วิศวกรรมเหมืองแร่

เหมืองถ่านหินแบบเปิดที่จัดการแบบวิศวกรรมเหมืองแร่

วิศวกรรมเหมืองแร่ (อังกฤษ: Mining Engineering) สาขาวิศวกรรมที่เก่าแก่เป็นประยุกต์ความรู้ทางวิศวกรรมหลาย ๆ ด้านเพื่อค้นหา ขุดแยก และจัดการกับแร่ธาตุจากแหล่งธรรมชาติ โดยมีสาขาย่อย คือ

• การแต่งแร่ (Mineral Processing)
• การทำเหมืองเปิด (Surface Mining)
• การทำเหมืองใต้ดิน (Underground Mining)
• การจัดการสิ่งแวดล้อมในงานเหมืองแร่ (Environmental Management in Mining)
• วิศวกรรมธรณี (Geological engineering) : ศึกษาเกี่ยวกับคุณสมบัติทางด้านฟิสิกส์ วิศวกรรมของหิน และธรณีวิทยาประยุกต์ เพื่อการวิเคราะห์ ออกแบบ และแก้ปัญหาด้านวิศวกรรมเหมืองแร่และโยธา

ในประเทศที่พัฒนาด้านอุตสาหกรรมหนักอย่างรวดเร็ว จะให้ความสำคัญแก่สาขาวิศวกรรมเหมืองแร่มาก เพราะเป็นสาขาที่เกี่ยวกับการนำสินแร่และโลหะ ซึ่งเป็นวัตถุดิบในอุตสาหกรรมพื้นฐานที่จำเป็นมาใช้งาน

ลักษณะการวางแผนออกแบบ และควบคุมการทำเหมืองแร่ กระบวนการผลิตสินแร่ และกระบวนการแยกแร่ รวมไปถึงงานโลหกรรม และวัสดุศาสตร์ นอกจากนี้วิศวกรเหมืองแร่ต้องมีความรู้ทางด้านธรณีวิทยา โลหะวิทยา เทคโนโลยีปิโตรเลียมและก๊าซธรรมชาติ อีกทั้งเกี่ยวข้องกับการแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากอุตสาหกรรมแร่ทั้งในด้านการจัดการและเทคโนโลยีที่ใช้ในการแก้ไข

มหาวิทยาลัยที่เปิดสอนหลักสูตรด้านวิศวกรรมเหมืองแร่ในประเทศไทย

หลักสูตรวิศวกรรมเหมืองแร่ในประเทศไทยมีเปิดสอนอยู่ 4 แห่งที่สภาวิศวกรรับรองวุฒิ คือ

• จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
• มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
• มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
• มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา