วิกรมาทิตย์
| วิกรมาทิตย์ विक्रमादित्य | |
|---|---|
 พระบรมสาทิสลักษณ์ของวิกรมาทิตย์ใน Thunot Duvotenay's 1843 atlas |
วิกรมาทิตย์ (สันสกฤต: विक्रमादित्य, IAST: Vikramāditya) เป็นกษัตริย์ในตำนาน[1][2][3]ที่ได้รับการกล่าวถึงในวรรณกรรมอินเดียโบราณ โดยปรากฏในเรื่องเล่าพื้นบ้านต่าง ๆ เช่น นิทานเวตาลและSinghasan Battisi หลายคนกล่าวถึงพระองค์เป็นผู้ปกครองที่อุชเชน (บางเรื่องระบุเป็นปาฏลีบุตร หรือ Pratishthana) "วิกรมาทิตย์"ยังเป็นตำแหน่งทั่วไปที่กษัตริย์อินเดียสมัยโบราณถึงสมัยกลางบางพระองค์ใช้งาน และตำนานวิกรมาทิตย์อาจเป็นเรื่องเล่าที่เสริมแต่งเกี่ยวกับกษัตริย์หลายพระองค์ (โดยเฉพาะพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 2) ตามธรรมเนียมยอดนิยมและผู้ที่เชื่อว่าพระองค์อิงตามบุคคลในประวัติศาสตร์ระบุว่า วิกรมาทิตย์เป็นผู้เริ่มต้นวิกรมสัมวัตเมื่อ 57 ปีก่อน ค.ศ. หลังจากเอาชนะพวกศกะ โดยคาดว่าพระองค์น่าจะมีพระชนมายุราว ๆ ศตวรรษแรกก่อนคริสตศักราช อย่างไรก็ตาม ยุคนี้ถูกระบุว่าเป็น "วิกรมสัมวัต" หลังคริสต์ศตวรรษที่ 9 เนปาลใช้ Bikram Sambat ที่ตั้งชื่อตามพระองค์ ซึ่งเร็วกว่าปฏิทินกริกอเรียน 57 ปี เป็นปฏิทินทางการของรัฐและทางกฎหมาย[4]
พระนามและรากศัพท์
[แก้]วิกรมาทิตย์มีความหมายว่า "ดวงอาทิตย์แห่งความกล้าหาญ" (วิกรม แปลว่า "ความกล้าหาญ" และ อาทิตย์ แปลว่า "ดวงอาทิตย์") พระองค์ยังเป็นที่รู้จักในนามวิกรม, Bikramjit และ Vikramarka (arka มีความหมายเดียวกันกับ "ดวงอาทิตย์") ตำนานบางส่วนระบุพระองค์เป็นผู้ปลดปล่อยอินเดียจากผู้รุกราน mlechchha ส่วนใหญ่ระบุเข้ากับพวกศกะ และกษัตริย์องค์นี้เป็นที่รู้จักจากพระฉายา Shakari (IAST: Śakāri; "ศัตรูของชาวศกะ")[5]
ตำนานช่วงต้น
[แก้]![[icon]](/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Gopal, Ram (1984). Kālidāsa: His Art and Culture (ภาษาอังกฤษ). Concept Publishing Company. p. 15. สืบค้นเมื่อ 2 June 2022.
- ↑ Reddy, Sheshalatha (15 October 2013). Mapping the Nation: An Anthology of Indian Poetry in English, 1870–1920 (ภาษาอังกฤษ). Anthem Press. p. 201. ISBN 978-1-78308-075-5. สืบค้นเมื่อ 2 June 2022.
- ↑ Agrawal, Ashvini (1989). Rise and Fall of the Imperial Guptas (ภาษาอังกฤษ). Motilal Banarsidass Publ. p. 174. ISBN 978-81-208-0592-7. สืบค้นเมื่อ 2 June 2022.
The assumption of the title Vikramaditya37 by Chandragupta II, has been responsible for confusing his name with the legendary founder of the Vikrama samvat of B.C. 58 in spite of the fact that ever since the discovery, in 1884, of the Mandasor stone inscription of the Guild of silk-weavers bearing dates 493 and 529 it has been established that the era which commenced in 57 B.C. was founded by the Malavas and dates from the time of the foundation of the Malava republic. The identification of the legendary king Vikramaditya of Ujjaini has been discussed at length by various scholars for a long time.
- ↑ "नेपालको संविधान | Nepal Law Commission". lawcommission.gov.np (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-04-02.
- ↑ D. C. Sircar 1969, p. 115.
บรรณานุกรม
[แก้]- A. K. Warder (1992). "XLVI: The Vikramaditya Legend". Indian Kāvya Literature: The art of storytelling. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0615-3.
- D. C. Sircar (1969). Ancient Malwa And The Vikramaditya Tradition. Munshiram Manoharlal. ISBN 978-8121503488. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 มิถุนายน 2016.
- Hans T. Bakker (1984). Ayodhya. Institute of Indian Studies, University of Groningen. OCLC 769116023.
- Kailash Chand Jain (1991). Lord Mahāvīra and His Times. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0805-8.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Bawden, C. R. (1960), Tales of King Vikramaditya and the Thirty Two Wooden Men, International Academy of Indian Culture
- Edgerton, Franklin (1926), Vikrama's adventures : or, The thirty-two tales of the throne, Harvard University Press
- Tawney, C. H. (1880), The Katha Sarit Sagara; or Ocean of the Streams of Story, vol. 1, Calcutta: J. W. Thomas, at the Baptist Mission Press
- Tawney, C. H. (1884), The Katha Sarit Sagara; or Ocean of the Streams of Story, vol. 2, Calcutta: J. W. Thomas, at the Baptist Mission Press