สะบาโต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

วันสะบาโต[1] (อังกฤษ: Sabbath Day; ฮีบรู: שומרי השבת) เป็นวันสำคัญทางศาสนายูดาห์และศาสนาคริสต์ สะบาโต มาจากภาษาฮีบรู "ซับบาธ" แปลว่า "พัก" พระเจ้าทรงสร้างโลก 6 วัน และทรงพักในวันที่ 7 เพื่อให้มนุษย์ได้ปฏิบัติเป็นแบบอย่าง ถือเป็นวันบริสุทธิ์ห้ามทำกิจกรรมใด ๆ ได้ถือว่าวันนี้เป็นวันพักผ่อน เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ให้ทำกิจกรรมที่ถวายแด่พระเจ้า เช่น การอธิษฐาน การอ่านพระคัมภีร์ และการขอบคุณพระเจ้า

จงระลึกถึงวันสะบาโต ถือเป็นวันบริสุทธิ์

— หนังสืออพยพ 20:8

ในศาสนายูดาห์[แก้]

วันสะบาโต ในศาสนายูดาห์ คือ เวลาดวงอาทิตย์ตก (18.00 น.) ของวันศุกร์ ถึง เวลาดวงอาทิตย์ตก (17.59 น.) ของวันเสาร์ ตามระบบปฏิทินสุริยคติ หรือ วันเสาร์ ตามระบบปฏิทินฮีบรู

ในศาสนาคริสต์[แก้]

วันสะบาโต ในนิกายโรมันคาทอลิกและนิกายโปรเตสแตนต์ (ส่วนใหญ่) ตามระบบปฏิทินสุริยคติ คือวันอาทิตย์ แต่นิกายเซเวนต์เดย์แอดเวนทิสต์ ตามระบบปฏิทินสุริยคติ คือวันเสาร์

ในพระคริสตธรรมคัมภีร์มีข้อพระธรรมหลายข้อที่กล่าวถึงคำบัญชาของพระเจ้าให้ถือรักษาวันสะบาโต และมีคำตำหนิอย่างรุนแรงสำหรับคนที่ไม่ถือรักษาวันสะบาโต[2][3][4][5] และคำสั่งเรื่องการถือรักษาวันสะบาโตก็เป็นพระบัญญัติข้อที่ 4 จากบัญญัติ 10 ประการ ที่พระเจ้าทรงประทานผ่านทางโมเสส[6] ซึ่งข้อพระคัมภีร์เหล่านี้ได้สร้างความรู้สึกไม่สบายใจต่อ คริสเตียนจำนวนมาก เนื่องจากเกรงว่าตนเองกำลังละเมิดพระบัญชาเรื่องวันสะบาโต อีกทั้งคริสตจักรคณะต่าง ๆ ก็มีความเห็นแตกต่างกัน เกี่ยวกับเรื่องวันสะบาโต

วันเสาร์หรือวันอาทิตย์[แก้]

วันสะบาโตเป็นวันเสาร์หรือเป็นวันอาทิตย์เป็นประเด็นที่มีการถกเถียงกันของคริสเตียนสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งถือว่าวันสะบาโตเป็นวันเสาร์ กลุ่มนี้เรียกว่าคริสตจักรเซเวนต์เดย์แอดเวนทิสต์ กลุ่มนี้ให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับการถือรักษาวันสะบาโตในวันเสาร์ จะยึดถือปฏิบัติตามกฎระเบียบเรื่องวันสะบาโตตามที่บันทึกในพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม นอกจากกฎเรื่องวันสะบาโตแล้วกลุ่มคริสตจักรเซเวนต์เดย์แอดเวนทิสต์ก็ยังรักษากฎอื่น ๆ ในพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิมด้วย เช่นกฎเกี่ยวกับอาหาร คริสตจักรเซเวนต์เดย์แอดเวนทิสต์เป็นกลุ่มคริสเตียนที่มีวิถีปฏิบัติที่ใกล้เคียงกับศาสนายูดาห์มากที่สุด แต่ก็มีกฎบางประการที่คริสตจักรเซเวนต์เดย์แอดเวนทิสต์ไม่ได้ยึดถือปฏิบัติ คือ พิธีปัสคาและพิธีสุหนัต ซึ่งพิธีทั้งสองก็เป็นเรื่องสำคัญในระดับเดียวกันกับวันสะบาโต และพระเจ้าก็ทรงบัญชาอย่างหนักแน่นชัดเจนให้ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดเช่นเดียวกับวันสะบาโต[7][8]

คริสเตียนอีกกลุ่มหนึ่งเชื่อว่าวันสะบาโตคือวันอาทิตย์ กลุ่มคริสเตียนที่ถือว่าวันสะบาโตเป็นวันอาทิตย์ คือ โรมันคาทอลิกและโปรเตสแตนต์ส่วนใหญ่ กลุ่มนี้เชื่อว่าเดิมทีวันสะบาโตเป็นวันเสาร์แต่ต่อมาได้ถูกเปลี่ยนมาเป็นวันอาทิตย์ โดยได้ให้เหตุผลในการเปลี่ยนแปลงไว้สองประการคือ หนึ่งเมื่อจักรพรรดิคอนสตันไทน์มหาราชได้เปลี่ยนจักรวรรดิโรมันมาเป็นคริสเตียนในช่วงศตวรรษที่ 4 ก็ได้ร่วมกับคริสตจักรประกาศให้เปลี่ยนแปลงวันสะบาโตจากวันเสาร์มาเป็นวันอาทิตย์ เหตุผลประการที่สองคือคริสตจักรในยุคอัครทูตก็ได้นมัสการในวันอาทิตย์[9][10] โดยให้เหตุผลว่าสาเหตุที่คริสตจักรนมัสการวันอาทิตย์ก็เพื่อเป็นการรำลึกถึงการคืนพระชนม์ของพระเยซูในวันอาทิตย์ แต่นี้ก็ไม่ได้มีเหตุผลเพียงพอที่จะอ้างว่าวันสะบาโตได้เปลี่ยนจากวันเสาร์มาเป็นวันอาทิตย์ เพราะพบว่าทุกวันเสาร์อัครทูตก็ยังไปที่ธรรมศาลา อีกทั้งคริสตจักรยุคอัครทูตในเวลาเริ่มต้นมีการนมัสการทุกวัน[11]

อ้างอิง[แก้]

  1. หนังสืออพยพ 20:8, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  2. หนังสืออพยพ 31:12-17, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  3. หนังสือกันดารวิถี 15:32-36, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  4. หนังสืออิสยาห์ 58:13-14, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  5. หนังสือเยเรมีย์ 17:21-22, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  6. หนังสืออพยพ 20:8-11, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  7. หนังสือปฐมกาล 17:10-14, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  8. หนังสืออพยพ 12:14, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  9. จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 16:2, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  10. หนังสือกิจการของอัครทูต 20:7, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  11. หนังสือกิจการของอัครทูต 2:46, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011