ข้ามไปเนื้อหา

สวรรคะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ลวดลายสลักใต้ชายคาที่มีคนธรรพ์และอัปสร ผู้อยู่อาศัยในสวรรคะ

สวรรคะ (สันสกฤต: स्वर्गः, แปลตรงตัว 'ที่อยู่แห่งแสง', IAST: Svargaḥ)[1] มีอีกชื่อว่า สวรรค์, อินทรโลก และ สวรรคโลก เป็นที่อยู่ของเหล่าเทวะในศาสนาฮินดู[2] สวรรคเป็นหนึ่งใน 7 โลกชั้นสูง (ดินแดนลึกลับ) ตามจักรวาลวิทยาฮินดู[3] สวรรคะมักแปลเป็น สวรรค์[4][5] แม้จะถือว่าไม่เหมือนกับแนวคิดสวรรค์ในกลุ่มศาสนาอับราฮัมก็ตาม[6][7]

รายละเอียด

[แก้]

สวรรคะเป็นโลกเทวดาที่อยู่บนและเหนือเขาพระสุเมรุ ซึ่งผู้ที่ดำเนินชีวิตโดยชอบธรรมด้วยการยึดถือคัมภีร์จะมีความยินดีในความสุขก่อนเกิดใหม่บนโลก มีการอธิบายว่าสวรรคสร้างขึ้นโดยเทพ Tvashtar สถาปนิกแห่งเทพตามคัมภัร์พระเวท[8]

ภาพวาดพระอินทร์ ผู้ปกครองสวรรคะ บนช้างเอราวัณ

พระอินทร์ เจ้าแห่งเทวะ เป็นผู้ปกครองสวรรคะร่วมกับพระอินทราณี พระมเหสี[9] ตำหนักของพระองค์มีชื่อเรียกว่า ไวชยนต์[10] ตำหนักแห่งนี้มีห้องโถงอันโด่งดังคือ สุธรรม (Sudharma) ซึ่งไม่มีใครเทียบได้ในบรรดาราชสำนักทั้งหมด เมืองหลวงของสวรรคะคืออมรวดี และทางเข้าคุ้มกันด้วยช้างเอราวัณ[11]: 84  สวรรคะได้รับการอธิบายว่าเป็นที่อยู่ของกามเธนุ วัวแห่งความอุดมสมบูรณ์ และปาริชาต ต้นไม้ที่ให้พรได้ทุกประการ[12] ต้นกัลปพฤกษ์ในตำนานเติบโตใจกลางสวน Nandana ซึ่งพระอินทร์เป็นผู้ปลูกหลังจากที่ต้นนี้ปรากฏจาก Samudra Manthana การกวนมหาสมุทร เนื่องด้วยที่ตั้งของสวรรคะ ทำให้มีชื่อเรียกเป็นตรีทิวะ (Tridiva) สวรรค์ชั้นสามที่สูงส่งที่สุด[13]

ในเทพปกรณัมฮินดู อำนาจของเหล่าเทวะเหนือสวรรคะมักเป็นจุดหลักของการโต้แย้งในการทำสงครามชั่วนิรันดร์กับอสูร คู่ต่อสู้ของพวกเขา เรื่องเล่าทั่วไปเกี่ยวกับตำนานเหล่านี้ก็คือ ราชาอสูร เช่น หิรัณยกศิปุ แย่งชิงดินแดนนี้มาเป็นของตนเอง พระวิษณุ เทพผู้รักษา มักเข้ามาแทรกแซงเพื่อฟื้นฟูสถานะเป็นกลาง บางครั้งพระองค์เสด็จลงมาเป็นอวตาร เช่น นรสิงห์ เพื่อปราบราชาอสูรให้สิ้นซาก และคืนพระอินทร์และเหล่าเทวะกลับคืนสู่ที่เดิม[14] ในแต่ละประลัย (การลบล้างครั้งใหญ่) สามดินแดนแรก (ภูมิโลก, ภูวรโลก (Bhuvarloka) และสวรรคโลก) ถูกทำลาย ในศาสนาฮินดูร่วมสมัย สวรรคะเองมักถูกจัดให้อยู่ในสถานะสวรรค์ที่ต่ำกว่าทั้งทางจิตวิญญาณและกายภาพ โดยอยู่ใต้ไวกูณฐ์และไกรลาส ที่ประทับของพระวิษณุและพระศิวะ[15][16]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ In Praise of the Goddess: The Devimahatmya and Its Meaning (ภาษาอังกฤษ). Nicolas-Hays, Inc. 2003-12-01. p. 189. ISBN 978-0-89254-616-9.
  2. ↑ Doniger, Wendy (2022). After the War: The Last Books of the Mahabharata (ภาษาอังกฤษ). Oxford University Press. p. 11. ISBN 978-0-19-755339-8.
  3. ↑ B. K. Chaturvedi (2004). Shiv Purana. Diamond Pocket Books. p. 124. ISBN 8171827217.
  4. ↑ Williams, George M. (2008-03-27). Handbook of Hindu Mythology (ภาษาอังกฤษ). OUP USA. p. 150. ISBN 978-0-19-533261-2.
  5. ↑ Muller, F. Max (2013-11-05). The Upanisads (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 61. ISBN 978-1-136-86449-0.
  6. ↑ Hiltebeitel, Alf (2001-10-30). Rethinking the Mahabharata: A Reader's Guide to the Education of the Dharma King (ภาษาอังกฤษ). University of Chicago Press. p. 149. ISBN 978-0-226-34054-8.
  7. ↑ Craig, Edward (1998). Routledge Encyclopedia of Philosophy: Index (ภาษาอังกฤษ). Taylor & Francis. p. 254. ISBN 978-0-415-07310-3.
  8. ↑ Coulter, Charles Russell; Turner, Patricia (2013-07-04). Encyclopedia of Ancient Deities (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 447. ISBN 978-1-135-96390-3.
  9. ↑ Buck, William (2021-06-08). Ramayana (ภาษาอังกฤษ). Univ of California Press. p. 9. ISBN 978-0-520-38338-8.
  10. ↑ Bane, Theresa (2014-03-04). Encyclopedia of Imaginary and Mythical Places (ภาษาอังกฤษ). McFarland. p. 136. ISBN 978-0-7864-7848-4.
  11. ↑ Fausbøll, V. (1903). Indian mythology according to the Mahābhārata : in outline. London: Luzac. ISBN 0-524-01055-2. OCLC 690682510.
  12. ↑ Klostermaier, Klaus K. (2014-10-01). A Concise Encyclopedia of Hinduism (ภาษาอังกฤษ). Simon and Schuster. p. 91. ISBN 978-1-78074-672-2.
  13. ↑ Walker, Benjamin (2019-04-09). Hindu World: An Encyclopedic Survey of Hinduism. In Two Volumes. Volume II M-Z (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 210. ISBN 978-0-429-62419-3.
  14. ↑ Bonnefoy, Yves (1993-05-15). Asian Mythologies (ภาษาอังกฤษ). University of Chicago Press. p. 52. ISBN 978-0-226-06456-7.
  15. ↑ Cush, Denise; Robinson, Catherine; York, Michael (2012-08-21). Encyclopedia of Hinduism (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 595. ISBN 978-1-135-18979-2.
  16. ↑ Dutt, Romesh Chunder (1890). A History of Civilization in Ancient India: Based on Sanscrit Literature (ภาษาอังกฤษ). Thacker, Spink and Company. p. 295.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สวรรคะ&oldid=12320577"