สงครามพิวนิกครั้งที่สาม
สงครามพิวนิกครั้งที่สาม | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
เป็นส่วนหนึ่งของ สงครามพิวนิก | |||||||
![]() ที่ตั้งเมืองคาร์เธจ | |||||||
| |||||||
คู่ขัดแย้ง | |||||||
![]() |
![]() | ||||||
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ | |||||||
ซิปพิโอ อามิลิอานุส มานิอุส มานิลิอุส ลูชิอัส มาร์ชิอุส เซนซอริอุส คัลเพอริอุส ปิโซ |
แฮสดรูบัลเดอะบีทาร์ช ฮิมิลโก ฟาเมียส ไบทีอัส ไดโอจีนีสแห่งคาร์เธจ | ||||||
กำลัง | |||||||
ทหาร 80,000 นาย[1] | |||||||
กำลังพลสูญเสีย | |||||||
ตาย 150,000[2]–250,000[3] คน ตกเป็นทาส 50,000 คน[4] |
สงครามพิวนิกครั้งที่สาม เกิดขึ้นระหว่าง 149–146 ปีก่อนคริสตกาล เป็นสงครามครั้งสุดท้ายของสงครามพิวนิก ระหว่างสาธารณรัฐโรมันและคาร์เธจโบราณ
จุดเริ่มต้นของสงครามมาจากสนธิสัญญายุติสงครามพิวนิกครั้งที่สอง คาร์เธจต้องจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามและห้ามทำสงครามโดยปราศจากการยินยอมจากโรม ในปี 151 ก่อนคริสตกาล คาร์เธจจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามจนครบและมองว่าตนพ้นจากสนธิสัญญานี้แล้ว[5] ในปีเดียวกัน ชาวนูมิเดียล้อมเมืองโอรอสโคปาของคาร์เธจ ทำให้คาร์เธจต้องยกทัพไปปราบ โรมมองว่าเหตุการณ์นี้เป็นการละเมิดสนธิสัญญาและประกาศสงครามในปี 149 ก่อนคริสตกาล[6] คาร์เธจพยายามขอเจรจาแต่ภายหลังปฏิเสธเมื่อกงสุลโรมันสั่งให้ชาวเมืองวางอาวุธและย้ายออกจากเมืองคาร์เธจ ก่อนที่เมืองจะถูกเผา ในช่วงแรกโรมล้มเหลวในการบุกเมืองคาร์เธจ แต่การยึดเมืองเนฟาริส ทางตอนใต้ของคาร์เธจทำให้ทหารคาร์เธจเสียขวัญ ชาวคาร์เธจสามารถยันทัพโรมันไว้ได้ถึงปี 146 ก่อนคริสตกาล ก่อนทัพโรมันจะบุกเข้าเมืองได้สำเร็จ เมืองคาร์เธจถูกเผา ส่วนชาวเมืองหลายแสนคนถูกฆ่าและขายเป็นทาส โรมผนวกคาร์เธจเป็นจังหวัดแอฟริกา[7] เมืองคาร์เธจกลายเป็นเมืองร้างจนกระทั่งจูเลียส ซีซาร์บูรณะเมืองนี้ขึ้นใหม่ในอีกหนึ่งศตวรรษต่อมา[8]
![]() |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: สงครามพิวนิกครั้งที่สาม |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Scullard, pages 310 and 316
- ↑ Dutton, Donald G. (2007). The Psychology of Genocide, Massacres, and Extreme Violence: Why "normal" People Come to Commit Atrocities. Greenwood Publishing Group. p. 14. ISBN 9780275990008.
- ↑ Friedman, Mark (2013). Genocide (Hot Topics). Raintree. p. 58. ISBN 9781406235081.
- ↑ Scullard, Howard Hayes: A History of the Roman World, 753 to 146 BC. Routledge, 2002, page 316. ISBN 0-415-30504-7
- ↑ French, Peter (2010). War and Moral Dissonance. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. 302–303. ISBN 0521169038.
- ↑ "Punic Wars - Ancient History". HISTORY.com. สืบค้นเมื่อ July 31, 2018.
- ↑ Mark Cartwright (May 31, 2016). "Third Punic War". Ancient History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ July 31, 2018.
- ↑ "A New Heracles and A New Carthage". Erenow. สืบค้นเมื่อ July 31, 2018.