ศูนย์กีฬาในร่มมารากานังซิญญู
(เปลี่ยนทางจาก สนามกีฬาในร่มมารากานังซิญญู)
มารากานังซิญญู | |
 ศูนย์กีฬาในร่มมารากานังซิญญู | |
 | |
| ชื่อเต็ม | ศูนย์กีฬาในร่มฌิลแบร์ตู การ์โดซู |
|---|---|
| ที่ตั้ง | รีโอเดจาเนโร, ประเทศบราซิล |
| เจ้าของ | สำนักงานบริหารการกีฬา รัฐรีโอเดจาเนโร |
| ความจุ | 11,800 คน[2] (ฟุตซอล)[1] |
| สถิติผู้ชม | 35,000 คน (ฟีบาชิงแชมป์โลก 1954 การแข่งขันรอบชิงเหรียญ: USA – Brazil 62–41)[3] |
| ขนาดสนาม | 40x20 ม.[2] |
| พื้นผิว | 800 ตารางเมตร[2] |
| การก่อสร้าง | |
| ลงเสาเข็ม | เมษายน ค.ศ. 1954[1] |
| เปิดใช้สนาม | 24 กันยายน ค.ศ. 1954[1] |
| ปรับปรุง | ตุลาคม ค.ศ. 2003 – 30 มิถุนายน ค.ศ. 2004[2] 2007[1] |
| ปิด | ตุลาคม ค.ศ. 2003 |
| เปิดใหม่ | 30 มิถุนายน ค.ศ. 2004 |
| งบประมาณในการก่อสร้าง | 97 ล้านเรอัลบราซิล (สร้างขึ้นใหม่ ค.ศ. 2003)[2] |
| สถาปนิก | กัลเวา, บัสตุส, อาเซเวดู และการ์เนย์รู; แอร์ซอกแอนด์เดอเมอรง (บูรณะ) |
| ผู้รับเหมาหลัก | Prolar S.A.; Odebrecht (บูรณะ) |
| การใช้งาน | |
| วอลเลย์บอลหญิงทีมชาติบราซิล ฟลาเมงกูบาสเกตบอล (NBB) (2008–2009) | |
ศูนย์กีฬาในร่มมารากานังซิญญู (โปรตุเกส: Ginásio do Maracanãzinho) บางครั้งก็เรียกว่า มารากานังซิญญู ("มารากานังน้อย") เป็นสนามกีฬาในร่มที่ทันสมัยตั้งอยู่ในย่านมารากานัง นครรีโอเดจาเนโร ประเทศบราซิล ส่วนใหญ่จะใช้สำหรับแข่งขันวอลเลย์บอล มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า ศูนย์กีฬาในร่มฌิลแบร์ตู การ์โดซู (Ginásio Gilberto Cardoso)[1] ความจุของสนามกีฬา 11,800 ที่นั่ง[2] และเปิดในปี ค.ศ. 1954 ตั้งอยู่ติดกับสนามกีฬามารากานัง
ในปี ค.ศ. 2015 สนามแห่งเป็นสนามหนึ่งในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2016 โดยใช้จัดการแข่งขันวอลเลย์บอล
อ้างอิง[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Official website[ลิงก์เสีย] (โปรตุเกส)
- Venue information เก็บถาวร 2009-10-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
22°54′50.08″S 43°13′45.60″W / 22.9139111°S 43.2293333°W
 | บทความอาคาร หรือ สถานที่สำคัญนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |