^[7]และเป็นหนึ่งในสะพานแขวนที่ยาวที่สุดในสหรัฐอเมริกา

สะพานเบย์ขณะกำลังก่อสร้าง เมื่อปี ค.ศ. 1935

การตื่นทองในแคลิฟอร์เนียในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ทำให้ประชากรในซานฟรานซิสโกเพิ่มขึ้นเป็นมากกว่า 30,000 คนในเวลาเพียงไม่กี่ปี เนื่องจากมีชาวอเมริกันและผู้อพยพเข้ามาหลายพันคน แต่ความสำเร็จของทางรถไฟข้ามทวีปแห่งแรกของประเทศทำให้เมืองนี้ขาดการเชื่อมต่อระบบราง (ซึ่งมีปลายทางอยู่ที่เมืองโอ๊กแลนด์) ดังนั้นในปี ค.ศ. 1872 คณะกรรมการสะพานเบย์จึงประชุมร่วมกับบริษัทรถไฟเพื่อร่วมกันสร้างสะพานและเชื่อมต่อกับรางที่มีอยู่ อย่างไรก็ตาม โครงการนี้ไม่ประสบผลสำเร็จเนื่องจากเนื่องจากอุปสรรคทางการเงินและเทคโนโลยีในสมัยนั้น^[8]

สะพานนี้ออกแบบโดยชาร์ลส์ เอช. เพอร์เซลล์ (Charles H. Purcell) ^[9] ^[10] และสร้างโดยบริษัทอเมริกันบริดจ์ (American Bridge Company) เริ่มก่อสร้างในวันที่ 8 กรกฎาคม ค.ศ. 1933 และเปิดใช้งานอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1936 หกเดือนก่อนสะพานโกลเดนเกตจะสร้างเสร็จ

เดิมสะพานชั้นบนจะใช้เป็นทางสำหรับรถยนต์ ส่วนรถประจำทางและรถไฟโดยสารจะอยู่ชั้นล่าง แต่หลังจากที่เส้นทางรถไฟสายคีย์ (Key Route) หยุดให้บริการในวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 1958 สะพานชั้นล่างก็ถูกเปลี่ยนเป็นทางรถยนต์ทั้งหมด ต่อมาวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 1963 การจราจรได้รับการปรับปรุงใหม่ให้เป็นการเดินรถทิศทางเดียวในแต่ละชั้น ชั้นบนเป็นขาเข้าเมืองซานฟรานซิสโก ส่วนชั้นล่างเป็นขาออกไปยังเมืองโอ๊กแลนด์ โดยอนุญาตให้รถบรรทุกและรถโดยสารวิ่งบนถนนชั้นบนได้^[11]

การออกแบบและวิศวกรรมของสะพานเบย์มีความท้าทายเนื่องจากความลึกและกระแสน้ำที่ไหลแรงของอ่าวซานฟรานซิสโก ตลอดจนการเกิดแผ่นดินไหว สะพานนี้มีสองช่วงหลักและมีความยาวเท่ากันโดยประมาณ แบ่งเป็น:

ภาพพาโรนามาของสะพานช่วงตะวันตก เมื่อปี ค.ศ. 2007

ช่วงตะวันตก เป็นสะพานแขวน ชื่ออย่างเป็นทางการคือ สะพานวิลลี่ แอล. บราวน์ จูเนียร์ (Willie L. Brown Jr. Bridge) ตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติให้กับวิลลี่ แอล. บราวน์ จูเนียร์ อดีตนายกเทศมนตรีซานฟรานซิสโก และประธานสมัชชาแห่งรัฐแคลิฟอร์เนีย เชื่อมต่อระหว่างตัวเมืองซานฟรานซิสโกกับเกาะเยอร์บาบเวนา (Yerba Buena Island)

ช่วงตะวันออก เดิมเป็นสะพานโครงเหล็ก เชื่อมต่อร่ะหว่างเกาะเยอร์บา บวยนากับเมืองโอ๊กแลนด์

ในช่วงที่เกิดแผ่นดินไหวโลมาพรีเอตา ในปี ค.ศ. 1989 ทำให้ส่วนหนึ่งของพื้นถนนชั้นบนของสะพานช่วงตะวันออกพังลงมาทับถนนชั้นล่าง และถูกปิดปรับปรุงเป็นเวลาหนึ่งเดือน ต่อมาก็ถูกแทนที่ด้วยสะพานแขวนที่ยึดตัวเองได้ (Self-anchored suspension bridge) ซึ่งถูกออกแบบให้มีความปลอดภัยจากแผ่นดินไหวมากกว่า การก่อสร้างเริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 2002 และเสร็จสมบูรณ์เมื่อวันที่ 2 กันยายน ค.ศ. 2013 โดยใช้งบประมาณกว่า 6.5 พันล้านดอลลาร์ การรื้อถอนสะพานเดิมแล้วเสร็จเมื่อวันที่ 8 กันยายน ค.ศ. 2018

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา สะพานแห่งนี้ได้รับการปรับปรุงหลายครั้ง เพื่อให้มั่นใจถึงความสมบูรณ์ของโครงสร้างและความปลอดภัย และยังคงทำหน้าที่เป็นจุดเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างซานฟรานซิสโกและโอ๊กแลนด์ โดยสนับสนุนการเชื่อมต่อทางเศรษฐกิจและสังคมของภูมิภาค

อ้างอิง[แก้]

↑ ^1.0 ^1.1 "National Register of Historic Places Registration Form". National Park Service – USDoI. สืบค้นเมื่อ July 28, 2012.
↑ San Francisco-Oakland Bay Bridge เก็บถาวร พฤศจิกายน 3, 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
↑ "Traffic Census Program". California Department of Transportation. 2015. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017. Traffic Volumes: Annual Average Daily Traffic
↑ "San Francisco-Oakland Bay Bridge". Metropolitan Transportation Commission. Bay Area Toll Authority. 2014–15. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017. 45.5 million toll-paid vehicles (91.0 million trips) annually
↑ "National Register Information System". National Register of Historic Places. National Park Service. 2009-03-13.
↑ "Traffic Census Program". California Department of Transportation. 2015. Retrieved July 14, 2017. Traffic Volumes: Annual Average Daily Traffic
↑ "San Francisco-Oakland Bay Bridge". Metropolitan Transportation Commission. Bay Area Toll Authority. 2014–15. Retrieved July 14, 2017. 45.5 million toll-paid vehicles (91.0 million trips) annually
↑ https://www.mentalfloss.com/article/84341/13-facts-about-san-francisco-oakland-bay-bridge^{[ลิงก์เสีย]}
↑ "San Francisco Oakland Bay Bridge (West)". Structurae. Nicolas Janberg. May 12, 2006. สืบค้นเมื่อ August 8, 2008.
↑ "San Francisco Oakland Bay Bridge (East)". Structurae. Nicolas Janberg. February 28, 2007. สืบค้นเมื่อ August 8, 2008.
↑ [Bay Bridge Artery, Chris Carlson, "Found SF", orig.2013, updated]

[NRHP525-1] 1.0 ^1.1 "National Register of Historic Places Registration Form". National Park Service – USDoI. สืบค้นเมื่อ July 28, 2012.

[2] San Francisco-Oakland Bay Bridge เก็บถาวร พฤศจิกายน 3, 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

[dailycrossingsSFBB-3] "Traffic Census Program". California Department of Transportation. 2015. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017. Traffic Volumes: Annual Average Daily Traffic

[yearlycrossingsSFBB-4] "San Francisco-Oakland Bay Bridge". Metropolitan Transportation Commission. Bay Area Toll Authority. 2014–15. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017. 45.5 million toll-paid vehicles (91.0 million trips) annually

[nris-5] "National Register Information System". National Register of Historic Places. National Park Service. 2009-03-13.

[6] "Traffic Census Program". California Department of Transportation. 2015. Retrieved July 14, 2017. Traffic Volumes: Annual Average Daily Traffic

[7] "San Francisco-Oakland Bay Bridge". Metropolitan Transportation Commission. Bay Area Toll Authority. 2014–15. Retrieved July 14, 2017. 45.5 million toll-paid vehicles (91.0 million trips) annually

[8] ttps://www.mentalfloss.com/article/84341/13-facts-about-san-francisco-oakland-bay-bridge^{[ลิงก์เสีย]}

[9] "San Francisco Oakland Bay Bridge (West)". Structurae. Nicolas Janberg. May 12, 2006. สืบค้นเมื่อ August 8, 2008.

[10] "San Francisco Oakland Bay Bridge (East)". Structurae. Nicolas Janberg. February 28, 2007. สืบค้นเมื่อ August 8, 2008.

[11] [Bay Bridge Artery, Chris Carlson, "Found SF", orig.2013, updated]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]